You More Than I Expected

De zon stond laag aan de hemel. Schaduwen tekende zich af tegen de vochtige grond van het woud. Het had eerder die dag geregend, dus overal in het bos waren plasjes te vinden. Zijn diep oranje ogen, in de kleuren van de meest woeste vlammen rezen zich naar de hemel. Hij zag de donkere wolken die zich samenpakte. De bui van danaag was ook nog niet over, hij had eerder pauze genomen. Misschien dat het later met veel geraas nog uit de hemel zou vallen. Zijn zwarte vacht was klef van dit vocht en leek daarom nog dikker dan het was. Darkfire zijn stappen waren doelgericht en sterk, de klauwe lieten behoorlijke sporen achter. Hij had alleen niet de angst om een ander tegen te komen of gevolgd te worden. Hij had al een tijdje het idee om deze plek te bezoeken. Misschien was het melodramatiek of misschien lag het op de route, maar het thunderpath was wel waar zijn mate voor het laatst geleefd had. Zijn ogen wendde zich tot de glimmede stenen, waar de monsters met veel geraas overheen scheurde. Er was er al een tijdje niet een geweest. De twolegs leken opvallend weinig te doen sinds het laatste jaar. Daar kon een kat natuurlijk enkel naar gissen. Hij had een hekel aan de grote levenloze dingen en kon maar niet begrijpen wat die twolegs er zo leuk aan vonden. Hij wist nu dat ze ook bestuurd werden door hen, doordat hij ooit een leegstaande had gevonden als Rogue. Nu hij niet meer vast zat aan de gebieden van elke clan en verplichtingen, kon hij gaan en staan waar hij wilde. Waarom hij dit nooit eerder had gedaan verbaasde hem. Omdat Darkfire in gedachte liep, was het hem nooit opgevallen dat er nog een geur was die in de buurt lag. Hij was dus toch dichter op het oude territorium van zijn oude clan dan hij zich had gerealiseerd. Kort daarop volgde dan ook dat er iemand voor hem sprong, Darkfire keek op. Het was alsof iemand een eekhoorn voor zijn voeten had gemieterd die hem in de weg lag. ‘Ik waarschuw je, rogue! Ga hier weg!’ riep de eekhoorn. Darkfire keek de jonge kat aan. Aan zijn bouw en formaat te zien, niet meer dan een leerling. Hij trok honend linker zijn wenkbrauw omhoog, waar een groot litteken pronkte. ''En anders?'' sprak hij met een duivelse grijns. 'Wij willen hier geen lelijke, Clanloze haarballen!' Darkfire keek neer op de leerling die minstens twee koppen kleiner was dan hem. Darkfire kon enkel lachen om het geblaat van de jonge kater. Als je dan toch erom vraagt. Dark hief zijn rechter poot omhoog en spreidde zijn klauw alsof er een messen-set inzat. 'Ga weg of wordt gedood!' De grijns werd breder. ''Ik denk dat jij op je woorden moet gaan letten haarbal, anders ben jij de gene die het niet na zult vertellen. Maar ik geef je een kans. Buig voor me'' Hij had eigelijk wel zin in een goed gevecht, hij zou dit ventje wel even leren wie er groter en sterker was. En met zijn laatste zin, zou hij de jonge brutale kater gerust op de kast kunnen jagen.

