Beer and Skittles

Deze barn, gelegen in de Tallpines, hadden ze geclaimd als hun nieuwe woonplaats. Het was een grote barn, vergeleken met hun vorige kamp en elke Elitekat kon zich hierin settelen. Het was toch maar vreemd om nu met de gehele Elite in één barn te verblijven. Naast de grote barn lag een iets kleinere vervallen barn, waar er wat rommel stond en waar de regen met momenten vrij spel had. Nu zat ze in de grote barn en keek ze neer op de katten onder haar die hun nesten nog in orde aan het brengen waren. Members die zichzelf nog niet goed hadden kunnen bewijzen moesten het doen met de plekken die nog overschoten. De rangorde in de Elite was er nu eenmaal en was een deel van het leven. Zijzelf had behoorlijk snel haar plek weten op te eisen, ondanks haar beperkte tandenrij liet ze zich toch goed gelden in de groep. Het puntje van haar staart zwiepte heen en weer bij de katten onder haar die van tijd tot tijd naar elkaar siste. Iedereen moest vechten voor zijn plek. Even haalde ze haar mondhoek op bij wat ze aanschouwde. Nu het wat rustiger werd liet ze haar tong over haar pootje gaan, om haar poot langs haar snoetje te laten gaan. Ze klauwmarkeringen op haar kopje begonnen te helen, maar zouden nooit uit het zicht verdwijnen. Tijd voor zichzelf was heel uniek en het duurde ook nooit heel lang.

Orchis

Ze had een mooi uitzicht vanwaar ze zat en kon bijna alles zien. Van hieruit zag ze ook Orchis liggen die de hele hoek van een barn geclaimd had. Het was uitzonderlijk om hem te zien slapen. Nyra kon zich niet goed inbeelden dat ze hem al écht had zien slapen. Vaak sliep hij met een oog open. Even bleef ze naar hem kijken, waarna ze haar poten in beweging zette en zich een weg baande naar zijn nest. Ze moest even in zijn buurt zijn, iets in haar vertelde haar dat. Haar oortjes waren naar voren gericht toen ze bij hem aangekomen was en hij plots zijdelings begon te 'lopen'. Het gesnurk dat er ook nog eens bij kwam kijken, maakte het er niet beter op. In haar ooghoek zag ze hier en daar een Elite kat kijken, waardoor ze een stap naar voren zette en zich bij in het nest legde. Ze wilde niet dat hij op die manier in de kijker stond en daarom greep ze in. Hiermee verlegde ze de aandacht op haar en niet op de gekke activiteiten van Orchis. Ze legde haar poot op zijn zij, in een poging om deze te laten stoppen met bewegen. Was het slim? Waarschijnlijk niet. Maar daar maakte ze zich nu nog niet druk over.

Ze had haar voorpoot op zijn zij gelegd en zat hierdoor heel dicht bij Orchis. Ze was wat naar onderen gezakt door zijn bewegingen. Met dat ze haar poot op hem gelegd had, schoot de kater wakker en reageerde door haar wat petsen te geven. Ze waren niet enorm hard, wat haar niet recht liet schieten van waar ze zat. Haar oren waren wel wat opzij geschoven en een licht geïrriteerde frons stond op haar snoetje. "Jij hebt precies een geest gezien," mauwde ze droogjes en schudde kort met haar kopje, als late reactie om de petsen figuurlijk van zich af te schudden. Ze had graag blijven liggen, maar langs de andere kant kon ze moeilijk in iedereen zijn zicht zo dicht bij de General blijven zitten. Alhoewel, alles kon uiteindelijk. Orchis had altijd het laatste woord. Mh, maar zij niet uiteraard. Nyra haalde haar poot, lichtelijk met tegenzin, van de kater af en maakte aanstalten om recht te staan.

Blij was hij niet geweest met haar 'redding' uit zijn gekke droom. Enkele Elite katten die eerder gekeken hadden, maakten zich snel uit de voeten nu ze zagen dat Orchis wakker was. Zij wisten wel beter. Ze hadden hun focus van de slapende General op haar gericht. Laat ze maar praten, woorden deden haar geen pijn. De tijd dat woorden pijn deden, lag in het verleden. Nyra had zich uit het nest gewerkt en draaide zich nog even om naar de half slapende en grommende kater. "Oh, je kwijlt en snurkt trouwens wanneer je slaapt." zei ze nu wat zachter en misschien iets te nonchalant. Ze kon het maar beter zeggen voordat een ander het zei. Even trok ze een wenkbrauw op toen ze zelf besefte wat ze gezegd had, maar ze bleef er koeltjes onder. Ze kon niet plots van gedachte veranderen. Dat oogde niet echt professioneel.

Ze had willen wegstappen na haar verklaring, maar ze werd tot een halt geroepen toen Orchis sprak. ''Niet iedereen slaapt als doornroosje zoals jij.'' Haar blik was gericht op de muur, weg van Orchis. Een bedenkelijke blik verscheen op haar snoetje, niet meteen begrijpend wat hij met de opmerking bedoelde. Het duurde echter niet lang voor het bij haar doordrong. Hoe wist hij nu hoe ze sliep? Nyra draaide zich om, was klaar om iets terug te ketsen, maar ze kon niet meteen haar woorden vinden. "Ik slaap niet als doornroosje!" mauwde ze bijna verdedigend terug, niet dat ze zichzelf moest verdedigen. Het was haast een compliment geweest naar haar, maar tevens ook een verklaring dat Orchis in de nacht naast haar nest had gestaan. Ze was er niet verbaast om, deze actie straalde 'Orchis' uit. Ze zou er niet van wakker liggen.

