[Kauhu] ᴛᴀɢ, ʏᴏᴜ'ʀᴇ ɪᴛ

Het waren een paar speciale dagen geweest, om het zo maar te zeggen. Vlak nadat hij zijn taak had afgerond, die ene waar hij zowat zijn leven had geriskeerd om een traditionele band gevuld met hondentanden terug te halen voor Orchis, was de kater opeens met het plan aan komen zetten om ThunderClan over te nemen. Kauhu moest de kat complimenten geven voor de manier waar hij het op gedaan had. Het was een geweldige zet geweest om de kittens van Eveningglow erbij te betrekken, al had hij zijn nagels wel graag nog dieper in de vacht van die jonge warrior waar hij mee had gevochten willen boren. Het had hem voldoening gegeven hoe er lelijke lange, rode krassen op haar pels waren verschenen en in gedachten ging hij dat moment nog maar eens wat graag na. Hij had zichzelf aangegeven als bewaker voor het selectieve groepje en hier stond hij dan, vlak voor de kittens en zijn blik naar voren gericht. Hij keek af en toe eens over zijn schouder, maar de kittens waren braaf. Het was ziek te noemen wat Orchis met Bearkit had gedaan en in een ander leven had hij er misschien medelijden mee gehad, maar hij bewonderde de kater omdat ze hun doel nu bereikt hadden en dus liet het hem voor de rest koud wat er met hun slachtoffers zou gebeuren. Ze mochten verdomme blij zijn als ze het allemaal levend er van af zouden brengen. Kauhu’s blik gleed over zijn schouder en hij ving de blik van één van de kittens op, Birdkit als hij het goed had. Met een ruk draaide hij zich om en liep naar haar toe, een sympathieke glimlach op zijn gelaat verschijnend. Hij hield er graag de schijn op naar katten dat hij een vriendelijke kat was, maar dat trucje werkte niet bij iedereen en Kauhu wilde wel eens zien hoe beïnvloedbaar een angstige kitten kon zijn. “Heb je soms iets nodig, Birdkit?” vroeg hij op een sympathieke toon. “Je hoeft heus niet verlegen te zijn, hoor.” Dat was een grapje. Hij wist heus wel dat ze doodsbang was, maar wat was er leuker dan nog even met prooi te spelen voordat er over werd gegaan naar het uiteindelijke doel?

De angst in haar ogen deed hem goed. Orchis had blijkbaar een krachtige uitwerking op haar gehad. Maar ja, hoe kan dat ook anders na wat er gebeurd was? Zelfs hij had even met zijn oortjes bewogen toen Bearkit’s kaak zonder al te veel omhaal verpletterd werd onder de poot van Orchis. Het kleintje had het op een brullen gezet, maar dat was niet het meest schrijnende aan de situatie. Nee, het was het gekraak van het bot dat verbrijzeld werd en hoe er geacht werd door de rest om rustig te blijven nadat het gebeurd was. Het zou waarschijnlijk niet alleen voor de kitten traumatiserend geweest zijn en Kauhu wist dat het voor ThunderClan lang zou duren om weer op te krabbelen na wat er gebeurd was, zelfs was er die minieme kans dat ze de Tallpines terug zouden winnen. Kauhu’s blik gleed naar Birdkit toen ze hem meneer noemde en een sympathieke glimlach gleed om zijn lippen. “Ik zie dat je goed opgevoed bent. Dat is mooi om te zien, maar je mag me gewoon Kauhu noemen, hoor.” Hij gaf haar een knipoogje. Zijn blik gleed verder door het nest, maar hij kon de andere twee kittens niet vinden. “Hoe voel je je?” vroeg hij op een sympathieke toon, zijn blik naar Birdkit richtend. Hij kon zich wel half en half voorstellen hoe ze zich zou voelen, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij inlevingsvermogen had. Helemaal niet zelfs.

Het was maar een bang vogeltje, die Birdkit. Misschien had haar moeder haar daarom ook zo genoemd. Of had ze van te voren geweten wat voor een vreselijk lot Bearkit stond te wachten en had ze hem daarom die naam gegeven. Stel je toch eens voor dat het allemaal één groot complot zou zijn. Nee, dat dacht hij niet. Niet van de moeder uit, in elk geval. Zijn blik gleed naar beneden toen ze hem Kauhu noemde en hij trok geamuseerd met zijn snorharen toen de naam nog niet helemaal lekker door haar strot leek te komen. “Daar zullen we dan nog even aan moeten werken,” sprak hij op een geduldige toon, alsof zij zijn apprentice was en hij haar mentor. “Het zal nog even wennen zijn om onze namen te leren uitspreken, maar je zal er vast elke dag beter en beter in worden. Je lijkt me wel iemand met potentie, Birdkit.” Het waren loze woorden. Hij zag op dit moment een zielige kitten die naar haar moeder snakte en niks anders, maar op welke andere manier kon hij haar vertrouwen winnen? Wie weet zou zich nog echt als Elite materiaal bewijzen en mocht ze blijven van Orchis. Dan konden ze haar kneden zoals al die andere gekken in hun groep en dan had ThunderClan weer één ding meer om zich zorgen om te maken. Het feit dat het Clanbloed was dat zich dan bij hun zou voegen, maakte het des te leuker.