Empty headed

Hoewel het iets minder fris begon te worden voor de tijd van het jaar en het zonnetje steeds vaker hier en daar eens doorbrak, was het nog steeds erg koud en de sneeuw aan zijn poten voelde ook niet echt geweldig aan. Dit was de eerste keer dat Disarmingpaw dit seizoen meemaakte en hij had er nu al een hekel aan. Hij was vlak na het koude seizoen geboren en had dus helemaal geen last gehad van sneeuw of iets anders stoms wat dit seizoen met zich meebracht. Maar goed, hij mocht aan de andere kant ook niet klagen, want het sneeuwseizoen zou over zijn eer dat hij zijn final assesment zou doen en dat zou het een stuk makkelijker maken. Hoewel hij claimde dat hij overal de beste in was, verkoos hij nog altijd een final assesment in makkelijkere weersomstandigheden dan in de moeilijkere. Hij zou het best wel kunnen hoor, maar just to be sure. De knappe kater liep op dit moment door het territorium en zijn blik werd algauw getrokken door Morningpaw, de nieuwe aanwinst van de apprentice’s den. Nu ja, aanwinst… “Morningpaw, mijn homie,” sprak hij joviaal tegen de kater, ook al hadden ze letterlijk nog nooit eerder een gesprek gehad. “Ben je weer eens op versiertocht?” Haha, dat was een goede. Alsof deze baby werkelijk de aandacht van een kattin zou kunnen trekken. En dan al zeker niet van Bluepaw, want die was voor Disarmingpaw’s rekening. Maar goed, de nobele Disarmingpaw kon naast pesten natuurlijk ook wel iets goeds betekenen voor zijn Clanmates en hij zou maar beginnen bij Morningk… paw. Morningpaw.

Disarmingpaw moest zijn best doen om een serieuze expressie te behouden toen Morningpaw te kennen gaf dat hij niet wist wat een versiertocht was. Natuurlijk wist hij dat niet. Disarmingpaw had ook niks anders verwacht van de kater. “Oh, maar het is ook erg leuk,” sprak hij met een samenzweerderig knipoogje. “Het houdt namelijk in dat je de mooiste she-cats in onze Clan complimenten mag gaan geven.” Hij sloeg zijn staart om Morningpaw’s rugje heen en keek hem vriendelijk aan. “Bij het apprentice worden, is het vanzelfsprekend dat je een extra portie zelfvertrouwen krijgt. Natuurlijk mag je die zelfvertrouwen wat je hebt gekregen niet verwaarlozen en daarom is het zo belangrijk dat je de mooie katten in je omgeving laat weten dat je ze mooi vindt. Dus vertel eens, Morningpaw,” zei hij weer op die samenzweerderige toon met een glimlachje om zijn lippen. “Is er soms een poes die je mooi vindt?”

Ugh. Morningpaw koos weer net voor de kattin die Disarmingpaw voor zichzelf wilde houden. Mooi niet dat hij deze baby aan ging leren om haar te versieren. “Ik heb gehoord dat Bluepaw haar oog al heeft laten vallen op een andere kater,” zei hij op een toon alsof hij dat echt een spijtige zaak vond. Bluepaw had haar oog namelijk al op hém laten vallen en Disarmingpaw ging haar niet zomaar afgeven en zeker niet aan een groentje. “Maar gelukkig bestaat onze Clan uit meer dan Bluepaw alleen. En je hoeft zelfs niemand in je Clan te zoeken,” zei hij met een samenzweerderig knipoogje tegen de kater. “Hoe zou je het tegenover het ontmoeten van een kattin van een andere Clan staan?” vroeg hij op een serieuze toon, alsof hij hier echt therapeutje aan het spelen was voor de jonge kater.