Op patrouille!

Onderwerp: Re: Op patrouille! do 26 aug 2010 - 10:57

Rainbelly's ogen twinkelden ondeugend. Dewstream voelde een glimlach verschijnen. 'Eigenlijk overtreden we de Warrior Code nu helemaal niet, al is het niet best om nu gezien te worden,' Dewstream knikte. Als een van haar clangenoten haar zou zien kletsen met een windclankat zou ze als verraadster bestempeld worden. En ze wilde niet weg uit Thunderclan! 'Ja, meestal houden we allemaal afstand. En als we allemaal vriendelijk zouden gaan doen, dan zou er maar één grote clan moeten komen. Maar daarvoor verschillen we af en toe te veel van elkaar, niet?' antwoordde Dewstream. Één grote clan.. Met al die onverdraagzaamheid? Dat zou nooit lukken. 'De grote vergaderingen komen er weer aan, hé?'

Onderwerp: Re: Op patrouille! do 26 aug 2010 - 11:13

(sorry dat ik me bemoei, maar ik ben een beetje levenloos, ik geef je niet aan bij de Clan hoor Razz

)

Shadowpaw liep mopperend rond. Ze dacht dat een leukere opdracht kreeg, maar het was dus jagen voor de oudsten. Ze liep een flink eind door van het kamp, tot ze bij een grens kwam. Ze begon te rennen, tot ze vlak bij de WindClangrens was. Nou, is even zien of hier nog wat te beleven viel. Opeens rook ze de geur van een DonderClan kat, en een paar WindClankatten. Ze moest alarm slaan. Maar haar neus werd nieuwsgierig. Ze ging, sluipend door de bosjes, haar neus achterna. Opeens zag ze een grijze poes voor haar staan, pratend met een WindClankat. Wie was dat? Ze was nog maar een paar dagen in het kamp, dus ze kende de grijze poes niet. Ze mauwde zachtjes. Nu maar hopen dat de grijze poes het hoorde. Wat zou ze doen als andere katten van de Clan haar zagen? 'Hé', mauwde ze zachtjes, alleen zodat de grijze poes haar kon horen. Was ze nu gek geworden? Met WindClankatten praten! Als Bluestar dit zag, dan had ze een probleem. Of als Winterstorm of Cloudpaw haar nu zouden zien, dan wist Bluestar het direct. 'Hé', mauwde ze nog een keer zachtjes. Haar aandacht werd toen getrokken door een dikke muis, maar ze probeerde het te negeren.

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 27 aug 2010 - 14:54

Dewstream rook de geur van een andere clankat plotseling. Ze kon de geur alleen nog niet helemaal thuisbrengen.. Zou die kat haar aangeven bij Bluestar? Ze voelde lichte paniek in zich opkomen. 'He,' hoorde ze zachtjes. Dewstream keek om en zag.. Shadowpaw. Eerst had ze haar geminacht; het was een kittypet. Maar ze was zich als een clankat waardig gaan gedragen. 'Hoi,' fluisterde ze terug, terwijl Rainbelly antwoord gaf. 'Wat doe jij zo ver van het kamp?' vroeg ze toen maar.

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 27 aug 2010 - 15:00

'Hoi', zei de poes. Ze leek lichtelijk geshokt. 'Ik zeg heus niks tegen Bluestar hoor, als je dat soms denkt', zei Shadowpaw geruststellend. 'Wat doe jij zo ver van het kamp?', vroeg de poes haar. Er kwam een naam in Shadowpaw op. Dit was vast Dewstream. 'Jij bent Dewstream hè?', vroeg ze. 'Ik ben hier wat aan het jagen', zei ze. 'Luister, nu ben ik het maar, maar als Winterstorm of Cloudpaw komen, dan hang je', zei ze waarschuwend. 'Als je slim bent ga je nu met me mee terug naar het kamp. Dan vangen we onderweg nog wel iets', zei Shadowpaw. 'Ik heb dicht bij de zonnerotsen nog een prooi begraven, die kunnen we oppikken en meenemen. Dan zeg ik dat jij die gevangen hebt en dat ik helaas niks gevangen heb, tenzij we nog iets vangen natuurlijk', zei Shadowpaw.