Ze had zich verdedigd, als je het al zo kon noemen. Want eigenlijk was het zelfs geen reden om tegen de General in te gaan. Ze stond echter heel scherp vandaag en zou niet snel wijken. Toen Orchis opstond, maakten de katten om haar heen zich snel uit de voeten, bang dat ze zich in gevaarlijk water zouden begeven. De lichte flame point bleef echter stevig staan waar ze stond en was absoluut zeker dat ze geen stap naar achteren zou zetten. Het puntje van haar staart zwiepte lichtjes heen en weer, gespannen maar ook duidelijk geïrriteerd bij deze confrontatie met Orchis. Toen hij voor haar kwam staan, schoven haar oortjes opzij en zette ze haar vacht op. Zijn geur kwam haar tegemoet, maar het was geen reden om haar achteruit te doen deinzen. ''Ik denk dat ik dat beter weet dan jij..'' Nyra zag wel hoe hij naar haar keek, moest op haar kaak bijten om hem niet meteen in de haren te vliegen. "Jij weet niet alles, Orchis." beet ze hem toe en zette vervolgens een stap opzij, zodat ze meer zijdelings naast Orchis zou staan. Hiermee maakte ze haar positie tactisch sterker en kon ze hem beter in de gaten houden. Uiteraard moest je de General niet gaan uitdagen, maar haar hormonen zorgden ervoor dat ze voet bij stuk hield. Met dat ze een stap opzij had gezet, stond ze nu ook met één poot terug in zijn nest.

Ze oogde heel zelfzeker, voelde zich ook even heel wat tegenover Orchis. Haar hormonen en haar positie gaven haar heel wat zelfvertrouwen en waren tevens ook een mooie weergaven van waar ze naartoe zou kunnen gaan. Haar staart zwiepte stevig heen en weer, zijn reactie afwachtende. Ze klemde haar lippen op elkaar toen hij haar weg terug blokkeerde en hiermee haar enige, voor de hand liggende, vluchtweg ontnam. ''Ik weet álles.'' Nyra vernauwde haar ogen en hield haar blik strak op de kater gericht. De strakheid en de focus die je in haar ogen zag, reageerde echter meteen bij de volgende uitspraak van Orchis. ''Doe me een gunst en laat je vergaande botten van je ouders eens met rust.'' Haar ouders? Ze had hun graf altijd in het geheim opgezocht. ''Ze zijn dood en je gedachten zijn alleen bij mij. Dat had je gezworen, weet je nog? Je koos voor de Elite, voor ons.. voor míj. Die avond ben je toch niet vergeten? Waarom hou je nog bezig met je afstammeling.. Je, je kijkt soms toch niet tegen je dode ma op? Zira? De Deputy die heerste met Claw?"' Hij was dichterbij haar gestapt. Zijn stem was een fluistering in haar oor, maar kwam als een klap bij hij aan. Ze had hem beloofd om voor hem te vechten, om aan zijn zijde te staan en daarmee haar eigen positie beperkt. ''Ben je soms nog steeds mama's kleine meisje en wil je in haar pootstappen treden?'' Dat hij opmerkte of ze mogelijk naar haar moeder opkeek en in haar pootstappen wilde treden, zorgde ervoor dat ze haar oortjes zijwaarts draaide en haar kopje wegdraaide van hem. Hij had uiteraard gelijk, wat haar innerlijk liet vloeken. Met dat ze haar kopje van hem weg draaide, keerde ze de confrontatie figuurlijk de rug toe. Het stopte echter niet. Orchis ging verder, merkte op dat ze hondengeur vermeed als de pest. Haar beide ouders waren omgekomen door een hondenaanval, wat haar gedrag had beïnvloedde. Je zou voor minder honden vermijden. ''Wanneer had je besloten om me te gaan vertellen over de hondenaanval van je oude heer? Is dat soms geen belangrijk nieuws voor de General?'' Haar staart die eerder stevig heen en weer sloeg, tikte nu wat zachter heen en weer. Ze had de dood van haar vader nooit gemeld, had het voor haarzelf gehouden. Enkel Chawl was op de hoogte geweest van Jinx zijn dood. "Het leek me onbelangrijk." mauwde ze nu vluchtig en keek nu kort op naar Orchis, nu nog niet geweken was. ''Moet ik nog meer feitjes boven water halen Nyra? Of trek je je woorden terug?'' Haar kopje was wat gezakt. Haar snoetje stond nog steeds op donder en bliksem, maar haar houding gaf weer dat ze zich gewonnen gaf. Ze tilde haar poot voorzichtig, met de nodige tegenzin, op uit zijn nest. Ze zou niet letterlijk zeggen dat ze haar woorden terugnam, haar stevig karakter verbood het haar. In haar ooghoek zag de enkele katten kijken vanop een veilige afstand. De lafaards.