[Newtpaw] Mary did you know?

Things my heart used to know

Oorlog, ze gingen oorlog in. Sinds Pepperpaw het gehoord had, was haar hoofd aan het draaien. Stond haar maag op kantelen. Ze kon niet geloven dat Acornstar dit echt ging doen, dat hij Crystalstar ging aanvallen, Riverclan ging verjagen uit het woud. Het was fout, oh zo fout. Hoe kon hij? Na de prophecy? Kon ze het nog voorkomen? Of stond Shadowclan op het randje van een grote fout maken? Wat zou Starclan... Ze haalde huiverig adem, haar oren plat in haar nek drukkende. Ze probeerde kruiden weer op hun plek te krijgen, maar ze merkte dat haar poten trilden. Een stapel aan papaverzaadjes vielen van hun plek en rolden over de grond van de medicine cat den. Wat verdwaasd keek Pepperpaw ernaar, even niet in staat om erop te reageren.

Someone holds me safe and warm

litch

_{De uitkomst van haar gesprek met Acornstar was beter dan ze gehoopt had. Spanning steeg binnen de clan, iedereen merkte dat er wat gaande was al was het nieuws nog niet openbaar gemaakt. Water van de overgetrokken regenbui hadden de spinnenwebben die ze om haar takje had gewikkeld met druppeltjes versierd en terwijl ze terug liep naar de medicine cat den stopte ze even. Even om een keer flink in en uit te ademen voordat ze weer werd wie ze altijd zou moeten zijn in de ogen van andere.

Newtpaw keek vanaf een afstandje toe hoe Pepperpaw in haar eigen wereld leek te zitten, iets wat ze maar al te goed herkende van de rossige kattin. De trillende poten van de ander waren haar niet ontgaan en toen ze de papaverzaadjes over de grond zag rollen leek het haar een goed moment om haar aanwezigheid met haar te delen. "Pep.." miauwde ze zachtjes en de blik in haar ogen was niks anders dan verdriet. Verdriet die ze deelde met elkaar. De reactie die ze van Pepperpaw gehad had op het nieuws was natuurlijk heel anders geweest dan die van de leader, maar in tegenstelling tot Acornstar zou Newtpaw zonder enige twijfel de hele wereld in vuur en vlam zetten voor haar. Niet vanuit romantische gevoelens, nee. Pepperpaw was haar familie en één van de weinige die ze wilde beschermen voor het kwaad.}

Things my heart used to know

Stilletjes stak ze haar voetje uit om de papaverzaadjes weer bij elkaar te vegen, maar ze maakte er alleen maar een grotere zooi van. De spanning had zich meester gemaakt van haar lijf. Ze had nooit tijd genomen om rust te nemen na de overname van Bloodclan, het was vanuit de regen in de drup. Eerst verdween Tallstar, daarna kwam Bloodclan, toen moest ze ineens medicine cat zijn. En nu, net nu ze enigszins haar houvast begon te vinden, leek Acornstar door te draaien. Een kat die ze juist had moeten kunnen vertrouwen, die ze wilde vertrouwen.

Ze schrok duidelijk van de aanwezigheid van Newtpaw. Degene die ze altijd had geprobeerd te ontlasten, te beschermen tegenover Bloodhound en al het kwade van de wereld. Degene die zij altijd wilde troosten, maar wat ze andersom probeerde te voorkomen zodat ze poes rust had. "Sorry.. ik weet niet wat me bezielt." Ze drukte haar pootje eventjes kort tegen haar voorhoofd. Adem, Pepperpaw, adem. "Ik ruim het al op, het spijt me." Newtpaw was familie, Newtpaw had het al zwaar genoeg. Newtpaw moest ze niet belasten.

Someone holds me safe and warm

litch

_{Met een zucht keek ze toe. Het was lastig om haar zo te zien worstelen met de dingen nu ze wist dat er nog meer bloed vergoten zou worden. Bloed waar starclan het waarschijnlijk niet mee eens zou zijn. De keuzes die zij gemaakt had zouden haar niet moeten beïnvloeden, zouden haar niet moeten beperken in wat ze wilde of waar ze van droomde.

”Ga even zitten Pep,” glimlachte ze zachtjes en drukte haar neusje tegen haar wang. ”Ik ruim dit wel op.” Het was duidelijk dat ze geen tegenspraak wilde, maar ze wist dat dat waarschijnlijk wel zou komen als het ging om de rotzooi die zij gemaakt had opruimen. De poging die zij gedaan had om alles bij elkaar te vegen maakte het niet beter. "Anders plak ik je kont aan de grond vast hoor"}

Things my heart used to know

Pepperpaw voelde haar hart in haar keel kloppen en het werd haar allemaal teveel. Ze had gehoopt, nadat Bloodclan vertrokken waren, nadat Routnose hier geweest was met Waterpaw, dat het allemaal beter zou worden. Dat Shadowclan weer een fijne en warme plek zou worden, maar op de lichtpuntjes na zoals Settleddust, Wolfblood en Newtpaw, was het allemaal maar lastig om te overzien.

Ze keek wat beduusd naar Newtpaw toen deze haar tot rust maande, zei dat zij het wel op zou ruimen. Pepperpaw opende haar mond om te protesteren, maar sloot deze toen toch weer. Ze stapte achteruit en ging zitten. "Ik zit al, ik zit al," reageerde ze met een weemoedige glimlach, "laat het spinrag maar waar het blijven moet," miauwde ze er wat haastig achteraan. Er was geen geplak nodig. Ze zat al op haar plek. "Het spijt me.." murmelde ze er vervolgens toch maar achteraan. Ze zou dit beter moeten kunnen hebben.

Someone holds me safe and warm

litch

_{Newtpaw was al begonnen met het opruimen van de zaadjes die over de grond verspreid lagen terwijl Pepperpaw ging zitten. "Je hoeft nergens sorry voor te zeggen" antwoordde ze dan ook bijna meteen. De oorlog die op komst was woog zwaar op de windclanner haar schouders. Dat zag iedereen.

"Je moet weten dat ik ook liever geen oorlog wil Pep," sprak ze zachtjes toen ze alles had opgeruimd en naast de ander was gaan zitten. Met een zucht sloeg ze haar staart om de poes en wreef ze hun schouders langs elkaar. "Ik kan alleen niet tegen starclans wil in gaan" vervolgde de jongere flame point. Leugens, siste een stem in haar achterhoofd, maar ze luisterde er niet naar. "Ik heb alleen gedeeld met Acornstar wat zij met mij gedeeld hadden. Hoe hij dat interpreteert is geheel aan hem. Ik hoop toch dat je dat wel begrijpt...?" Vroeg ze met de onschuld van een kitten. Als ze het op hun leader schoof dan was dat geen verassing. Iedereen wist dat hij de laatste tijd anders was dan normaal.}

Onderwerp: Re: [Newtpaw] Mary did you know?