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 27 aug 2010 - 15:09

Shadowpaw zou haar niet aangeven. Dewstream voelde een last van haar schouders vallen. Toen keek ze naar Rainbelly en Kittypaw, die dit wel gehoord moesten hebben. 'Sorry, ik kan beter weggaan, zoals Shadowpaw hier voorstelt. Ik zie jullie nog wel op de Grote Vergaderingen,' zei Dewstream verontschuldigend, alvorens ze haar kop naar de poezen boog en wegliep. 'Ik ga met je mee, Shadowpaw. Heb je zin om te leren jagen? Dan geef ik je een beetje les. We zijn elkaar tegengekomen tijdens het jagen. Ze ruiken wel wie welke prooi gedood heeft, maar dankje voor het aanbod. Ik hoop dat ik nog wat vang,' lachte Dewstream. 'Per slot van rekening ben ik nog maar net warrior. Bedankt voor het redden!'

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 27 aug 2010 - 20:40

'Sorry, ik kan beter weggaan, zoals Shadowpaw hier voorstelt. Ik zie jullie nog wel op de Grote Vergaderingen,' zei Dewstream tegen de twee WindClankatten die daar stonden. 'Ik ga met je mee, Shadowpaw. Heb je zin om te leren jagen? Dan geef ik je een beetje les. We zijn elkaar tegengekomen tijdens het jagen. Ze ruiken wel wie welke prooi gedood heeft, maar dankje voor het aanbod. Ik hoop dat ik nog wat vang,' zei Dewstream lachend. 'Vast wel', antwoordde Shadowpaw erop. 'Per slot van rekening ben ik nog maar net warrior. Bedankt voor het redden!', zei Dewstream. Shadowpaw hief even fier haar kop op, maar dacht aan het respect dat ze al verdient had, en knikte. Ze rende samen met Dewstream langs de WindClangrens af. 'Wat deed je daar eigenlijk?', vroeg ze. 'Als je niet wilt antwoorden hoef het niet', zei ze. 'En ik zorg er wel voor dat jij je warriornaam niet verliest', zei ze eerbiedig. 'Was jezelf wel even voor we het kamp inkomen. Dan was je al het bewijs eraf', knikte ze. 'Kijk daar', zei ze sissend. 'Een waterrat, die is voor jou!', zei ze zachtjes.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 28 aug 2010 - 19:07

'Ja, meestal houden we allemaal afstand. En als we allemaal vriendelijk zouden gaan doen, dan zou er maar één grote clan moeten komen. Maar daarvoor verschillen we af en toe te veel van elkaar, niet?' zei Dewstream. 'Één grote clan.. Met al die onverdraagzaamheid? Dat zou nooit lukken.' Rainbelly knikte en keek een beetje teleurgesteld naar Dewstream. 'Maar als we wel een grote clan zouden zijn, dan zouden we allemaal samen kunnen leven, en alles zou veel makkelijker zijn...Geen territoria, geen gevechten meer...Alleen maar uitkijken voor rogue's en poesiepoezen, maar dat is een eitje.' Er was een kleine stilte. 'De grote vergaderingen komen er weer aan, hé?' zei Dewstream. 'Ja inderdaad. Ik zou graag meewillen naar de Grote Vergadering, want dan zouden we gewoon kunnen kletsen en niet zo als nu...' antwoordde Rainbelly. Ze had het nog maar net gezegd en ze hoorde een zacht gemiauw in de struiken. Instinctief deinsde ze naar achteren; de schaduw in van een grote struik. Ze zette haar vacht op en legde haar oren in haar nek. Ze bleef zo een poos staan, maar toen zag ze dat Dewstream niet bang was dat deze kat haar zou verraden. Rainbelly ging een beetje naar voren en ging normaal zitten, maar ze hield haar spieren wel gespannen; voor het geval dat. Ze luisterde aandachtig naar het korte gesprek. Toen keek Dewstream haar aan. 'Sorry, ik kan beter weggaan, zoals Shadowpaw hier voorstelt. Ik zie jullie nog wel op de Grote Vergaderingen,' zei Dewstream. Rainbelly knikte. 'Ja, wij kunnen hier beter ook weggaan. We hebben wat prooi begraven en dat gaan we snel naar het kamp brengen, dus wij hebben nog wel wat te doen. Dewstream en Shadowpaw gingen weg. Rainbelly en Kittypaw bleven nog een tijdje zitten, maar tenslotte sprongen ze ook de struiken in op weg naar het kamp. Maar eerst moesten ze nog alle prooi ophalen. Terwijl ze naar het kamp gingen met de prooi in hun bek, kon Rainbelly alleen maar hopen dat niemand hun had gezien en dat Shadowpaw ze niet zou verraden. Nee dat zou Shadowpaw nooit doen, ze leek me niet zo'n type, dacht ze ondertussen.

