➷ ashenpatch | It's never daytime

Er waren dagen dat Crossfire absoluut deed wat er van hem verwacht werd als het ging om een grote brave jongen zijn. Maar op sommige dagen moest hij gewoon doen wat hij zelf wist wat de juiste move was, zijn eigen moreel kompas volgend. En waar sommige misschien zulke woorden rondgooien hele nare dingen goed te praten, had deze kater eerder ondeugd op zijn geweten. Het bruin gevlekte beest had namelijk gezien dat ene Ashenpatch redelijk sneu en alleen was nadat haar vader figuur het loodje had gelegd. En als iemand die zelf eindeloos veel van zijn vader hielt, eentje die nu ook veel te ver weg was voor zijn eigen wensen, kon hij zich enorm goed inleven. En hij wilde dat bloempje zeker iets uit haar schulp halen. Een hele goede warrior zijn was immers maar het halve werk. Je moet ook een goede clangenoot zijn. Dat betekende plezier maken. Dat betekende absoluut meegaan in zijn snode plannen voor het te donker werd om ze nog uit te voeren. Met zijn charmante al niet jeugdige glimlach op zijn snoet liep hij ook naar zijn leeftijdsgenootje toe. “Hey Ashenpatch, het is tijd om te gaan” Zijn oortjes bogen zich naar voren terwijl hij haar wegwenkte van het kamp. “Ik heb een hele planning voor de boeg en die wil je écht niet missen. Vragen, twijfels, opmerkingen of complimenten over u gastheer van vandaag kunnen onderweg wel komen. Eerst even de windclan in de poten zien” En bij dat, niks meer dan dat, maakte hij een klein sprintje om het kamp uit te komen. Ze kon maar beter volgen anders zou hij moeten smeken of nóg een hardere salespitch geven. En geloof hem, hij deed het.

The point is not the bearing of suffering.

Ashen was een planner. Haar gehele dag, soms wel week stond al in haar hoofd vastgezet. Ze hielt er van om 's ochtends vroeg wakker te worden en haar spieren te strekken met een korte maar intense vechttraining. Het liet haar bloed koken op de juiste manier. Vervolgens had ze bijna altijd standaard tijden voor jacht en border patrols. Het was een geoliede machine waar je geen staak in kon steken.

Dat je er wel een staak ik kon steken waardoor alles heel lekker fout zou kunnen lopen.. was zeker een ding.

Ze had haar ochtendtraining gehad en zat zichzelf rustig te wassen. Klaar te maken voor haar dag terwijl ze nadacht over waar ze heen zou gaan met haar jacht toen de stem van Crossfire haar riep. "Huh?" Ze knipperde en keek hem aan. Had ze een melding van Blazesong gemist? Dat zou voor het eerst zijn. Twijfelend stapte ze naar de kater toe tot hij begon over een hele dag ingeplanned en ze knipperde nogmaals. "Euhm.. Crossfire hoewel ik je graag complimenteer over je planningsvermogen.. Waar heb je het over?" Ze draaide haar kop bij en staarde hem vragend aan.

The point is how it is borne.

xoxo

Crossfire was een van de meest positieve katten die je ooit zult ontmoeten. En waar de meeste hun geluk uit een idiotica haalde of uit een onweet over de wereld, was dat bij hem absoluut niet het geval. Zijn zus was op jonge leeftijd vermoord en zijn moeder had hem altijd voor zijn leven verwijt. Zijn vader, die zijn absolute alles is, had de clan gedwongen verlaten. De jonge kater was zowel alleen op de wereld als iemand die zijn emotionele steun uit de clan haalde. Hij wist simpelweg dat het geen nut had om zichzelf druk te maken over deze feiten, zelfs al raakte ze hem alsnog even diep. Nee, de gevlekte kat richtte zich liever op de toekomst. En op het moment was deze toekomst een leuk uitje met Ashenpatch. Deze twijfelde nog een beetje. Iets was hij enkel met een welgemeende glimlach opving. Duidelijk makende met de oprechte charme hierin dat hij geen grapje maakte, en dat het allemaal wel goed zat. Ze moest gewoon meedoen, dat was alles. Er kwam zelfs nog een antwoord uit haar, waardoor hij een warme glimlach liet horen. “Ik heb toch echt gezegd dat de vragen onderweg wel konden komen, maar omdat ik je mag zal ik dit door de vingers zien” Plaagde hij met een sociaal gemak. Crossfire was een zeer sociaal ventje, iemand die met de hele clan wel overweg kon en overal wel een praatje kon maken. Iemand die zelfs alle namen van de katten in andere clans wist, op natuurlijk de nieuwe apprentices en kittens na. Maar als het zichzelf twee keer op een gathering had laten zien kon je maar beter geloven dat hij data had. “Het is me opgevallen dat je echt héél hard werkt, en dat mag wel eens beloond worden. Dus het leek me leuk om eens wat samen met je te gaan doen. Gewoon een dagje plezier hebben en elkaar beter leren kennen” Met een doodsimpel gemak vertaalde hij zijn idee, waarna hij haar wenkte. “Vertrouw me, het is de moeite waard. Ik ben echt super leuk én gezellig” Grapte hij erachter aan, iets wat hij duidelijk maakte door nog eens te lachen, voor zijn tweekleurige ogen opgewekt de ander bekeken, en nog eens met zijn kop het gebaar maakte om te volgen.

Onderwerp: Re: ➷ ashenpatch | It's never daytime