White like me

Onderwerp: White like me vr 19 feb 2021 - 12:08

Arcticwolf had besloten dat hij een voor een zijn kittens zou spreken en een kort dagje met ze samen zou hebben. Ze waren immers beiden nog wat vinnig op hem en hij wilde graag het water tussen hun in zuiveren. Hij had zijn acties ook enkel gedaan om hun te beschermen en om de code na te leven, niks meer en minder. En in alle eerlijkheid had hij ook veel liever een kind wat humeurig was op hem dan een die bekend zou staan als lax met de regels. Daar hoorde nu eenmaal disciplineren bij. Het was niet leuk, maar onderdeel van het vak. Goed, vandaag zou hij proberen dit voor zijn dochter recht te zetten. Ze had hem de stille behandeling gegeven sinds hij ze betrapt had en hoewel dit hem stiekem ook wel raakte, wist hij ook wel dat dit enkel uit rebellie was en niet uit een werkelijke haat. Misschien dat hij haar een beetje kon warmen. Vandaar dat hij, toen de ochtend goed op weg was, zijn snuit zacht en lief tegen haar wang aanduwde en fluisterde in haar oor. "Kom Amberkit, vandaag gaan jij en ik iets heel speciaals doen. Alleen wij twee" Hierna volgde hij met een zorgzame lik over haar kopje heen, waarna hij de bal bij haar weg legde door het kamp in te lopen en hier plaats te nemen. Zij zou nu tot hem moeten komen. En als ze dat zou doen... dan waren ze toch wel halverwege het goed maken.

Onderwerp: Re: White like me vr 26 feb 2021 - 0:17

White like me Dvq4h9-0420579d-da02-4d05-bae8-4743ec8a3735

Stiekem vond ze het verschrikkelijk. Ze wilde zo graag weer bij hem zijn, leuke verhaaltjes horen en samen spelen als hij tijd had. Maar Amberkit was koppig, en ze was echt heel erg beledigd. Meer dan ooit. Natuurlijk wist ze ergens ook wel dat ze fout zat, maar ze vond haar excuus ijzersterk. Haar bloedeigen papa zou toch ook wel weten dat ze normaal heel braaf was? Dat het niet de bedoeling was? Hij zag haar iedere dag, en dan zou hij ook heus wel hebben gezien dat het haar speet en dat ze zo ontzettend graag apprentice had willen worden. En alsnog mocht het niet ondanks haar smeken, dus zweeg Amberkit dan maar. Dan kon hij het krijgen ook. Dus zelfs toen hij zijn neusje tegen haar wang kietelde keek ze weg en wendde hem haar rug toe. Maar Arctic was een tovenaar wanneer hij sprak. Hij zei precies iets dat haar oren toch liet spitsen en hoewel ze nog altijd koppig zich wegtrok van zijn lik, kon ze er toch niets aan doen. Ze bleef nog even zitten, maar haar nieuwsgierigheid was te groot. En ze miste hem stiekem ook een beetje, misschien dat ze daarom uiteindelijk toch overeind kwam en naar hem toe sjokte, al was het met enige tegenzin. Haar mondje bleef nog altijd dicht.

Onderwerp: Re: White like me vr 2 apr 2021 - 0:04

Een koppig meisje, dat was zijn dochter zeker. Maar dat maakte haar ook zo sterk. Net zoals bij zijn zoon had hij absoluut geen twijfel dat ze een geweldige warrior zou worden op haar eigen tijd. Toch was het aan hem om te zorgen dat zijn kinderen het beste van deze wereld zouden mee krijgen. En belangrijke kwaliteiten hiervoor waren discipline, het volgen van de regels en respect. Hij was een strenge vader op zijn tijd. Maar na het uitdelen van de straf, was het ook weer vergeten en waren ze dit punt voorbij. Er was geen enkele reden waarom hij langer teleurgesteld zou moeten zijn dan nodig. Daarbij vond hij dit ook vreemd wringen in zijn eigen hart. Hij vond het stiekem ook niet leuk, om zijn kindjes zo boos te zien. Want als een ouder wilde hij niks anders dan hun in zijn armen hebben, om ze gelukkig te zien. Maar goed, soms was dit nodig. Ze mochten immers niet de aard naar hun moeder krijgen… Zodra zijn meisje bij hem zat, al wel niet in stilte, leunde hij ietwat naar voren. “Ik wil je iets heel bijzonders leren, iets wat je straks beter maakt dan al je leeftijdsgenootjes wanneer je apprentice mag worden. Maar daarvoor moet het wel tussen ons, en mama en Brackenkit natuurlijk, blijven” Het was perfect volgens de regels, perfect veilig. Maar kinderen hielden van geheimpjes. Dus fluisterde hij hierna nóg zachter dan normaal verder. “Wat zeg je Amberkit, ga je mee?” Of blijven we nog langer boos? Want in dat geval. Tja, dan zou hij iets anders moeten verzinnen. Hij hoopte echter dat dit toch het keerpunt van haar boosheid zou zijn, of dat het in ieder geval dialoog zou uitlokken.

Onderwerp: Re: White like me za 3 apr 2021 - 1:47

Ze was stellig in haar stilzwijgen. Leuk was iets anders, maar ze zou niet zo makkelijk opgeven. Brackenkit was namelijk ook nog steeds boos. Alleen Brackenkit was luid en kwaad en schreeuwde soms zo luid, dat was niet wat zij echt kon. Dus dan maar zo, hoe moeilijk het ook was. Haar vader moest deze les ook leren. Dus keek ze van hem weg, maar haar vader had wel zo zijn krachten, en hoewel ze hem nog altijd niet aan keek draaide ze haar oortjes wel naar hem toe toen hij sprak. Heel lang was ze nog stil, waarna het puntje van haar staart even op de grond tikte. "...Wat dan?"

Onderwerp: Re: White like me