[OPEN] Remembering those before us

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had haar weg met wat mos in haar mond naar de rivier gebaand, daar waar de Steppingstones het territorium van Thunderclan en Riverclan met elkaar verbonden. Haar amberkleurige ogen glommen terwijl ze naar haar spiegelbeeld keek dat in het water licht vervormde. Zelfs al zag ze zichzelf niet als knappe kat, ze was zeer zeker niet lelijk en haar bouw bracht een sierlijkheid met zich mee dat op kon vallen in de groep. Ze was grijs maar niet dof of saai, haar vacht glom doordat ze deze nog steeds goed verzorgde en ook haar ogen stonden alert en pienter in haar slanke kopje. Al met al, ze mocht er zijn. Zelfs al was ze af en toe nog onzeker, er was zoveel gebeurd en zoveel te leren. Om haar gedachten te kalmeren begon de jonge kattin de vorige Medicine Cat's en diens Apprentices op een rijtje te zetten terwijl ze het mos voorzichtig naast zich neer legde. Even wat tijd voor haarzelf kon geen kwaad. Daarnaast had ze ook geen haast om het water het kamp in te dragen. 'Waterpaw, Rousebell, Mistgaze, Jayfeather...' Mauwde de kattin zachtjes en twijfelend want het was al zo lang geleden dat Mistgaze, Medicine Cat was geweest, in ieder geval voor haar omdat ze nooit was opgegroeid met die kattin in de den. Er waren nog voldoende Warriors die haar nog als Medicine Cat zouden hebben gekend en vertrouwd. Haar oortjes bewoog ze kort voordat ze diep zuchtte. Door alles dat er gebeurd was, was haar training best apart begonnen zelfs al was de druk die ze voelde enkel door haarzelf veroorzaakt. Ze wilde helpen, maar had gelukkig nog wel de tijd om vrienden te zien of even iets voor zichzelf te doen.

❅

Hij merkte heus wel dat hij ouder aan het worden was ondertussen en dat wanneer het koud was zoals nu, dat hij daar meer last van had dan wanneer het warmer weer was. Maar hij wist wat hij ertegen kon doen, het voordeel mogelijk van ooit een medicine cat geweest te zijn. Het betekende in ieder geval dat hij er niemand mee lastig hoefde te vallen en hij gewoon door kon gaan met zijn taken. Hij had koers gezet richting de grens met Riverclan en de stepping stones daar. Wat hij niet verwacht had, was om Remnantpaw er aan te treffen die de medicine cats voor haar op leek te sommen. "Jayfeather was ook mijn mentor," En zijn opvolger, omdat hij afstand had gedaan van zijn rang en geen apprentice had die volleerd was. Dat was nog steeds raar gelopen toen. Milkypaw was bijna klaar geweest voor haar naam en toen was ze ineens elder geworden. Hij had zich vaak afgevraagd of hij iets verkeerd had gedaan toen, dat ze geen medicine cat had willen worden.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw liet haar blik naar de Senior Warrior glijden die haar duidelijk de namen van haar voorgangers had horen uitspreken. Er was zoveel dat ze nog niet wist van de voorgaande Medicine Cats, aangezien niet elke ervaring werd gedeeld, het worden van een van hen was nooit iets geweest waar ze zich mee bezig had gehouden maar nu ze de kans kreeg wilde Remnantpaw niets liever dan de beste zijn die ze kon zijn en dat betekende dat ze meer te weten moest komen over wie ze was, en waar alles vandaan kwam. 'Jayfeather was ook mijn mentor.' Mauwde de kater waardoor de jonge kattin haar kopje kort schuin hield en lichtelijk verbaasd met een oortje trok. 'Hij was je mentor? Maar ook nog na jouw Medicine Cat, want ik probeerde ze op volgorde op te noemen, of heb ik de volgorde verkeerd?' Met grote onschuldige ogen keek ze een van haar voorgangers aan. Er waren er aardig wat geweest die door Starclan gekozen waren om deze taak uit te voeren. Zijzelf moest echter nog afreizen, dat kon ze niet tegelijkertijd met Stagtine doen. Immers was ze nodig, hier samen met Rousebell. Haar mentor. De naam die ze al had genoemd, nog steeds voelde ze zich af en toe schuldig. Schuldig dat Waterpaw niet de kans had gehad om zijn volledige naam in te nemen voordat zijzelf was benoemd.

