When the night is closing in

Forcekit werd naarmate ze ouder werd steeds handiger in het ontdekken van verschillende dingen om haar heen. Zo wist ze al ongeveer in welke richting ze moest afbuigen als ze naar de apprentice’s den wilde gaan, kon ze de warrior’s den al op eigen houtje vinden en had ze zelfs laatst de aandacht van een elder getrokken door gewoon hun den binnen te wandelen alsof ze gewoon kon zien. Door haar uitstapjes naar de dens om haar heen wist ze ook verschillende katten door hun geur van elkaar te onderscheiden en kon ze namen plakken op die geuren. Ze werd steeds zelfstandiger en ook steeds zelfverzekerder naarmate ze doorhad dat ze het echt wel alleen af kon. Alleen ja, helaas waren er Clanmates en dat met name queens die dat nog niet helemaal geloofden en die haar vaak genoeg wilden tegenhouden of toch nog waarschuwden. Forcekit had daar echt een hekel aan. Ze ging liever tien keer heel hard op haar bek dan dat ze hulp van anderen nodig had. De kitten lag momenteel in haar den, maar ze voelde moeiteloos door de trillingen die naderden aan dat een kitten haar richting op kwam. Ze opende haar bekje en herkende de geur wel, maar ze wist niet precies wie het was. “Hallo?” vroeg ze terwijl ze in de richting keek van waar de geur het sterkst vandaan kwam. Ze richtte haar nietsziende blik iets hoger. Ze wist dat het een kitten was, dat kon ze voelen aan de zachtheid van de trillingen, maar ze had geen idee hoe groot of hoe oud de kitten was, dus dat moest ze maar gokken.

De kleine Nightkit bleef het liefst in haar nest, de hele dag. Maar de Queen die haar melk gaf vond het belangrijk dat ze soms ook even haar pootjes ging strekken. Nightkit vond haar lief, maar ze vond de andere poes die haar soms kwam bezoeken nog liever. Ze herkende haar geur uit duizenden, de eerste kattengeur die ze ook echt opgeslagen had in haar kopje. Maar die geur was er nu niet, en ze was haar pootjes aan het strekken. Nightkit liep langs een nest en schrok op toen er plots geluid uit kwam. Hè? Ze knipperde met haar lichtblauwe oogjes, haar nieuwsgierigheid was nu wel een beetje aangewakkerd. Voorzichtig zette ze stapjes naar het nest toe en héél voorzichtig keek ze over de rand. '..Hoi?'

Er klonk wat geritsel en Forcekit probeerde zich voor te stellen wat er voor haar afspeelde. Het was niet gemakkelijk om niks te zien en puur op ideeën en instincten af te moeten gaan, maar daar lag ze niet echt wakker van. Ze lag ook niet wakker van het feit dat ze nooit warrior zou worden. Ze zou haar eigen weg wel vinden om haar Clan te dienen en haar blindheid ging haar daar echt niet in beperken. Haar nietsziende blik ging iets langer toen ze de stem hoorde, duidelijk voor haar. Dat wilde zeggen dat de kitten ongeveer even oud was of dat ze dezelfde gestalte had als Forcekit. Forcekit herkende de stem niet, maar daar zou ze wel achter komen. “Ik ben Forcekit,” sprak ze op een begroetende toon. “Wie ben jij?” Ze had geen idee wie er voor haar stond, welke vacht de kitten had, wat de kleur ogen was, maar ze wist wel dat het een she-cat was. Dat had ze kunnen horen aan de stem. Dus dat was al iets.

Ze vond het best spannend om zo plots anderen naast haar nest te hebben staan. De enige met wie ze echt bekend was, waren haar zoogmoeder en haar redders. Maar ze was nieuwsgierig, had hoi gezegd. Dat was namelijk ook wel netjes om te doen, had ze geleerd, gehoord. Hoewel ze nog niet echt gesproken had met andere katten van dezelfde grootte als haar, vond ze het toch een beetje vreemd. Alle anderen hadden haar aangekeken, met gekleurde ogen. Deze kitten deed dat niet. Ze had zelfs witte ogen. Ze vroeg zich af wat voor kleur ogen zij had. 'Ik ben Forcekit,' sprak ze toen. 'Wie ben jij?' Forcekit, die naam had ze nog niet eerder gehoord. Maar ze vond het wel een mooie naam, ook al wist ze nog niet wat force betekende. 'Ik ben Nightkit, maar.. Maar ook Mug.' Zo werd ze namelijk ook wel een keer genoemd. 'Wat betekent Force?'

