[Open] Don't give me that look

De kou was er nog steeds, maar ze begon te merken dat het aan het afnemen was. Misschien was het ook wel wat ze nodig hadden na alles dat er gebeurd was ondertussen. Misschien was ze daarom ook wel het kamp uit gegaan om even rust te hebben van alles. Om weg te zijn als er nog wat zou gebeuren. Ze kon tenslotte vaak genoeg toch niet helpen had ze het gevoel, vooral niet wanneer iedereen naar elkaar leek te staan schreeuwen. Dan kon ze zich ook gewoon niet ertussen mengen. Ze had een van de tunnels genomen die naar de moorland liep en was eruit gekomen om toch de wind in haar vacht te voelen. De tunnels was iets waar ze zich nog steeds niet heel graag in bevond.

[Open]

Ze had een haas tussen haar kaken. Die ze had weten te vangen in de Maize Fields, waar weer nieuw maïs op begon te groeien. De plantjes waren nog heel klein, maar ze had zich er toch op gewaagd en met succes. Ze was geen twolegs tegen gekomen en er hing nu wel een haas in haar bek. Die een hol had gemaakt in een Maize Field. Waarschijnlijk om er jongen in groot te brengen, maar die kans had de haas nooit gekregen. Helaas voor de haas, mooi voor WindClan. Weer een extra prooi op de prooistapel. Ze liep nu door de Moorlands en stopte even met lopen toen ze een nieuwe geur oppikte. Het was de geur van WindClan, van een oudere warrior. Ze herkende de geur van een tunneler, van Harespring. Haar vacht rook een beetje naar de grond van de tunnel waar ze net uit was gekomen. “Hallo Harespring.” Miauwde ze als begroeting naar de kattin terwijl ze nog steeds met de haas in haar bek, naar haar toestapte.

Ze kon het niet ontkennen dat ze niet heel erg fan was van de tunnels, maar ze redden zich er tegenwoordig beter in dan bovengronds. Ze keek dan ook in eerste instantie moeilijk toen er iemand naar haar toe leek te bewegen die iets vast had, maar wat was het? Pas toen de jonge warrior dichterbij kwam herkende ze de geur en de geur van haas die ook overduidelijk was. Hazelgrouse als ze de goede geur voor haar had, het matchte in ieder geval wel met de vachtkleuren die ze opmerkte. "Goede vangst," Ze ging er tenslotte vanuit dat de jonge warrior de haas zelf gevangen had, want er leken geen andere katten in de buurt te zijn.

Harespring complimenteerde haar met haar vangst. Ze stopte met lopen en legde de haas even voor haar voorpoten neer. Zodat ze beter kon praten en eigenlijk begon ze inmiddels ook wel een beetje een stijve nek te krijgen van het gewicht van de haas. “Bedankt. Alles rustig in de tunnels?” Vroeg ze toen. In een poging om een gesprek op gang te brengen. Eigenlijk wist ze verder ook niet zo goed wat ze moest zeggen. Soms ging het heel gemakkelijk, maar soms had ze er ook wel weer moeite mee om met een ander te praten. Het hing er ook maar net van af hoe ze zichzelf voelde eigenlijk.

Ze wou stiekem dat ze zelf nog zo'n haas zou kunnen vangen boven de grond, maar ze wist dat de kans vrij groot was dat ze dan over iets heen zou struikelen en dat ze het daardoor meer kans zou maken onder de grond waar ze volledig niks kon zien. De vraag kwam of het rustig was in de tunnels en ze knikte kort. "Prooi lijkt nog niet heel actief te zijn op het moment." Dat zorgde ervoor dat het niet altijd even makkelijk was om prooi te vinden. "Maar snel genoeg zal dat wel veranderen." Het kon niet lang meer duren voor het warmer werd toch?

Ze knikte op de opmerkingen van Harespring. “Vast wel denk ik.” Miauwde ze toen tegen haar. “Is het altijd zo dat de prooi onder de grond minder actief is dan boven de grond?” In de tunnels voelde het wel altijd wat kouder aan. Dus ergens zou ze het zich wel kunnen voorstellen dat het zo was. Ze was alleen geen tunneler, dus helemaal zeker weten wist ze het niet. Dan kon ze het beter vragen.

Onderwerp: Re: [Open] Don't give me that look