[14-02-2021] Ceremonie Februari

Met zijn pootjes kneedde hij de grond onder zich. De sneeuw wat er lag was nu bruinig en weg geschoven, zo zenuwachtig was hij bezig. Hij was al heel eventjes zes Moons, maar vandaag zou de Ceremonie plaatsvinden en zou hij zijn Apprentice naam en rang verdienen. Dan zou hij een nest in de Apprentice Den moeten uitzoeken. Hoewel zijn moeder de Clan had verlaten en hij dus al soort van een beetje gewend was het zonder haar te doen, voelde hij toch een soort leegte vanbinnen. Hij zou nu écht de vertrouwde wanden van de Nursery uit moeten. Hij had zijn broertje en zusje nog wel, maar alsnog voelde hij zich een beetje eenzaam, verlaten. Hij vond het ook erg spannend om een volgend hoofdstuk aan te gaan in zijn leven. Winter was nog niet echt klaar om op te groeien, vond hij zelf. Hij bleef liever waar het vertrouwd en veilig was. Met licht trillende pootjes stapte hij naar voren toen zijn naam genoemd werd. Hij had ergens gehoopt dat zijn vader de Ceremonie zou doen, maar Blazesong was natuurlijk ook helemaal goed. Hij hoopte maar dat de lichte teleurstelling in zijn groene oogjes niet te zien was. Wat wel duidelijk te zien moest zijn was de verrassing die er vervolgens in verscheen toen hij hoorde dat de Deputy zelf zijn mentor zou worden. Wow, dat was wel wat! Het was wel cool, maar het legde ook gelijk wat extra druk op zichzelf. Was dit omdat ze niet genoeg vertrouwen in hem hadden en daarom de Deputy hem liet trainen? Winterkit - nee, Winterpaw nu, drukte wat onhandig zijn neusje tegen die van de ander en stapte toen weer terug, wachtend op het einde van de Ceremonie. Zijn bolle kopje liep over van zijn overdenkingen. Kon hij het wel aan, zou hij het wel goed doen?

Een ceremonie. Thawrage verwachtte er niet echt heel veel van. Omdat de helft van de Clan een hekel aan hem had en hij met de andere helft van de Clan geen contact had, waren er weinig katten waar hij het echt voor nodig vond om aanwezig te zijn bij hun ceremonie. Het boeide hem werkelijk waar geen reet wie dat er apprentice, mentor, warrior of elder werd en het was meer een formaliteit dat hij erbij moest zijn dan dat het echt iets was wat hij wilde. Zijn blik werd dan ook vrij verveeld gericht op Blazesong. Hij mocht de kater in zekere mate en dat zei al vrij veel, dus hij luisterde wel naar wat de kater allemaal zei. Zijn blik gleed naar de drie kittens die benoemd werden en zijn oortje trok kort toen hij zag dat één van hun de kittens was waar hij laatst nog tegen had gezegd dat ze op moest donderen, waarna ze hem bestookt had met irritante vragen. StarClanzijdank werd zij niet aan hem gelinkt en de ceremonie ging weer verder. Nog meer apprentices wiens mentors dwaas genoeg waren om hun training niet voort te kunnen zetten, waar één van hun gelinkt werd aan hem. Dormousepaw. Nooit gezien, nog nooit van gehoord. Zijn koude blik gleed naar opzij en zijn blik viel op de kat waar Blazesong naar had gekeken vlak voordat hij Thawrage’s naam had genoemd. Thawrage wachtte tot de ceremonie voorbij was en liep naar haar toe. “We hebben nog genoeg licht voor de rest van de dag, dus laten we nu al maar gaan,” sprak hij op een koude toon tegen haar. Hoe sneller hij dit mormel op kon leiden, hoe sneller hij er van af was. Hij knikte naar de uitgang van het kamp en ging haar vervolgens achteloos voor, verwachtend dat ze hem wel zou volgen en dat ze hem maar moest bij houden ondanks dat hij vrij grote passen nam.

Het gesprek met Wolfstar lag nog vers in haar gedachten. Ze had bij hem aangegeven dat ze er klaar voor was, dat ze in deze clan hoorde en dat ze graag een apprentice op haar wou nemen. Destijds had hij aangegeven dat ze mogelijk een van zijn eigen kits kon trainen. Maar nu, hier staand terwijl Blazesong de ceremonie bij elkaar riep wist ze dat dat niet uitmaakte. Niets maakte uit behalve de gedachten dat ze binnenkort een apprentice zou mogen trainen, een warrior zou mogen zoals haar mentor van haar had kunnen maken. Het vulde haar met zoveel trots dat ze eigenlijk verwachtte dat ze zou ontploffen.

Maar haar hartje was het enige dat bonkte, ze hielt zichzelf netjes stil terwijl ze luisterde naar de stem van haar deputy tot haar naam benoemd werdt. En haar apprentice, Whitepaw. Door de menigte heen zocht ze de witte vacht van de oudere apprentice en stapte direct op haar af. Ze wist dat de apprentice vast was gelopen in haar training, het was geen kind van Wolfstar maar een veel belangrijkere taak. Haar laatste stappen naar warriorschap, Blazesong en Wolfstar vertrouwde haar met zo'n belangrijke taak.

Breed glimlachend bracht ze haar neus naar de witte kat toe. "Zullen we gelijk beginnen Whitepaw? Het lijkt me dat je graag verder gaat?"