De kitten voor haar stelde zich voor als Nightkit, maar zei dat ze ook wel Mug genoemd werd. “Waarom?” vroeg Forcekit op een verwarde toon. Nightkit en Mug waren nu niet echt twee dingen die op elkaar leken. Het zou wel weer zo één of ander ding zijn wat anderen voor de kitten bedacht hadden, nam ze aan. Gezien de naam van de kitten stelde ze zich voor dat het om een zwarte kitten ging. Haar moeder had haar eens gezegd dat zij ook een pikzwarte pels had en dat het erop leek dat ze een sterke bouw ging krijgen. Daar was Forcekit best wel trots op. Ze luisterde naar de vraag die Nightkit stelde en haalde haar schouders op. “Mijn moeder zei dat het voor kracht stond. Ze wist dat ik een sterke houding ging uitstralen, ondanks het feit dat ik blind ben en daarom heeft ze me zo genoemd.” Ze voelde zich eigenlijk best wel trots dat dat de reden achter haar naam was, want dat wilde zeggen dat haar moeder haar in elk geval niet als een hulpeloos ding zag. “Ik vermoed dat ze jou Nightkit hebben genoemd omwille van de kleur van je pels?” gokte ze. Ze zou het leuk vinden als ze het juist had, maar het zou ook wel een beetje afgang zijn als ze nu volledig op haar bek zou gaan. Maar zoals ze al zei: ze ging haar beperking niet haar leven laten bepalen en soms moest ze dus risico’s nemen.

De vraag kwam waarom ze Nightkit en Mug heette. Dat wist ze zelf eigenlijk ook niet, behalve dat ze zo genoemd werd. Ze haalde haar schouders op, niet wetende dat de ander het niet kon zien. Forcekit legde vervolgens uit wat haar naam betkende. Force betekent dus kracht? Dat vond ze wel een mooie naam. Ze knikte begrijpend, een klein glimlachje op haar snoetje. 'Ik vermoed dat ze jou Nightkit hebben genoemd omwille van de kleur van je pels?' vroeg Forcekit toen. Night knipperde met haar oogjes, keek naar haar eigen vachtkleur. Het was voornamelijk zwart, maar er zaten ook rode stukjes in. Ze vond haar vacht heel mooi, nu ze er zo naar keek. 'Uhm, misschien..' miauwde ze toen ze weer richting de ander keek. Eigenlijk wist ze de reden niet zo goed, en ondanks dat ze niet helemaal zwart was als de kitten tegenover haar kon ze best de overeenkomsten zien van de nacht en haar pels. 'Maar ik werd ook uhm.. In de nacht gevonden.' Dat zou vast ook een goede reden zijn.

Forcekit wiebelde met haar oortjes en kon het niet laten om een gezicht te trekken toen Nightkit haar vraag nogal twijfelend beantwoordde. Ze had het idee dat haar gevoel wel juist zat en dat de kitten inderdaad een zwarte vacht had, maar ze vroeg zich af waarom dat de kitten niet waarom ze haar naam had gekregen. Haar moeder had haar dat namelijk wel uitgelegd. Forcekit trok met haar oortjes en voelde zich mogelijk nog verbaasder toen Nightkit uitlegde dat ze gevonden was. “Gevonden?” Ze trok met haar oortje. “Dus je hebt geen puur ShadowClan bloed door je aderen stromen?” Er klonk geen verwijt in haar stem door, al klonk het wel een beetje bot om het zo te zeggen. Ze deed gewoon haar best om het te begrijpen en ze had niet altijd in de gaten hoe sommige dingen die ze zei over konden komen.