Onderwerp: Re: Op patrouille! zo 29 aug 2010 - 13:49

De vreemde kat stond even stil tegenover hen. Daarna rook ze geur van een andere Thunderclankat. Maar Dewstream leek niet te denken dat dit gevaarlijk was. Een clan.. Was dat een te mooi ideaal? 'Sorry, ik kan beter weggaan, zoals Shadowpaw hier voorstelt,' miauwde Dewstream. Kittypaw knikte. 'Dag Dewstream! Tot op een grote vergadering of zoiets!' riep ze haar na. Hun wegen scheidden hier.. Kittypaw en Rainbelly gingen hun prooi ophalen. Kittypaw was trots, nog steeds. 'Dat was wat, hé! Eerst jacht, en dan vreemde katten tegenkomen..' Kittypaw had niet door wat het gevolg kon zijn van tegen vreemde katten praten. Ooit had ze ook met Spottedtail gepraat, haar vriendin in Thunderclan. Ze had haar al een tijd niet gezien; de clans hadden momenteel slechte verhoudingen. 'Rainbelly, kun je me wat uitleggen over waarom we niet met elkaar omgaan? We zijn toch allemaal katten?' Kittypaw had nog vrije gedachten daarover; haar moeder was ook jong gestorven en had haar niets bij kunnen brengen over de clans en hun verschillen. Rainbelly leek haar een lieve kat om dat aan te vragen.

Onderwerp: Re: Op patrouille! ma 30 aug 2010 - 19:13

Rainbelly en Kittypaw liepen terug naar het kamp en ondertussen haalden ze de prooi op. 'Dat was wat, hé! Eerst jacht, en dan vreemde katten tegenkomen..' zei Kittypaw. 'Ja, wat je zegt, ik vond Dewstream wel aardig maar we spreken haar wel beter op de Grote Vergaderingen,' zei Rainbelly. 'Maar beloof me wel dat je nooit alleen naar de grens gaat om een andere Clankat te spreken, want het kan verkeerd uitpakken...Snap je?' Ze liepen stilletjes verder en Rainbelly keek Kittypaw de hele tijd ernstig aan. 'Rainbelly, kun je me wat uitleggen over waarom we niet met elkaar omgaan? We zijn toch allemaal katten?' vroeg Kittypaw toen. Rainbelly zuchtte. 'Weet je, Kittypaw, soms weet ik het zelf ook niet... Het heeft vast te maken met de Grote Katten Clans. TigerClan, LionClan & LeopardClan, maar als je wilt weten wat er allemaal is gebeurd dan moet je dat aan de oudsten gaan vragen. Die kennen die verhalen heel goed. Ik kan wel een keertje met je meegaan dan, dan leer ik ook wat!' Rainbelly glimlachte met haar gezicht naar de zon gekeerd. Het was lekker warm. De warmte maakte haar een beetje slaperig. 'Ik weet het niet zeker... Maar volgens mij was de legende van de Eerste katten van dit woud, dat er 3 Grote gespierde katten waren. Eentje was gestreept, De andere was gevlekt en de derde had prachtige manen. Eerst leefden ze vredig bijelkaar, maar op een dag kregen ze ruzie en ze gingen uitelkaar. Ze vestigden ieder een kamp op een plek en vroegen katten van hun ras of ze bij hun groep wilden komen. Zo onstonden de eerste Clans volgens mij...Maar zeker weet ik het niet.'

