[OPEN] Crazy Kitten

Hij had gezien hoe Thunderkit de nursery uit was gegaan en was zachtjes achter haar aangegaan, want hij was wel nieuwsgierig wat ze zou gaan doen zo vroeg al. Wat hij niet verwacht had, was dat ze van de ene warrior naar de ander ging en ze stuk voor stuk aantikte. Hij zag niet helemaal in hoe dat leuk kon zijn om te doen, maar het kon zijn dat Thunderkit dat wel vond. Hij volgde haar dan ook voorzichtig door het kamp heen tot ze uiteindelijk een apprentice tegen kwam. Een met duidelijk een ochtendhumeur. "Misschien moet je zelf ook uitkijken?" Sprak hij dan ook tegen de apprentice, het maakte hem niet uit dat de ander zijn excuses al aanbood. Je wist als oudere kat dat er kittens rond konden lopen in het kamp.

Het was nog vroeg, maar Swallowkit was al wakker. Ze was wakker geworden van wat beweging en toen ze haar blauwe oogjes opende zag ze dat haar broertje zich naar de ingang van de Nursery begaf. Nieuwsgierig naar wat hij ging doen en ze wilde eigenlijk ook niet als enigste wakker zijn. Ze krabbelde tot haar pootjes en hobbelde hem achterna. Eenmaal buiten moest ze even rillen van de koude wind die waaide. Zo vaak kwam ze helemaal niet buiten. Niet per sé omdat ze het niet durfde, maar ze vond het gewoon niet leuk om zelf dingen te ondernemen. Ze dagdroomde van grootse avonturen ja, maar actie nemen deed ze niet. Toen ze buiten was zag en hoorde ze haar broertje wat tegen een apprentice zeggen wat ze zelf nooit had durven te zeggen, maar als het er op aan kwam zou ze waarschijnlijk ook niet voor haarzelf durven opkomen. Daarom bleef ze ook altijd in de buurt van een van haar siblings. “Wat is er aan de hand?” Vroeg ze met een klein stemmetje toen ze naast Ardentkit stond.

Blijkbaar was er een beetje een argument over dat Nightpaw moest uitkijken waar hij zijn poten zette omdat hij over Thunderkit was gestruikeld. Oh. Eigenlijk had ze daar liever niets mee te maken. Swallowkit deed het niet goed met conflict, dat liet ze liever aan haar broertje of zusjes over. Die stonden toch wat steviger op hun pootjes in dat opzicht. Nee, zelf negeerde ze het liever tot het wegging. Gelukkig leek Thunderkit niet boos te zijn op de apprentice. Of op iemand van de groep, aangezien ze zich naar Ardentkit draaid en hem vertelde dat hij een braaf katje was. Een beetje een rare opmerking, maar dat zou ze niet hardop durven uit te spreken; ze was eerder een stille observeerder. Echter kwam de jongere kitten in eens naast haar zitten en begon ze te vertellen over het spelletje wat ze voor haarzelf had bedacht omdat niemand aan het spelen was geweest. warriors aantikken en dan snel wegrennen. Thunderkit beweerde dat het heel leuk was maar de zwarte kitten twijfelde daar toch wel een beetje over. Ze vond het eigenlijk een beetje raar klinken. Maar blijkbaar maakte het niet uit wat ze vond, want Thunderkit begon te zeggen dat ze mee mochten doen en voor ze ook maar een kans had om het af te wijzen, als ze dat ooit zou hebben gedaan met haar personaliteit, betrok Nightpaw haar en haar broertje erbij. Daar ging dus de kans om zich terug te trekken. “Uhm…” Kwam er heel intelligent uit haar bekje. Swallowkit maakte niet graag zulke beslissingen, of anderen mochten meedoen of niet. Ze was eerder degene die vroeg of ze mee mocht doen.

Hij begreep niet precies wat Nightkit aan het doen geweest was, maar het feit dat de apprentice zo gereageerd had, had hij niet kunnen accepteren. Toch leek de apprentice zijn excuses nu aan te bieden en gelukkig was Swallowkit er nu ook bij gekomen. "Is het echt leuk?" Kon hij niet helpen om te vragen. Hij betwijfelde het eerlijk, maar hij kon moeilijk ook meteen nee zeggen toch? Vooral als de apprentice ook nog eens bereid was om mee te doen. Hij liet zijn blik naar Swallowkit gaan, maar ook zij leek niet echt een nuttig antwoord uit te brengen.