Can I trust what I can't see

Er was van alles gebeurd de laatste tijd, waar hij eigenlijk niet goed een touw aan vast kon knopen als hij eerlijk was. Vooral nu hij zelf een cave guard was en niet meer een to-be had hij het gevoel dat hij toch wat meer verantwoordelijkheid zou moeten hebben in het alles, maar dat was niet hoe het werkte. Het was niet dat omdat hij nu een cave guard was dat hij alles wist. In ieder geval was vandaag weer een redeljk drukke dag geweest, waardoor hij lichtelijk uitgeput was toen hij zich uiteindelijk neerlegde in de cave en zijn ogen voor een kort moment sloot.

[Marten]

Verveeld zat Marten in de opening van de Nursery, en keek nieuwsgierig naar alle katten buiten de nursery. Sinds hij was aangekomen in de grot, wilde hij zoveel mogelijk leren en ontdekken. Hoewel spelen natuurlijk veel leuker was, was observeren ook heel leerzaam. Eigenlijk had hij gewoon niemand om mee te spelen, maar in zijn hoofd was dat niet de reden dat hij hier al de hele ochtend zat. Met zijn stralende gouden ogen bekeek hij de hele omgeving van links tot rechts, en niks ontging hem. Wat hem wel opviel was dat iedereen druk was, er liepen katten in en uit en allemaal leken ze iets anders aan hun hoofd te hebben dan spelen met hem. Dat dacht hij in ieder geval, todat hij een kat zag die in de cave lag, en niks leek te doen. Vrolijk zette hij dus een paar stapjes dichterbij, maar een paar kleine stapjes van de nursery vandaan, en begroete hem met een luide stem. 'Hoi!'