Onderwerp: Re: Op patrouille! di 31 aug 2010 - 10:08

Kittypaw luisterde oplettend naar Rainbelly's verhaal. Dat zou een heleboel verklaren over de verschillende clans van vroeger; Lion, Tiger en Leopard. Dat had Kittypaw altijd geïnteresseerd. 'Maar ik weet het niet zeker..' eindigde Rainbelly. Kittypaw had gefascineerd de beelden voor zich gezien, van de grote machtige katten, die de clans gesticht hadden. 'Geschiedenis betekent zoveel voor het heden..' mompelde Kittypaw, niet wetend waarom ze zoiets gewichtigs zei. Ze vond Dewstream ook wel aardig, maar het was best vreemd geweest dat ze zomaar weg had gemoeten. Het praten was wel gezellig. Kittypaw rook haar prooi weer. 'We zijn er!' miauwde ze blij, waarna ze haar prooi opgroef. Haar eigen prooi, helemaal alleen gevangen, met Rainbelly als getuige en hulp. Later groef ook Rainbelly haar prooi op. Samen liepen ze terug naar het kamp, maar voor ze het bereikten sloeg het weer toe. Kittypaw keek even omhoog naar Zilverpels, toen plotseling de wolken braken en een stortbak aan water leegden boven de hoofden van de katten.

Onderwerp: Re: Op patrouille! do 2 sep 2010 - 19:46

'Geschiedenis betekent zoveel voor het heden..' mompelde Kittypaw. 'Daar zeg je nou iets heel wijs, Kittypaw,' zei Rainbelly. 'Door de geschiedenis weet je wie je bent, en welke fouten je niet moet maken. Je geschiedenis heeft veel invloed op je leven.' Rainbelly bleef een tijdje stil totdat Kittypaw blij, 'We zijn er!' miauwde. Rainbelly keek ook meteen blij en rende naar een hoopje zand waar ze vanochtend nog een prooi had begraven. Toen ze tevreden naar het kamp liepen keek Kittypaw omhoog. Het volgende moment kwam er een enorme regenbui naar beneden gekletterd. 'Oh nee,' mompelde Rainbelly tussen haar mondvol prooi door. 'Het is een wolkbreuk, dat is meer dan zomaar een regenbui. We moeten vlug naar het kamp, anders zijn we kletsnat en krijgen we hoofdpijn door de grote hagelkorrels.' Rainbelly rende met grote passen naar het kamp met Kittypaw op haar hielen. Ze probeerde haar vacht op te zetten maar ze was te nat. Ze verlangde naar haar zachte en warme hol waar ze knus en veilig was.

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 3 sep 2010 - 14:44

'Oh, nee, het is een wolkbreuk, dat is meer dan zomaar een regenbui. We moeten vlug naar het kamp, anders zijn we kletsnat..' Kittypaw verstond de rest van Rainbelly's woorden niet meer toen de regen hard naar beneden stroomde. Dit zou niet het juiste moment zijn om te vragen wat een wolkbreuk was, zeker? Vlak achter Rainbelly rende Kittypaw mee, verlangend het kamp al te zien. De prooi in haar bek bungelde vervelend heen en weer terwijl ze op korte pootjes achter de warrior aanrende. Kom nou zeg, ze was nog lang niet volgroeid! Kittypaw moest nog groter worden, en ze zou waarschijnlijk ook nog wel wat spieren kweken, wilde ze overleven. Haar vacht plakte tegen haar aan, en maakte dat ze er nog kleiner en breekbaarder uitzag dan ze al was. Dat zou een flinke wasbeurt worden.. De regen had de hemel grijs en somber gemaakt, niet meer zonnig en blij. Kittypaw wilde haar blik naar voren gericht houden, maar haar blik gleed naar de wolken.. een betoverend zicht op de hemel. Vaag zag ze nog wat sterren van Zilverpels fonkelen. Haar blik werd naar beneden gedwongen toen ze besefte dat ze beter op had moeten letten; wortels gingen niet voor je aan de kant. Met een angstige mauw klapte haar pootje dubbel en klapte Kittypaw op de grond.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 4 sep 2010 - 16:43

