[Open] sᴛᴇᴘ ᴏɴ ᴛʜᴇ ɢʟᴀss

Help me chase the night away

Een stuk mos was voor haar neergedropt en water lekte er iets uit weg, wegzakkend in de houten planken van de vloer. Birdkit had er een tijdje wat nerveus naar gestaard. Mocht ze het pakken? Was het wel veilig? Misschien werden de katten boos? Maar na een tijdje, kroop Birdkit er toch heen, haar uitgedroogde tong tegen het stuk mos drukkend, het vocht eruit oplikkend. Daarna kroop ze toch weer wat naar achteren, haar rug weer in het hoekje drukkend waar ze gehouden werd. Ze wilde nu toch nergens heen. Ze wilde haar mama en papa. Ze wilde Beetlekit en Bearkit. Maar ze was ze allemaal kwijt en die enge katten met hun halsbanden waren overal...

[Open]

alice in wonderland.

Ze hield een half oog gericht op een van die snotjong waarvan Orchis het nodig had gevonden ze te gijzelen. Dit kind was nu alleen, zonder haar mama, Eveningglow of enige andere bloedverwanten. Ze had gezien dat iemand wat mos voor het kind had neergelegd, maar het werd gewoon heel saai om te blijven toekijken. Je kon maar zo lang kijken naar een kitten die twijfelde om water van het mos te likken. Echt. Als ze niet wilden dat ze dronk, dan hadden ze daar ook niets neergelegd. Daarnaast hoefden kittens niet door, want het was maar al te makkelijk om de wegen van de Elite in hun brein te stampen. Maar het kind begon weer bang te bibberen in een hoekje. Skadi rolde haar ogen en trok haar mond open. “Als je wilt dat iedereen je hier als zwak ziet moet je mooi zo door gaan. Maar dan red je het niet lang mocht er wat gebeuren met je moeder,” sprak de calico kil tegen de kitten. Ze lag immers dichtbij genoeg om gehoord te worden, ook al was het iemand anders taak om dit jankkind in de gaten te houden.

Help me chase the night away

Een kille stem sneed door de stilte heen. Het liet Birdkit haar hart iets samenknijpen en het kleine kind drukte haar oren plat in haar nek. Haar goudkleurige ogen ontmoetten mooie groene ogen, maar ondanks dat ze mooi van kleur waren, was er iets wat Birdkit nerveus maakte. Ze leken ijskoud te zijn, alsof er een kil vuur in branden. De kitten kon niet goed plaatsen wat ze zag, alleen dat het niet goed was. Ze krulde haar dikke staartje om haar lichaam heen. Ondanks dat de woorden snijdend waren, bleef Birdkit op één ding hangen. Het woord 'Moeder'. Hier haakte ze zich aan vast, de vervelende dingen negerend. Haar blik raakte wat meer gefocust. Misschien als ze erachter kwam waar mama was.. kon ze dan weg? "Weet jij waar mama is?" vroeg ze met een wat onvast stemmetje, maar ze vroeg het.

alice in wonderland.

Het kind leek doof voor de wereld behalve toen het over haar moeder ging. Skadi snoof geamusseerd. “Ik ben de Captain, natuurlijk weet ik waar we je moeder houden.” Ze overzag immers deels over de bewaking van alle gevangenen, maar dat betekende niet dat ze dit zielige excuus voor een kat ging vertellen waar haar ‘mama’ was. Waarschijnlijk dacht ze dat als ze haar mama vond dat alles weer goed zou komen, maar niets was minder waar, anders had Orchis ze al lang laten gaan. Ze hadden nu Tallpines in hun gebied, dankzij hun gijzelingen en dus was het logisch dat ze die dan ook zo lang mogelijk in hun bezit zouden houden. Dat maakte terugslag van Thunderclan minder waarschijnlijk. Maar het was ook wel vreselijk irritant om het kind hier te zien jammeren, dus misschien kon ze het er in een keer allemaal uit rammelen. Dan hoefde ze tenminste niet voor een lange tijd met dat gejank opgescheept te zitten. Zelf was ze van sterker spul gemaakt, ook toen ze een kitten was geweest, dus ze had totaal geen sympathie met het kind voor haar. “Maar je gaat je mama nog even niet zien.” Dat was iets wat eigenlijk al heel duidelijk was, anders zou het kind niet afgezonderd zijn.

Onderwerp: Re: [Open] sᴛᴇᴘ ᴏɴ ᴛʜᴇ ɢʟᴀss