The peak where comets fall

De zwart-witte tom had de ander overtuigd om mee te komen naar de Vulture’s Drop. Ondanks de ironie dat hij Vulture mee ging nemen naar de Vulture’s Drop, zag hij er zelf niet erg veel kwaad in. Het was een beetje opletten dat je niet van de rand afviel, maar zolang je goed uitkeek was het echt een hele mooie plek met een prachtig uitzicht. Hij leed de weg naar de plek toe terwijl hij van rots naar rots huppelde toen ze het pad afdwaalden. Geregeld keek de kater om om te zien of de bruine cyperse kater hem volgde en niet struikelde ofzo. Nog door een paar struiken heen en.. “Zie hier, de Vulture’s Drop!”, meldde hij terwijl het mooie uitzicht al in beeld kwam en de wind door zijn vachtje begon te waaien. Het was al een tijdje sinds hij hier geweest was, maar het was de moeite waard om het te laten zien. De piek van schoonheid lag hier.

+Vulture
+Vervolgtopic van dit

Vulture volgde Shine gedwee zich ervan bewust dat ze steeds hoger en hoger klommen. De klim was toch wel een uitdaging voor Vulture die nog lang niet in topvorm verkeerde. Af en toe moest hij even stoppen om op adem te komen. Zo nu en dan wierp hij even een blik over zijn schouder om een tel van het mooie uitzicht te kunnen genieten. Tenslotte leek het terrein weer wat gelijker aan te voelen en verdween Shine door een paar struiken voor hem. "Zie hier de Vulture's drop!" Klonk er vanaf de andere kant. Vulture wurmde zich door het struikgewas en richtte zich op. Voor hem lag zo'n beetje het mooiste landschap die hij ooit had gezien. Hij kon de puntige bomen en grote, rode sequoia's zien zover als het oog reikte. Hier en daar sneed een rivier er doorheen die de bossen doorsneed als een slang. Hij kon de bergketen nu ook duidelijk zien die een soort halve maan naar het westen beschreef. Sprakeloos stond hij daar met zijn mond een beetje open en zijn ogen open gesperd. Hier zou hij de rest van zijn leven wel kunnen blijven zitten.

MADE BY VEL OF GS

Het was een prachtig uitzicht inderdaad. Eén van de mooiste plekken die de bergen hen aanboden. Vanaf hier konden ze zowat alles zien, dat was waarom hij vroeger heel erg vaak naar hier kwam. Nu wat minder, maar de zwart-witte kater bleef het een mooie plek vinden. Van de stromende riviertjes die alle kanten opgingen tot de topjes van de bomen. Het zonlicht, die de bergtopjes ook mooi verlichtte en het sneeuw dat erop lag mooi deed schitteren, maakte het mooie kunstwerk af. Zijn amberen ogen gleden naar de cyperse kater, die vol bewondering liep te kijken – zelfs met zijn mond een beetje open. Zo had de jonge tom zich ook gevoeld toen hij hier voor het eerst kwam en hij zou dat moment ook nooit vergeten. “Het is hier mooi he?”, glimlachte hij naar de oudere kater toe en vervolgde. “Dit is één van de mooiste plekken die de bergen te bieden heeft en zoals ik al zei, ook één van mijn lieveningsplekjes”. De zwart-witte kater vroeg zich daarbij af of er bij de clans ook zulke mooie gebieden waren. Misschien waren er geen bergen en hoge gebieden, maar misschien hadden zij wel hun mooie plekken die net zo mooi waren als deze. “Zijn er bij ‘de clans’ ook zulke mooie gebieden?”, vroeg hij nieuwsgierig.

Onderwerp: Re: The peak where comets fall