Rainbelly rende door struiken en modderplassen. Af en toe keek ze achterom of Kittypaw achter haar aan rende. Een bliksemflits lichtte het veld op en een harde donderslag weerklonk direct na de flits. Rainbelly dook even ineen maar rende zo snel als ze kon verder. Ze had een idee; ze moest Kittypaw wat beter in de gaten kunnen houden dus stopte ze om Kittypaw voor haar te laten. Toen zag ze Kittypaw; ze rende een paar konijnlengtes van Rainbelly af maar ze lette niet goed op, dus ze struikelde over een boomwortel. Een angstig gemauw weerklonk. Het werd Rainbelly koud om het hart. Ze zag het hulpeloze dotje vacht daar stilletjes liggen. Meteen rende ze eropaf en liet haar prooi vallen; daar was nu geen tijd voor, eerst Kittypaw. Rainbelly likte even aan haar pootje en greep haar toen stevig in haar nekvel. Moedig stond ze aan de rand van het ravijn, met haar borst omhoog en de bungelende Kittypaw in haar bek. Ze rende meteen verder. Ze was bijna in het kamp, maar tot haar grote schrik zag ze een enorme waterplas voor zich liggen. Het was te modderig om te zwemmen en te diep om er doorheen te lopen. Even aarzelde Rainbelly, maar toen probeerde ze een omweg te vinden. De plas lag precies voor het gat van de kampingang. Ze moest dus een gat in de doornstruiken maken.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 4 sep 2010 - 20:06

Gebonk.. Zwart.. Kittypaw's lichaampje bungelde hulpeloos in Rainbelly's bek zodra die haar oppakte van de grond. De apprentice was bijna buiten bewustzijn, te veel om iets te doen of te zeggen, maar te weinig om niet te merken wat er gebeurde. Rainbelly was direct naar haar toegekomen zodra ze viel. De boomwortel had binnen een paar seconden gewonnen in een oneerlijk duel. Plotseling stopte Rainbelly. Kittypaw voelde een lichte schok door zich heen gaan door de onverwachte stop. De andere poes hield haar stevig in haar nekvel vast. Kittypaw wist niet wat er aan de hand was, maar ze was doorweekt van de regen, die nog steeds op hen beiden neerhamerde. Rainbelly begon weer te lopen, maar stopte na een tijdje weer. Kittypaw werd zachtjes neergelegd, en Rainbelly ging wat anders doen. Kittypaw voelde haar pootje steeds meer pijn doen. Had Windclan nou maar een Medicine Cat! Op een gegeven moment was Kittypaw door de regen weer geactiveerd; een soort instinct. Langzaam knipperde ze met haar oogjes en zag Rainbelly de doornstruik onderhanden nemen. Wat moest ze doen om te helpen? 'Rainbelly..' mauwde ze zwakjes, zo zacht dat het de regen nauwelijks overstemde.

Onderwerp: Re: Op patrouille! ma 6 sep 2010 - 15:51

Rainbelly legde Kittypaw neer en probeerde met haar klauwen een zo groot mogelijk gat in de doornstruiken te maken. Haar poten zaten onder het bloed en haar kussentjes zaten vol met doornen; maar ze moest Kittypaw eerst zien te redden. Toen ze al een beetje van het kamp kon zien, was het erbinnen niet best aan toe. Er lagen grote diepe plassen en ze zag geen een kat buiten. Iedereen bleef in zijn hol zitten, wachten tot de storm op zou houden. Rainbelly rende snel terug naar Kittypaw. Ineens deed Kittypaw haar oogjes langzaam open. 'Rainbelly..' Ze raakte bijna buiten bewustzijn. Rainbelly pakte haar snel op. Ze rende pijlsnel door de tunnel, maar wel erg voorzichtig zodat er geen doorntakken aan Kittypaw bleven haken. Zelf werd Rainbelly continu geprikt door de lange, scherpe doornen. Ze rende meteen naar het krijgershol, naar haar eigen nest. Ze had er gisteren van vers, warm, droog mos een nest gemaakt. Ze legde Kittypaw erin en rolde zich eromheen. Rainbelly likte tegen de vacht van Kittypaw in, zo likten moederkatten hun pasgeboren jongen ook zodat ze zouden opwarmen. Kom op Kittypaw, wees sterk, dacht Rainbelly en keek hoopvol naar het doorweekte poesje. Ze ging met haar kop tegen die van Kittypaw aanliggen. 'Geef niet op,' fluisterde ze in haar oor...

