Help me chase the night away
Een kille stem sneed door de stilte heen. Het liet Birdkit haar hart iets samenknijpen en het kleine kind drukte haar oren plat in haar nek. Haar goudkleurige ogen ontmoetten mooie groene ogen, maar ondanks dat ze mooi van kleur waren, was er iets wat Birdkit nerveus maakte. Ze leken ijskoud te zijn, alsof er een kil vuur in branden. De kitten kon niet goed plaatsen wat ze zag, alleen dat het niet goed was. Ze krulde haar dikke staartje om haar lichaam heen. Ondanks dat de woorden snijdend waren, bleef Birdkit op één ding hangen. Het woord 'Moeder'. Hier haakte ze zich aan vast, de vervelende dingen negerend. Haar blik raakte wat meer gefocust. Misschien als ze erachter kwam waar mama was.. kon ze dan weg? "Weet jij waar mama is?" vroeg ze met een wat onvast stemmetje, maar ze vroeg het.