Candles glow in all the world

De lucht zat te schemeren en weinig wolken waren te bekennen, behalve diegene die uit zijn neus kwamen elke keer hij ademde. Het was best wat frisjes en hij hield zeker niet van de kou. Het was stom en het was koud. Meer uitleg had je daar denk ik niet over nodig. De tom trok met zijn oor en zuchtte terwijl hij rustig zat bij de kampwand, daar waar schaduwen over zijn pels heen reikten. Moe, dat was hij, en ook zat hij diep verworven in zijn gedachten. Hij was een goede mentor en een goede warrior. Hij had veel goeds gedaan voor zijn Clan. Maar toch voelde het alsof iets ontbrak, maar dat kon hij niet vinden. Voor hem ontbrak er niets in het leven, maar toch was er een leeg gevoel. Misschien was dit gewoon die typische winter dip die iedereen kreeg. Ja, dat zou het vast zijn. Het kon ook niet anders. Of misschien had hij diep vanbinnen toch weer behoefte aan iemand waar hij mee kon praten, zoals een vriend...


+Icepaw

Hoewel het al een paar dagen geleden was dat het was gebeurd en ze vrij zeker was dat Irishunter het ook al had gehoord, was Icepaw er terughoudend over geweest om steun bij hem te gaan zoeken. Ja, ze kon het goed vinden met de kater, maar er was een verschil tussen het goed met iemand kunnen vinden en er troost bij zoeken. Icepaw was niet iemand die dat snel deed, mede ook omdat ze het gevoel had dat haar broers alles wat ze deed in de gaten hielden en ze zich niet zwak voor hun op wilde stellen. Toch had de dood van haar mentor er diep in gehakt en had het er zelfs in geresulteerd dat ze nu zeker al met twee ShadowClan apprentices ruzie had. Dat vond ze niet heel erg, want ze gaf niet veel om haar reputatie buiten haar Clan. De poes liep het kamp binnen en haar blik viel op haar mentor. Het zou niet meer lang duren eer dat ze haar final assesment mocht doen omdat ze veel vooruitgang boekte in haar training en dat had ze aan de kater voor haar neus te danken. Misschien moest ze hem dan toch maar in vertrouwen nemen. Icepaw liep op haar mentor af en ging naast hem zitten, haar blik koppig naar voren gericht. “Clawtongue is dood,” zei ze daarna op een zo’n neutraal mogelijke toon, alsof het niet meer dan een simpele mededeling was. Maar dat was het niet, niet voor haar tenminste. En ze wist ergens wel dat Irishunter dan ook wel zou weten.

Een bekend wit aanzicht ging naast hem zitten, zomaar uit het niets. Het was zijn apprentice die typisch zo koppig was, maar altijd bereid om te leren. 'Clawtongue is dood', deelde ze... Redelijk neutraal mee. Hij wist dat ze veel om haar vroegere mentor had gegeven, zelfs al kende de bruine tom hem persoonlijk niet erg goed. Hij had enkel geweten dat haar mentor in de medicine cat lag voor zolang als hij zich dat kon herinneren en een paar dagen geleden was gestorven. "Moge Starclan zijn pad verlichten", mauwde hij simpelweg, al was dat wat er typisch werd gezegd als iemand stierf. Clawtongue zou nu rusten in Starclan, zou vanuit de silverpelt Icepaw's daden volgen en altijd achter haar staan wanneer ze het nodig was, zelfs al was hij niet zichtbaar. Maar de kater had geen idee hoe hij verder de witte apprentice kon troosten, aangezien hij niet goed was met dit soort dingen. Hij probeerde wat te bedenken in zijn kop, afdwalend van de gedachten die hij hiervoor had.

Irishunter was misschien niet goed met woorden of met acties als het op troosten aan kwam, maar de woorden die hij sprak, waren voor Icepaw genoeg op dit moment en de apprentice gaf een knikje aan de kater naast haar ter bedankje. Ze dacht kort aan iets wat ze tegen hem kon zeggen wat niet negatief klonk en ze vroeg zich af of ze hem moest vertellen over haar ruzie met de ShadowClanner die ze één keer aan het Thunderpath had gezien en daarna nog eens in het verloren territorium toen ze alleen wilde zijn met haar verdriet. Ze nam aan dat ze dan weer een preek zou krijgen en dus deed ze het maar niet. “Wat vind jij van het feit dat Thornstar de Sunningrocks zo gemakkelijk op had gegeven aan Crystalstar?” vroeg ze uiteindelijk maar aan hem. Ze herinnerde zich nog de plannen die ze samen met Sunpaw had staan maken en ze bewoog kort met haar oortjes. De Sunningrocks waren nu terug van ThunderClan, maar dat wilde nog niet zeggen dat de boosheid jegens RiverClan was weggeëbd. Helemaal niet zelfs.