De kleine kater leek verbaasd, al kon Dark niet raden waarover. Het boeide hem ook vrij weinig. Het was een jong, cypers figuur. Een lichtbruine vacht die steeds lichter werd richting zijn buik, donkere strepen als laatste laagje om het af te maken. Darkfire vond het bijna aandoenlijk hoe hij reageerde op wat Darkfire had gezegd. 'Ik...' Darkfire zijn ogen fonkelde, begon hij nou te stamelen? Ohh wat had hij dit gemist. 'Ik mag zeggen wat ik wil!' oohh, wat dacht hij toch dapper te zijn die kleine eekhoorn. Hij leek zijn woorden naar Darkfire toe te spugen. 'Ik ga nog liever dood, dan dat ik buig voor een rogue!' Yes. Dit was precies wat hij wilde. ''As,. you.. wish...'' En hij ontblote de tanden die scherp in zijn kaken lagen. Woest rende de leerling nu op hem af, en voor hem zou het allemaal heel snel gaan. Maar Darkfire was een ervaren en getrainde warrior. Hij kon zien in de manier waarop de leerling onbeholpen en onhandig zijn sprongen nam, zijn pote voor elkaar zette.. hoe jong hij was en hoe weinig ervaring er in dit lichaam zat. Het enige wat de kater deed was op Darkfire afrennen, maar hij leek nog niet te hebben nagedacht, watvoor aanval hij daadwerkelijk zou uitvoeren. Dit gaf Darkfire een goeie kans, hij was in de tussentijd gaan zitten en keek naar hoe er op hem werd afgerend. Het enige wat de zwarte kater deed toen hij dichtbij genoeg kwam, was zijn poot omhoog steken. Deze kwam tegen het voorhoofd van de leerling aan. Maar zodra ze contact maakte, grepen zijn nagels in de schedel van het katertje. Precies het punt van waar je schedel overgaat in je ruggengraat, deze rand had hij vast gepakt. In een beweging klapte hij zijn gezicht in de modder die op de grond lag. Zodat het hoofd van hem onder zou zitten. Als Darkfire zijn slag harder was geweest had hij in een keer de schedel kunnen breken, maar hij was nog niet klaar. Darkfire slikt langs zijn lippen en boog zijn kop wat naar beneden zodat hij verstaanbaar zou zijn. ''Now tell me little pipsqueek, why I'd not kill you this instant?'' en hij sloeg met zijn staart terwijl hij de kater zijn gezicht in de modder drukte.

In volle snelheid kwam de jonge kater op Darkfire afrennen. Het was voor hem daarom niet moeilijk in te schatten hoe hij bij de kater terecht zou komen. Dark hoefde enkel simpelweg zijn poot op te tillen, en met een ferme slag naar beneden te slaan tegen de kop van zijn aanvaller. Nu lag hij spartelend onder Darkfire, die er met zijn glimmende ogen van leek te genieten. Het mooie was dat hij niet eens antwoord zou kunnen geven op de vraag die hij aan het katertje had gesteld. Het bloed stroomde snel door zijn aderen. Hoe leuk was het om dit weer te doen, hoe lang was het terug dat hij een leerling op deze manier tegen de grond gedrukt had. Verheerlijkend dacht hij even terug aan de dagen met Brightpaw, die hij altijd had laten werken tot ze niet meer kon. Vechten tot ze op was en hem smeekte te stoppen met de trainingen. Geen genade, geen medelijden. Dit kwam niet eens voor in zijn vocabulaire. Ondertussen had de leerling onder zijn klauw, ohja, hij was er ook nog.. tevergeefs ontsnappingspoging geïnitieerd. Om de kat wat vals hoop te geven liet Darkfire los. Door het afzetten zou hij vast een paar meter verder rollen. ''I could kill you in a second little one. But I would like some information of you.Tell me, what in your clan, makes you so proud of living in it? That you have to obey every command?'' En Darkfire grijnsde gemeen. Het was heerlijk deze jonge kat uit de tent te lokken,. en hem gelijk omleggen leek hem zo saai. Was hij al zo lang alleen? Het was alsof hij speelde met zijn eten.