❅

Het lag ingewikkeld, dat was zeker. Jayfeather was zijn mentor geweest, maar ook die van Mistgaze. Hij kon dan ook begrijpen dat het voor verwarring zorgde. "Jayfeather had zijn taken al neergelegd en ik werd medicine cat. Ik had mijn eigen apprentice die bijna volleerd was, maar die besloot toen plots dat het niks voor haar was." Hij kon dat moment zich nog goed herinneren. Waar hij zich afvroeg of hij niks verkeerd had gedaan. "Op dat moment had ik eigenlijk al het besluit genomen dat zodra ze er klaar voor was ik mijn rang neer zou leggen om samen met Cherrypelt te kunnen zijn." Als het met Cherrypelt nooit gebeurd was, dan was hij nu misschien alsnog medicine cat geweest. "Maar het bleek dat ze mijn kittens al verwachtte en dus legde ik mijn rang alsnog neer." Het was zeker geen makkelijke beslissing geweest, maar wel de juiste. Hij had de clan tenslotte nooit voor willen liegen. "En dus nam Jayfeather het weer over." Hij had Thunderclan tenslotte zonder een medicine cat gelaten eigenlijk tot zijn oude mentor het weer overnam.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was verward, blijkbaar waren er toch mogelijkheden voor een Medicine Cat om afstand te nemen en dan weer terug te komen op de rang. Ze had het zelf nog nooit gehoord, maar zijzelf was ook nooit zo gefocust geweest op de hoge rang. Immers was ze als kitten altijd van de verwachting geweest dat ze enkel een goede Warrior kon worden. Het pad was anders maar ze was wel vastbesloten om een geweldige Medicine Cat te worden, ooit. 'Jayfeather had zijn taken al neergelegd en ik werd medicine cat. Ik had mijn eigen apprentice die bijna volleerd was, maar die besloot toen plots dat het niks voor haar was.' Legde de kater uit waardoor Remnantpaw hem met grote ogen aan keek. Het leek haar raar om op het laatste moment te horen dat een Medicine Cat Apprentice toch geen Medicine Cat zou worden. Net zoals het voor haar gevoel apart was dat Waterpaw nooit zijn naam had mogen ontvangen. Dat was het nog steeds, hij was door Starclan geaccepteerd en zijzelf zou daar nog op moeten wachtten. 'Op dat moment had ik eigenlijk al het besluit genomen dat zodra ze er klaar voor was ik mijn rang neer zou leggen om samen met Cherrypelt te kunnen zijn.' Cherrypelt was de kattin geweest waar de kater een relatie mee had gehad. 'Maar het bleek dat ze mijn kittens al verwachtte en dus legde ik mijn rang alsnog neer.' Hij had gekozen voor haar en zijn kittens. Dat laatste kon Remnantpaw zeker waarderen, aangezien ze zelf zonder haar biologische ouders was opgegroeid. Ze had wel een kater gehad waar ze naar op had kunnen kijken. Haar vader in alles behalve het bloed. 'En dus nam Jayfeather het weer over.' Een Clan had altijd een Medicine Cat nodig gehad, het was ergens dan ook wel goed geweest dat Jayfeather nog in staat was geweest de rang op zich te nemen. Zodat Maskheart zijn kittens als een echte vader op kon voedden. 'Ik ben wel blij dat je kittens een papa gekend hebben.' Mauwde ze zachtjes, terwijl ze haar kopje schuin hield. Hij had er hopelijk geen spijt van dat zijn rang veranderd was. Zijzelf wist nog niet hoe lastig het kon zijn als Medicine Cat om zonder een partner te moeten leven, zelfs al was het de enige weg. De enige weg die ze met Starclan konden volgen. De Clan was hun familie en Starclan hun partner op een manier.

