Sunflower, raise your heavy head and face the sun!

Ondanks de gure leafbare had ze een nog relatief dik konijn gevonden, perfect voor een gelukkige queen. Haar kleine lichaam had veel nadelen. Zo vatte ze snel kou en had ze absoluut geen kracht in zich, maar ze had wél minder eetlust. Misschien maakte dat het afstaan van dit stuk prooi goed te doen. Trots paradeerde ze de nursery binnen, zoekend naar een prijswinnaar. "Goeeeemorgeen.." Haar hoofd ging van links naar rechts. "Mintroot!" Ding ding ding, ze had een winnaar. Enthousiast huppelde ze op de poes af en liet ze het konijn voor haar poten vallen. "Hierbij schenk ik u dit feestmaal." Mauwde ze respectvol, maar met lichtjes in haar ogen. Elke queen verdiende een speciale behandeling. Ze waren immers zo ontzettend onmisbaar!

[Mintroot]

Ze moest er af en toe nog steeds aan wennen dat anderen haar nu prooi brachten en dat ze er niet zelf voor hoefde te zorgen of dat ze eerst voor de rest van de clan hoefde te jagen. Ze zette een voorzichtige glimlach op toen de warrior haar een konijn bracht. Het voelde ergens als te veel voor haar gezien het nu ook leafbare was, maar toch nam ze het in ontvangst. "Dankjewel Fiddlefern." Bedankte ze de warrior. "Was het makkelijk om te vangen?" Of had het juist heel veel moeite gekost. Ze nam een hap van het konijn en keek afwachtend naar de ander.

Bij Mintroot's bedankje knikte ze enthousiast met haar kop. Wat voelde het toch goed om gewaardeerd te worden. "Om eerlijk te zijn heb ik hard gestreden," Gaf ze toe, hopend op dat de poes het niet te zwaar viel. "Maar niet zo hard als dat beessie zelf!" Met een brede, geforceerde glimlach bonkte ze met haar poot tegen het konijn aan. Oh StarClan, dat was niet zo gepast.

Het was geen makkelijke vangst, dat was misschien ook wel logisch in deze tijd. Vooral wanneer er sneeuw lag. Ze boog naar beneden en nam een hap van de prooi voor ze het naar de ander schoof. "Wil je ook wat?" Ze had er tenslotte zelf voor gestreden zoals ze het had genoemd. Dan verdiende ze ook zeker wel wat eten. Ze liet haar blik kort naar het konijn gaan. Het zou tenslotte wel genoeg hebben voor twee katten. Konijnen waren tenslotte de prooidieren die nog het meeste vlees hadden.

De ander leek haar vreselijk misplaatste opmerking gelukkig te negeren en bood haar zelfs aan mee te eten. Haar ogen lichtten op. "Daar zeg ik geen nee tegen." Mauwde ze opgewekt, waarna ze zich dankbaar tegenover de poes nestelde en begon te eten. Na een paar happen besloot ze wat leven in het gesprek te brengen. "Vind je het niet vervelend dat je niet voor jezelf kan jagen?" Sommigen hadden daar totaal geen probleem mee, maar er waren genoeg Queens die dat vreselijk vonden. De poes had niet eens een officiële partner die dat voor haar deed, voor zover zij wist dan. Ze had het niet zo op roddels.

De ander nam haar aanbod aan en begon ook van het konijn te eten. Zelf nam ze ook langzaam wat happen, maar bleef voor nu nog stil. Dat was tot haar nog een vraag gesteld werd. Of ze het niet vervelend vond dat ze niet kon jagen. Natuurlijk vond ze dat vervelend, maar niet vanwege de kittens, meer omdat haar lichaam het op dit moment niet aan leek te kunnen. "Soms wel," Antwoordde ze dan ook. "Vooral nu het koud is." Want nu moest iedereen hard werken om prooi te vinden en kreeg zij het eigenlijk gewoon aangeboden.

Met volle mond knikte ze terwijl de ander sprak. Stel je voor, vastzitten in deze gevangenis. Ze begreep heus wel dat het hier warm en veilig was, maar zes moons lang niks van de wereld kunnen zien? Dat was nachtmerriemateriaal. "Dan kan je niet eens genieten van al deze sneeuw." Zuchtte ze medelevend. Hiermee sloeg ze de plank compleet mis, maar dat had ze niet door. Jagen was voor haar namelijk meer een avontuur dan een bijdrage aan de clan.

De sneeuw was niet waar het haar om ging, maar het voelde ergens ook niet goed om de ander erover te verbeteren. Tenslotte dacht niet iedereen er hetzelfde over. "De sneeuw moet ook vervelend zijn niet? Met jagen?" Haar eigen vacht was er een die heel makkelijk op zou gaan in sneeuw, maar dat was niet voor iedereen het geval. Er waren genoeg windclanners die tegen de sneeuw af zouden steken. Ook al had ze daar natuurlijk juist weer last van wanneer er geen sneeuw was.