Onderwerp: Re: Op patrouille! ma 6 sep 2010 - 16:06

Kittypaw voelde zich steeds zwakker worden. De kou overmeesterde haar bijna. Als ze de kracht ervoor zou hebben gehad, had ze gerild. Kittypaw voelde niets van de doorns, Rainbelly had ze zorgvuldig bij haar uit de buurt gehouden. Kittypaw voelde alleen het gebonk van de rennende poten, het geraas van de regen.. Het kamp moest wel verlaten zijn. Kou.. Kou.. Kittypaw wilde warmte.. Ze voelde zich licht worden in haar hoofd. Plotseling stopte het gebonk, het luchtledige werd vervangen door grond met zacht mos, de kou week voor een heerlijke warmte.. net als toen ze nog kit was. Veilig in de Nursery. Kittypaw voelde zich alweer iets sterker. Al snel voelde ze Rainbelly's tong geruststellend likken. Het warmde Kittypaw snel op. Toch kwam ze niet uit de bewustzijnstoestand waar ze in was. Sterker, jawel, maar moe en aangedaan. 'Geef niet op,' fluisterde een bekende stem in haar oor. Kittypaw voelde een aandrang, om te vechten tegen de slaap, tegen de wanhoop, tegen de kou. Ze kon haar ogen niet openkrijgen, noch kon ze zich verroeren. Toch slaagde ze erin iets te zeggen. 'Ik geef niet op, Rainbelly,' was de fluistering die ze met een zachte mauw uitte. Was ze er zo erg aan toe? Kittypaw herinnerde zich vaag dat Windclan geen medicine cat had.. Wie moest haar dan helpen?

Onderwerp: Re: Op patrouille! di 7 sep 2010 - 16:54

Rainbelly sloot haar ogen en ze bleef stil liggen kijken naar Kittypaw. 'Ik geef niet op, Rainbelly,' hoorde ze Kittypaw zachtjes piepen. Rainbelly stond gealarmeerd op. Ze keek naar Kittypaws pootje dat nog steeds bloedde. Meteen pakte Rainbelly wat spinrag en bond het eromheen. Ze deed het best strak en ze wist dat het even pijn zou doen, maar het zou minder gaan bloeden en later ook minder pijn doen. Toen Rainbelly klaar was keek ze verwilderd om zich heen. De Windclan heeft geen medicine cat, wat nu? Kittypaw...Wat gaat er nu gebeuren, ik weet alleen maar de standaard dingen, maar dit is erger! Allerlei gedachtes tolden in Rainbelly's hoofd. Ze maakten haar misselijk. Toen zag ze Kittypaw weer liggen en besefte zich dat ze warmte nodig had. Rainbelly rolde zich om Kittypaw heen en begon haar andere drie pootjes te likken; ze waren ijskoud en volgens Rainbelly zat er bijna geen gevoel meer in. Ze bleef de pootjes maar likken totdat Kittypaw een teken zou geven dat ze weer gevoel zou hebben.