❅

Het was geen makkelijke beslissing geweest, daar kon hij heel eerlijk over zijn. Kiezen tussen de clan en zijn eigen kittens. Hij kon het moeilijk verborgen houden, daar was hij niet het type voor. In die zin was hij vrij open geweest in zijn beslissing en had uiteindelijk gekozen voor zijn kittens. "Daar ben ik ook blij mee." Het was zwaar geweest om alles te leren wat een warrior moest weten en zich niet meer te bemoeien met de gewonden, maar met de tijd was het te doen geweest. Hij was misschien niet zo goed als de gemiddelde warrior in alles, maar hij redde zich ermee en dat was goed genoeg. "Ze zijn volgensmij aardig goed opgegroeid." Voor zover hij dat kon zeggen tenminste.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had zelf nog lang geen kittens, ze was net geen kitten meer. Ze kon zich dan ook niet voorstellen hoe het was om de keuze tussen de Clan en nakomelingen te moeten maken. Wellicht ook omdat jongens op dit moment haar niet bepaald aantrokken, ze had daarnaast ook een ander pad, een onder de sterren die maar weinig andere katten mochten lopen, die van een Medicine Cat. Aan de andere kant had ze zelf altijd haar biologische ouders ook naast zich willen hebben, willen weten waarvan ze af stemde. 'Daar ben ik ook blij mee.' Mauwde de snowshoe kater waardoor de jonge kattin glimlachte. Ze wist niet hoe lastig het kon zijn, ze was nog lang niet getroffen door zoveel ingewikkelde emoties als de volwassenen. Ze was naïef wat dat betreft. 'Ze zijn volgensmij aardig goed opgegroeid.' Haar amberkleurige ogen stonden warm en zacht terwijl ze met haar staart zwiepte. 'Vast wel,' Mauwde ze zachtjes, immers was het een zachte, wijze kater. Net zoals sommige Elders af en toe konden zijn. Lang niet altijd, immers waren er ook voldoende katten die een hekel hadden aan hun tijd spenderen in een den, om te verstoffen terwijl de jongere generatie voor hen zorgde. Zijzelf zou ook leren dat ze niet alles alleen kon, niet alleen moest willen kunnen. Alleen voor nu was ze nog redelijk ontspannen. Een jonge kat vol nieuwsgierigheid naar het echte leven, haar echte leven.

❅

Het was geen makkelijke beslissing geweest of misschien juist wel. Hij had er tenslotte niet lang over nagedacht, hij had alleen een apprentice eerst willen opleiden, maar toen Milkypaw bijna zover geweest was, had ze besloten een elder te worden. Iets wat hij nooit goed begrepen had, maar het was toen niet anders geweest. Toch was het niet een fout die een medicine cat zou moeten maken normaal gezien. Er waren er ook genoeg die het verborgen hielden, maar daar was hij te eerlijk voor geweest. "Maar dat is hopelijk iets waar je nooit mee te maken zal hebben." Hij hoopte dat ze nooit die tweestrijd zou hoeven voelen, tussen haar taken als medicine cat en iemand waar je van hield. Hij had het nog zo lang proberen te ontkennen, maar het was niet te stoppen geweest uiteindelijk.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw mocht zelf wellicht zonder haar biologische ouders zijn opgegroeid maar ze had alsnog katten die van haar hielden. Katten zoals Nightgrackle, de kater die ze als haar vader zag. Hoewel ze wellicht niet echt een moederfiguur had gekend waren Queens over het algemeen vaak wel beschikbaar om samen voor alle kittens te zorgen, geen enkele kat van een Clan zou het over hun hart kunnen krijgen om een kitten te laten verhongeren. 'Maar dat is hopelijk iets waar je nooit mee te maken zal hebben.' De liefde tussen partners, de keuze tussen haar komende vak, en tussen een kater. De jonge kattin hield haar kopje schuin terwijl ze langzaam haar staart zwiepte. Hierop wist ze niks te zeggen, immers was ze niet verliefd, was het idee van katers nog niet aantrekkelijk en snapte ze de verdeeldheid vanuit haar beeld nog niet. Haar perspectief was nog klein, dus kon ze enkel knikken terwijl ze langzaam een poot over haar kopje haalde.

❅

Het was niet iets dat hij een andere medicine cat toewenste. Vooral niet hoe het allemaal bij hem gegaan was. Waar hij voor zijn eerlijkheid gekozen had uiteindelijk in plaats van het verborgen te houden. Dat was tenslotte altijd een optie geweest, maar wat had de clan dan wel niet van hem gedacht? Wanneer ze er eenmaal achter kwamen? Het was nu toch anders geweest, omdat hij er open over was geweest. Ook al betekende het dat op dat moment hij de clan zonder een medicine cat echt achter had gelaten. Het was hopelijk niet iets waar Remnantpaw ooit mee te maken zou krijgen.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had geen idee hoe zwaar het kon zijn om van iemand te houden en toch trouw te blijven aan het pad dat ze zou bewandelen. Er waren maar weinig katten die dit zouden ervaren en niet elke Medicine Cat zou verleid worden om toch de liefde te volgen, dat betekende echter niet dat het geen zware keuze was. Maskheart was geen kater die zomaar regels brak en het feit dat zelfs hij het niet geheel had kunnen verkomen zou oudere katten doen begrijpen dat het niet makkelijk was. Remnantpaw geloofde er nog volkomen in dat ze hier nooit moeite mee zou hebben. Jongens waren totaal niet interessant, maar ze was dan ook nog lang niet oud genoeg om verliefd te worden.

❅

Onderwerp: Re: [OPEN] Remembering those before us