Mimicry

De koelte begon al wat te dalen, wat wel deugd deed. Bij hun aankomst bevroren ze zich allemaal te pletter, maar nu viel het nog reuzemee. Ze had dan ook een lange, zwarte rommelige vacht, maar het deerde haar wel meer als het toch wat warmer was dan vroeger. Zeker in de bergen was het vrieskou, en al helemaal op de bergtoppen. Veel kwam ze daar niet, want daar zou ze niet vinden wat ze zocht. Door de bossen wandelen gaf haar meer kans op het tegenkomen van bergkatten. Al een paar had de kattin ontmoet, maar ze moest er meer vinden. Dan zouden ze hen beginnen te vertrouwen en dat was goed. Want als ze hen dan zouden overtuigen om mee te komen, had het meer effect dan zo'n moord invasie die sommige graag deden. En al snel kwam er weer een bergkat tegemoet. Zmeura hield eerlijk gezegd wel van praatjes houden met deze katten. Ze hadden een andere kijk op het leven - maar dan toch weer hetzelfde. En dat maakte het des te makkelijker om vriendelijk over te komen. "Hallo", begroette ze de onbekende.



+Sanguine

Hij had ze wel opgemerkt. Hij zou er niets van zeggen, want Fireteller zou ze met open poten ontvangen en zijn vredelievende levensstijl aan ze willen uitleggen. Maar het was een geur die in zijn neus was blijven hangen en hij had behoefte aan meer informatie. Dus toen hij de bloederige geur opnieuw had opgepikt, likte de kater zijn lippen af en volgde de geur, totdat hij een relatief jonge kattin had gevonden. Hij trok een wenkbrauw op en zijn lippen al aflikkend liep hij in de richting van de kattin. Ze was zwart, zwart als de nacht, maar haar vacht zag er bijna net zo rommelige vacht als die van hem. Toen ze tegen hem sprak was het op een bijna vriendelijke toon, wat hij eerlijk gezegd niet had verwacht. "Hallo," gromde hij terug naar de kattin. "Wat moeten jullie in de bergen?" viel hij direct met de deur in huis. Hij had geen zin om een goed gesprek te houden, hij wilde antwoorden en wel snel.

De zwarte kattin had de ander begroet, al was de terugbegroeting die ze kreeg meer van het Elite type dan van het bergkat type, vond ze. Meeste katten die ze hier had ontmoet waren erg vriendelijk, lief, en openhartig geweest, maar deze gromde al meteen als begroeting én viel ook nog eens meteen met de deur in huis. 'Wat moeten jullie in de bergen?', vroeg deze daarbij. En nog een belangrijkere notitie, hij zei 'jullie'. Hij wist dus af dat zij hier niet alleen gekomen was. Dat betekende dat Stalked, Rumble, of Meg deze al eerder ontmoet had, ofdat deze tom hen had zitten stalken. Hoe dan ook maakte het niet uit, zolang niemand hun doelen had verklapt op het verkeerde moment. "Nou, we kwamen wat genieten van het berg uitzicht, om eens een andere kijk op het leven te krijgen, snap je". De poes bleef rustig en kalm, haar bloedrode ogen naar de bruinige kater kijkend die recht voor haar stond. Deze was opmerkelijk wat anders dan de anderen. Een soort van duistere parel in het midden van regenbogen en zonnestralen. Misschien zou hij goed Elite materiaal zijn? Maar dan moest ze hem eerst wel zien te overtuigen, en hoe wist ze nog niet precies. "Mijn naam is Zmeura, aangenaam"