Onderwerp: Re: Op patrouille! wo 8 sep 2010 - 15:32

Kittypaw had geen gevoel meer in haar pootjes, dus hoewel haar pootje bloedde, wist ze daar niets van. Wel merkte ze dat de beschermende warmte plotseling verdween, en daarna lichte druk op haar pootje. Kittypaw had het idee dat ze in een erg geïsoleerde zeepbel zweefde, die elk moment kon knappen.. De warmte keerde terug. Kittypaw voelde dat de zeepbel dikker en vertrouwder aanvoelde. Gelukkig. Haar lichaam was totaal koud. Maar ze voelde een rare beweging bij haar pootjes, als iets dat erover heen streek.. wat zou het zijn? Maar de kracht om te kijken of te onderzoeken ontbrak de jonge apprentice. Na een tiental minuten voelde ze voorzichtige warmte door haar pootjes verspreidden. Ook haar rompje was warmer, door Rainbelly, al besefte ze dat op dat moment niet. Door de warmte voelde ze zich al stukken beter, veel beter dan ze zich de afgelopen tientallen minuten gevoeld had. Ook haar energie begon weer terug te keren, en met een krachtinspanning die haar bijna pijn deed, opende ze haar grijze oogjes op een kiertje. Ze keek recht omhoog, zag enkel plafond. Niet eens het plafond van de nursery, of de apprentices den dat ze zich herinnerde van nachten staren. Het was vreemd. De warmte bleef, maar haar gedachten waren een grote hoop. 'Rainbelly? Ben je er nog?' piepte ze als een gewonde kitten.

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 10 sep 2010 - 20:27

Rainbelly drukte zich tegen Kittypaw aan. Alles om haar niet te laten sterven van de kou. 'Rainbelly? Ben je er nog?' piepte Kittypaw zachtjes. 'Ja ik ben hier, bij jou,' antwoordde Rainbelly. Ze kreeg tranen in haar ogen van emotie. 'Ik kan dit mezelf nooit vergeven,' mompelde ze half in zichzelf. Ze drukte zich nog meer tegen Kittypaw aan. Ze had alle warmte nodig die Rainbelly maar kon geven. Doordat ze steeds aan Kittypaw dacht, vergat ze haar eigen pijn en haar bloedende poten, maar dat maakte haar niet meer uit. Ze bad naar Starclan dat ze alles zouden proberen om dit jonge zieltje te redden. Kittypaw was nog steeds erg koud. Rainbelly schraapte snel nog wat meer mos bijelkaar en breidde haar nest wat uit. Haar hart bonkte in haar keel. Ze had een naar gevoel vanbinnen, vermengt met angst. Het enige wat ze nu kon doen is Kittypaw warm houden en hopen dat haar warmte genoeg is om Kittypaw te redden. Ze moest wachten op een wonder.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 11 sep 2010 - 15:32

Kittypaw huiverde even. Een medicijn kat zou zeggen dat dat een goed teken was; ze leefde nog en had er genoeg kracht voor. Maar dat maakte niet dat de apprentice zich minder ellendig voelde. 'Ja, ik ben hier, bij jou.' Rainbelly sprak geruststellend. Kittypaw voelde zich direct beter; ze leverde deze strijd niet alleen. Kittypaw voelde de poes nog steviger tegen zich aan, en mos zorgde voor nog meer warmte. 'Ik kan mezelf nooit vergeven..' fluisterde Rainbelly half in zichzelf. Kittypaw kon dit niet geloven, het was Rainbelly's schuld toch niet? Dat wilde ze Rainbelly vertellen, dat moest! Ze kon Rainbelly niet laten zitten met een schuldgevoel, alleen omdat zij zo nodig dood moest gaan! Ze voelde Rainbelly's hart hard bonken. Het pulseerde door haar heen en viel gelijk met haar eigen hartslag. Kittypaw voelde haar wilskracht groeien. Ze zou Rainbelly niet laten zitten met iets vervelends. Ze kneep haar ogen even dicht, verzamelde haar krachten. Ze. Ging. Niet. Dood! Kittypaw wachtte nog even, nog heel even.. Toen opende ze in een ruk haar ogen. Door die inspanning stroomde warme energie door haar heen, en voelde ze zich al een stuk beter. 'Je moet je geen zorgen maken om mij, Rainbelly, het is jou schuld niet..' mauwde ze al een stuk sterker dan eerst.

Onderwerp: Re: Op patrouille!