De kleine kater rolde door, omdat hij zelf zoveel kracht had gezet met zijn poten. Darkfire krulde vermakelijk zijn grote staart omhoog toen hij de pijnlijke kreetjes hoorde. Ondertussen had Dark hem een vraag gesteld en deze leek ook wat onverwacht te komen. 'Omdat wij de sterkste en geweldigste Clan zijn.' stamelde de jonge leerling. Darkfire keek hem spottend aan en lachte luidkeels. ''Ohh pleeaasssee.. Meen je dat nou echt?'' Hij keek de kat aan alsof hij zojuist had gesproken over iets bespottelijks.'En de bevelen zorgen er voor dat je je niet verveelt.' De ogen van Darkfire spraken genoeg om te zien dat hij er geen woord van geloofde. Vooral omdat hij het er compleet niet mee eens was. Hij had alle irritante bevelen altijd hinderlijk gevonden. Hij sloeg geirriteerd met zijn staart. Nu deed de leerling iets wat Darkfire in zijn leven nog nooit had gezien, alsof hij een dansje deed stond hij nu voor hem. Deze jonge kater was echt niet goed bij zijn hoofd, dacht Dark. Had hij uberhoubt al training gehad? Liepen ze zo ver achter bij Shadowclan, dat ze leerlingen niet eens meer goed konden trainen? Als zijn dochter ooit deze bewegingen had gemaakt had ze er van langs gekregen. Maar misschien was dat bij deze jonge kater ook wel een idee. Nu rende zijn tegenstander weer op hem af, Darkfire was misschien verrast door de bespottelijke bewegingen.. maar wist zeker wat hij deed. Toen de kater dichtbij genoeg was, wist Darkfire precies wat hij ging doen. Het was tijd dat hij deze kat een lesje ging leren. Nogmaals hief hij zijn klauw, maar dit keer deed hij niet wat hij eerder had gedaan. Hij sloeg met open klauwen tegen de kop van de cyper, alsof zijn rechter klauw een tennisracket was en de kop de tennisbal. Op die manier werd de jonge kater uit de lucht geslagen. Bloed spatte op van de wond rond zijn oog. Darkfire wist dat hij op de grond neer zou komen en sprong daarom gelijk over hem heen. Hij drukte zijn klauw tegen de borst, terwijl zijn nagels in de huid prikte. Darkfire gevaarlijk hing met zijn kop boven de kop van de leerling, waarvan het oog nu vol bloed liep. Oohh de kleur en geur van vers bloed, wat had hij het gemist. ''Tell me peace of shit, what is your name?'' De stem was diep en zwaar, dreigend als het rollen van de donder.

- Liteken oog is aangebracht.

Darkfire had met gemak de leerling overmeesterd. Zijn klauw stak in de voorkant van de borst van de kater, zijn klauwen staken prikkend in de huid. Hij had zijn slachtoffer letterlijk in zijn greep. Hij had hem graag vermoord, maar misschien hhmm.. Darkfire dacht na. Keek naar de keel van de leerling.. het was zo verleidelijk. Zo lang terug.. Maar iets borrelde in zijn hoofd. Was dit nu wel slim? Of zou hij angst de bovenhand laten nemen van de onwetendheid? Uiteindelijk sprak de leerling zijn naam uit. Littlepaw? Hhmm, zijnn vermoeden werd bevestigd en het was irriterend om weer zo'n standaard naam te horen. Een naam waar je eigenlijk geen keuze over had. Je titel benoemde je rang en verder niets. Hij sloeg met zijn staart en grauwde wat in zichzelf. De jonge Littlepaw kon geen kant meer op. Ooit had hij zelf ook een Littlepaw gekend, maar deze had hij nooit meer gezien sinds de verbanning uit Thunderclan. Zijn klauwen staken weer net iets dieper en op sommige plekken onder de nagels zag je bloed opwellen. Hij moest zichzelf tegenhouden om niet gewoon de gehele borstkas van de kat open te breken. Maar er was iets wat hem tegenhield, wat als hij dus wat angst zou zaaien? Zou zijn dochter nog slapeloze nachten hebben?

Gore Warning
''You are in luck Littlepaw. Today you are here for me, as a warning post. I won't kill you. but I'll make sure you will never forget me.'' Hij hief zijn kop met een walgelijk sadistische grijns, voordat hij naar beneden dook. Een ieder had gedacht dat het over zou zijn en Darkfire zijn keel zou pakken. Inplaats daarvan, had hij het oor van Littlepaw in zijn bek. Hij voelde hoe zijn tanden door het vlees sneden. Eerst beet hij er hard in. Hij hoorde het kraakbeen tussen zijn kaken breken. Warm bloed vulde zijn bek, het smaakte naar ijzer. Even een paar seconden bleef hij zo staan om Littlepaw de pijn te laten voelen. Na die paar seconden, trok hij zijn kop omhoog, met zijn kaken.. nog.. dicht. Nu zat de kop van Littlepaw écht onder het bloed van de aderen die zich in de kop van Littlepaw hadden bevonden. Het stuk vlees wat Darkfire nu in zijn bek had, spuugde hij uit tegen het gezicht van Littlepaw. Daarna stapte hij van Littklepaw af en slikte het bloed vermakelijk van zijn kind. ''I warned you kid. Now.. run away, and warn the family for me.'' Darkfire liep bij de kater weg de bosjes in en verdween in het duister, enkel zijn diepe stem was nog te horen. ''Darkness is coming...''

-Darkfire topic uit.
- Darkfire heeft oor afgescheurd.