Hate is a strong word[Open]

De gedrongen Warrior was in de sneeuw gepleurd en zat daar wat voor zich uit te kijken. Met zijn klauwen groef hij in het koude spul, zijn spieren duidelijk aangespannen. Zijn oren lagen zo ongeveer plat en hij murmelde tegen zichzelf. Zoals hij vaker deed. Eerlijk gezegd kon ook hij niet wachten op het mooie weer van Newleaf, dan was er tenminste weer meer te vreten. Het bleef ongelofelijk dat hun Leader de Sunning Rocks weer teruggegeven had, voor hem een duidelijk teken van zwakte. Toen ze in staat was geweest om die Shadowclanner te martelen voor informatie, was hij onder de indruk geweest. Want misschien was zij dan eindelijk degene die hun clan verder zou brengen. Helaas, het leek er niet echt op. Oorlog met Shadowclan, enkel nuttig als ze hun gebied zouden overnemen. Zo zag hij het tenminste. Niet dat hij niet blij was met de komst van oorlog, hij genoot zelfs van de gedachte. De gestreepte kater verlangde naar de kans om die moeraskatten een lesje te leren en hopelijk ook eentje naar Starclan te sturen. Als Crystalstar het durfde om hem mee te sturen, want waarschijnlijk vond ze hem te heftig ervoor. Oh nee, als hij niet mee mocht zorgde hij zelf wel voor zijn plezier. Kon hij niet meespelen in het gevecht zelf, dan zou hij zeker zijn bijdrage aan de oorlog leveren. Hij was een vuile moordenaar, een monster die een gevaar was voor iedereen. Oh ja, hij kende het allemaal. Iedereen haatte hem en hij haatte iedereen. De kat die hij hoorde aankomend, de poten lieten de sneeuw knarsen, die zou zeker geen uitzondering zijn.

Voor eens was ze eerlijk in een slecht humeur en ze wist niet waarom. Kwam het omdat ze zich al een aantal dagen niet helemaal fit voelde? Of was het de rivier die bevroren was waardoor ze niet kon zwemmen? Ze wist het niet, maar blij was ze er niet door. Ze deed dan ook niet echt de moeite om haar pootstappen te verbergen, terwijl ze door het territorium liep, hopende niemand tegen te komen, want ze wist eerlijk niet wat ze zou gaan doen dan. Helaas leek haar geluk daarin vandaag niet te werken en het moest ook nog eens de riverclanner zijn die die reactie al bijna automatisch opriep. "Grimestripe," Door alleen zijn naam uit te spreken, probeerde ze te verbergen hoeveel liever ze eigenlijk alleen was, maar ze betwijfelde of het echt zou lukken.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw huppelde door de sneeuw, springend bijna, want ze was door een uitzonderlijke diepe laag aan het werken. Maar haar tongetje stak deels uit haar bek, en pretlichtjes in haar ogen. De sneeuw op haar snorharen maakte het plaatje af. Cottonpaw was misschien de enige in heel het Riverclan kamp die nog de lol ervan inzag. Het duurde al best wel lang deze sneeuw, en in haar brein was het nog steeds allemaal lol en spelletjes. Ja, ze hadden geen vis en ja, het leven was zwaar. Maar kijk de mooie sneeuw! Maar de sfeer bedierf significant toen ze twee katten aantrof. Het sijpelde er gewoon vanaf. Van de donker gestreepte senior warrior, Grimestripe, die eigenlijk gewoon maar raar was. Met een boog omheen lopen, dat was haar normale reactie. Maar hij was niet alleen, hij was vergezeld door Lilypool. die al even vrolijk leek. Oh bij StarClan, ging ze hier nou echt haar klauwen aan vuilmaken? Waarschijnlijk hadden ze haar wel aan horen komen dussuh... here we go. ‘Wow, kunnen jullie ook al niets vangen?’ kirde ze terwijl ze aankwam, de sneeuw van haar kopje af schuddend. ‘Gelukkig is het nog mooi weer.’}

Het was alsof het lot niet met hem was vandaag, maar wanneer was dat het wel. Terwijl hij daar zat te nukken met niks beters te doen, kwam die Lilypool langs lopen. Ze vond het ook nog nodig om zijn naam te zeggen, al klonk het niet uit harte. Hij richtte zijn kop langzaam op en staarde haar koel aan. ''Wat?''vroeg hij op een niet al te vriendelijk toon aan haar. Moest ze soms wat van hem hebben? Hij kon niet bedenken wat dat dan mocht zijn, want hij had al lang duidelijk gemaakt dat hij niks moest hebben van die halfclanners. Zeker niet als het Bloodclan was wat door hun aderen liep. Om dit feestje nog leuker te maken, hoorde hij het naderen van een andere kat. Met een vermoeide blik draaide hij zijn kop die kant op. Al werd het al vlug duidelijk wie het was. Het kon dat Cottonpaw er slecht was in het lezen van de atmosfeer die er hing of dat ze er gewoon niet oplette. Grimestripe staarde haar doordringend aan. ''Heerlijk''zei hij verbeten, niet duidelijk of hij over het weer had of de bijkomst van de Apprentice.

Ze haalde haar schouders kort op toen de senior warrior waarschijnlijk vroeg wat ze wilde. Het was niet alsof ze iets van hem moest, tenzij hij van plan was om weg te gaan. Maar dat zou niet genoeg zijn bleek niet veel later, want een van de apprentices vroeg hun iets te vrolijk of ze ook niks hadden kunnen vangen. Ze kon het niet helpen om haar ogen kort te rollen en liet haar blik op de apprentice vallen. "Zou je dan niet harder je best moeten doen om iets te vangen?" Ze kon de woorden niet helpen en wist dat ze misschien iets te scherp waren geweest naar de apprentice toe, maar ze kon het niet helpen. Vandaag leek zo'n dag te zijn.