Now I am unbreakable, it's unmistakable

Ze had ondertussen het hele kamp wel zo'n beetje verkend, dus als ze heel eerlijk was, dan was ze eigenlijk op zoek naar iets wat nog nieuw was voor haar. Iets wat ze nog niet gezien had, maar ze had zelf natuurlijk geen idee waar zo iets te vinden. Ze zat dan ook wat voor de nursery het kamp rond te kijken in de hoop wat inspiratie op te doen. Maar voor nu leek er nog niks leuks te gebeuren en was er ook nog niet echt een kat die ze zag die haar er mogelijk mee kon helpen.

[Thornkit]

Hij begon merkbaar te groeien. Zijn lichaam was groter geworden en voelde bijna te groot aan voor de nursery, ook al wist hij dat hij nog wel even moest blijven eer dat hij de nursery mocht verlaten. Hij vond het niet heel erg omdat hij dan dichterbij zijn mama was, maar hij vond het wel jammer dat Tearkit nu niet meer in de nursery was. Nee, niet Tearkit, maar Tearpaw, verbeterde hij zichzelf. Ze was nog maar een dag geleden apprentice geworden en Thornkit keek er naar uit om haar verhalen te horen als ze terug zou komen van haar eerste training. Tot die tijd moest hij zichzelf echter zien te vermaken en de kitten kwam de nursery uit gelopen, waar hij Drizzlekit aan de ingang zag zitten. “Hallo, Drizzlekit,” sprak hij op een opgewekte toon, een naam die hij eerder waarschijnlijk niet uit had kunnen spreken. En nu ging het vlotjes, alsof hij nooit spraakproblemen had gehad. “Wat ben je aan het doen?” vroeg hij nieuwsgierig en hij ging naast haar zitten, zijn blik door het kamp laten glijdend. Hij zag niet echt iets interessants, maar wie weet had Drizzlekit wel iets gezien.