Where are the people that accuse me?

Hij had gehoord wat er was gebeurd bij de gathering, alleen zorgde dat er wel voor dat hij nieuwsgierig was geworden naar hoe de andere clans eruit gekomen waren. Tenslotte was het niet elke dag dat een gathering zo afliep. Ook niet dat je leider een leven verloor, want dat was ook wel iets dat rondgegaan was in de clan over Acornstar. hij had geen idee hoeveel levens de kater nog had, maar hij was er zeker al een aantal kwijt. Het aangekondigde gevecht met Riverclan zorgde er ook voor dat hij zich wat nerveus werd. Misschien ook daarom dat hij zich bij de grens met Windclan bevond nu, geen risico om een riverclanner tegen te komen eerlijk.

...

[Featherpaw]

Featherpaw wist dat ze het beste zo goed mogelijk kon trainen met haar beperking door uit het kamp te gaan en alles maar te moeten ondergaan, maar dat wilde niet zeggen dat ze het leuk vond. Nu Leafbare langzaam tot zijn einde kwam, werden de temperaturen ietsje aangenamer en was de koude niet langer een probleem. De sneeuw was weg, dus daar had ze ook geen last meer van. Nu waren het weer andere dingen waar ze aan moest wennen. Ze werd nog steeds niet goed als ze de geur van één van de andere Clans rook en de geur van prooi, zeker als ze honger had, maakte haar soms gek. De enige vordering in haar training was dat ze al één prooi had weten te vangen in de tunnels en dat was echt een helse ervaring geweest. Ze had het dier angstig horen piepen terwijl Featherpaw er achter aan ging en het geluid van kleine trippelde pootjes leek door heel de tunnel te weerkaatsen, maar uiteindelijk had ze haar vangst toch gemaakt. En ze wist niet goed waarom ze nu hier was, maar ze liep vlakbij de grens die WindClan verbond met ShadowClan. Een scherpe moerasgeur kwam haar tegemoet en Featherpaw wendde haar kopje een beetje af zodat ze het niet zo hard moest ruiken, maar het leek voor haar gevoel overal te zijn en ze bewoog ongelukkig met haar oortjes. Een ShadowClanner die iets ouder dan haar leek te zijn stond een eindje verderop en Featherpaw keek hem nerveus aan, hem een knikje gevend toen hun blikken elkaar kruisten en daarna schichtig haar blik naar opzij laten schietend. Ging hij haar uitlachen of bedreigen? Ze had slechte verhalen gehoord over ShadowClan en eigenlijk voelde ze er niet veel voor om ze te ontdekken, maar ze wilde hem ook weer niet zomaar de rug toekeren. Volgens Harespring was dat geen slim ding om te doen, een potentiële vijand de rug toekeren.

Hij had geen idee of hij een windclanner tegen zou komen en als hij er een tegen zou komen wat voor een het was, maar al snel genoeg zag hij er een op een afstandje staan. Een die hem een kort begroetend knikje gaf en hij deed hetzelfde, afwachtend naar de windclanner kijkend of ze dichterbij zou komen of dat ze daar zou bleven. Want heel eerlijk kon hij niet echt de grens oversteken om dichter bij haar te komen. Hij stapte wel zo ver naar voren als hij kon en zette een lichte glimlach op zijn gezicht. Hij wilde niet vijandig overkomen, want daar was eerlijk niet echt een reden voor op het moment.

Featherpaw richtte haar blik op ShadowClanner toen hij wat dichterbij kwam. Niet dichtbij genoeg om de indicatie te maken dat hij haar grens over wilde steken, maar wel dicht genoeg om aan te geven dat hij een gesprek met haar wilde. De lichte glimlach dat op zijn gelaat verscheen, overtuigde Featherpaw er in een fractie van een seconde van dat hij in elk geval al geen slechte bedoelingen kon hebben en de kattin zette zelf voorzichtig een paar stapjes dichterbij. “Hallo,” zei ze tegen hem, ook al had ze een paar seconden geleden nog een knikje naar hem gegeven. “Mijn naam is Featherpaw. Wat is de jouwe?” Misschien als ze de toon van zijn stem had gehoord, dat ze pas effectief kon concluderen dat hij hier zonder bijbedoelingen was.