We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Oke, hij wilde het niet snel toegeven, maar hij had een beetje last van heimwee. Hij mistte Routnose, Hazelpaw, zijn andere halfsiblings.. Zijn vrienden.. Het voelde hier soms alsof hij nog steeds werd aangekeken als een vreemdeling. En hij wist dat hij naar de grens kon gaan om katten te zien, maar aan de andere kant wilde hij ook geen argwaan opwekken bij de leader die zo gastvrij was geweest om hem te ontvangen. Of argwaan opwekken bij andere katten binnen RiverClan, waarvan hij juist op dit moment vertrouwen wilde geven aan hen. Maar goed, het was maar een maan. Hij moest zich misschien gewoon niet zo aanstellen en accepteren dat niet alle katten hem gingen vertrouwen. Er waren immers ook katten in zijn eigen clan die hem niet zo vertrouwden, dat had hij ook wel gemerkt. Hij had veel over deze plek geleerd, dat RiverClan hier in geval van nood kwam. Maar voor hem? Voor hem liet het hem denken aan thuis. Aan de strakke velden. Zijn poten tintelden er gewoon van en voordat hij er überhaupt over na had gedacht, begonnen zijn poten hem te dragen over het veld. Grote passen die pasten bij zijn slanke, atletische lichaam. Sprintend over het veld, waarvan hij altijd dacht dat het overrated was, maar nu pas in zag hoe WindClan eigen dit was. Hoe erg hij dit mistte. Dus hij rende. En rende. Tot zijn longen echt begonnen te branden en hij zijn pas wel moest vertragen, om uiteindelijk met een plof in de sneeuw te belandden. Zijn neus compleet rood van de inspanning, zijn oren leken onderhand wel in brand te staan, maar was het het waard? Zeker. ”Ah, moe.” sprak hij puffend uit terwijl hij zijn ogen sloot. Hij moest zijn conditie toch wel een beeetje op peil houden.
- Amberpaw 1st
Ambersand
Member
Kip 323 Actief J’tombe amoureuse mais t’exagères
Ça mérite pas toute cette colère
Amoureuse mais, tu comprends
C’est plus comme un médicament
♡♡♡
Winter was stom. Dan was er bijna geen leven. Waarschijnlijk omdat de grond te hard was, dan konden alle kleine beestjes er niet goed in graven, wist ze. Toch had ze vandaag gehoopt hier wel wat te vinden. Bij de High land waren immers steentjes die ze om kon gooien, daar zaten heel vaak kleine insectjes onder. Maar helaas, iedere steen die dan al niet vastgevroren was aan de grond, verstopte geen beestjes. Ze vroeg zich af waar ze dan naar toe zouden gaan in de winter, misschien vlogen ze weg net als de vogels. Wat beteuterd zuchtte het poesje en wilde dan maar overeind komen om naar huis te gaan, toen een rode flits voorbij kwam. Wat geschrokken dook ze achter haar steen, oortjes plat om niet gezien te worden. Maar de rode flits was geen vos waar ze over had gehoord, alleen hun gast. Met grote ogen zag ze hem rennen, sneller dan ze ooit iemand had zien rennen. Het deed haar eigen poten jeuken om met die knappe kater mee te rennen, wat moest dat heerlijk zijn! Ze genoot er van om stiekem naar hem te gluren, totdat hij plots neerviel in de sneeuw en niet meer overeind kwam. Bezorgd bleef ze nog even zitten, maar besloot toen uiteindelijk toch maar te kijken. Zo stil als ze kon sloop ze voetje voor voetje vooruit, totdat ze boven hem stond. Zijn borstkas ging nog op en neer, zag ze tot haar grote opluchting. De poes boog haar eigen hoofdje over hem heen, terwijl hij daar zo lag. "Gaat het wel?"
De sneeuw om hem heen was koud, maar koelde zeker zijn oververhitte lichaam af. Dat scheelde een hele hoop, maar te lang hier liggen was ook geen goed idee. Dat wist hij ook wel, maar voor nu was het welkom dat hij zo werd afgekoeld. Hij sloot zijn blauwe ogen genietend. Het was altijd heerlijk om te rennen, het zat ook gewoon zijn bloed om te rennen en niemand die hem daar van af kon houden. Hij had daardoor voor een moment niet door dat er iemand anders naar hem toe kwam. En dat er iemand had gekeken hoe hij als een malloot aan het rennen geweest was. "Gaat het wel?" Zijn blauwe ogen schoten open terwijl hij zijn kopje met een ruk omhoog richtte om een jongere, gevlekte poes te zien. "Je liet me schrikken." sprak hij nog licht hijgend, maar wel met een zacht glimlachje op zijn gezicht. Hij duwde zichzelf iets overeind, waardoor hij op zijn borstkas wat meer moest leunen. "Ik ben oké, gewoon even helemaal uitgerend." sprak hij zacht grinnikend tegen de poes, waarna hij met een brede glimlach naar haar keek. "Dankjewel dat je je zorgen om me maakte, dat waardeer ik." Oprecht, want hij wist niet hoeveel katten in deze clan dat ook zouden doen voor hem. Genoeg, misschien, maar wel met tegenzin. "Err... wat was je naam ook alweer?" vroeg hij terwijl hij zijn kopje ietwat schuin hield en met een ongemakkelijk glimlachje op zijn kopje.
Onderwerp: Homesick 
za 3 apr 2021 - 0:45
