Remnantpaw had haar amberkleurige ogen in de richting van haar den laten glijden toen duidelijk werd dat een van haar Clangenoten na de mededeling hulp nodig had. Hij had geen woord gesproken maar de oplettende Medicine Cat Apprentice had toch aan zijn manier van doen door gehad dat ze beter de rest van haar Clangenoten achter kon laten en zijn kant op kon lopen. Geen enkele kat verdween zomaar in de den, zonder enige reden. Zeker geen Warrior zoals Tallfright. Haar oortjes liet ze iets in haar nek zakken omdat ze niet helemaal zeker was hoe ze de oudere kater moest benaderen, echter had ze Silvervine al aangegeven dat ze Tallfright zou helpen. Ze had geen bloed geroken op zijn vacht en dat maakte haar al iets zekerder van haar zaak, immers vond ze het nog wel een tikkeltje beangstigend om zoveel gewonde katten te zien. Zeker omdat ze nog maar net benoemd was. Haar poten waren haastig terwijl ze de den in stapte en haar ogen even aan het halfduister liet wennen. Daar stond hij dan, haar eerste patiënt. Voorzichtig stapte ze op hem af terwijl ze haar kopje schuin hield.
'Tallfright? Kan ik iets voor je betekenen?' Haar stem klonk licht aarzelend, want ze had zichzelf nog niet bewezen en niet elke kat werd er vriendelijker van als ze in pijn waren. Haar staart zwiepte ze lichtjes heen en weer terwijl ze met een pientere blik zijn verwonding aan het oog bekeek. Het was gezwollen, maar er leek geen directe schade aan zijn oog op het eerste gezicht. Langzaam stapte ze dichter naar hem toe waarna ze haar neusje voorzichtig tegen zijn schouder drukte in de hoop dat hij haar toe zou laten verder te kijken.
'Wat is er gebeurd?' Klonk haar heze stem onhandig.
@Tallfright eerst