.:Back home again:.

*-- Skip in the time --*
*Het reizen, gebeurd nog in het topic zelf van de Starclan.*

Stormstar en Nightstream hadden een lange tocht er op zitten. Zijn poten waren moe en gesloopt, hij kon wel hondert manen slapen. Gelukkig hadden Nightstream en hij samen gejaagd om aan te sterken, en ze hadden een leuke gezzelige terug reis gehad. Gerend en gespeeld in de sneeuw. Het witte spul lag bezaaid over de grond en de takken van de bomen. Gezzelig liepen Nightstream en hij nu richting kamp. Ze hadden de vierboom gepaseerd, en zonder probleem door het Windclan territorium gekomen. Het vreemde was wel, dat ze nu de Rivier over staken, door over het ijs te lopen. Stormstar likte wat sneeuw op, maar het proefde koud en nat op zijn tong. Hij had niet anders verwacht. Het ijs was glibberig en glad. Maar zeker sterk genoeg om twee katten te kunnen houden. Stormstar bleef even bij een klein wak staan, hij zag geen enkele vis. De prooi zou schaars zijn, dat was wel minder. Hij zag Nightstream, en liep achter haar aan. Uiteindelijk zagen ze het kamp voor zich liggen. Stormstar stopte heel even boven aan de rand van de heuvel boven het kamp. Hij zou nooit meer bekend staan als Stormtail, de schuwe kater. Maar als Stormstar, leader of the Riverclan. Zou echt zo anders zijn als hij dacht? Hij schraapte met zijn klouw over de sneeuw, en keek Nightstream aan. [í]'' We kunnen niet meer terug he? In het verleden?''[/i] Hij slikte even. Hij sloot zoals vaak, zijn ogen voor een besluit. Hij ademde diep de koude ijslucht in, hield het enkele seconden in en slaakte een diepe zucht, die wolkjes maakte in de lucht. Daarna opende hij zijn ogen kraak helder, en keek naar het kamp. Stormstar zag er een Riverclan cat in verdwijnen. Hij glimlachte zelfverzekerd, en tikte met zijn staart. Hij was nu klaar, voor zijn leiderschap. Voor zijn nieuwe leven. Hij wenke Nightstream om mee te komen. Samen liepen ze over het amper zichtbare pad naar de ingang. Hij keek de ingang door, en zag leven. Stormstar liep met trage ploffende passen de ingang in. Hij rook zoveel geuren, zoveel samen gepakt tot één geur. The Riverclan. Hij glimlachte, en zag alle katten, begroette ze allemaal, ja hij was er eindelijk écht klaar voor.

#Iedereen vrij om te reageren #

De kitten groeide goed genoeg. Lostvoice verbleef echter nog wel in de nursery, waar ze de kittens goed in de gate kon houden. Pas als ze alle drie apprentice zouden worden, zou ze weer terug gaan naar de warrior den. Gelukkig kwam Cinderfall geregeld op bezoek, waardoor ze nog wat aanspraak had. En natuurlijk was haar vriendin, Dreamheart, er ook. Al had ze zo'n idee dat zij liever alleen gelaten wilde worden. Ergens snapte ze het ook wel, ze was immers haar partner verloren. En niet zo maar een partner, Crookedstar was leader geweest van RiverClan. Een grootste kater die geweldig goed declan geleid had. En toch, stiekem, had ze ook goede vertrouwen in hun nieuwe leader, Stormstar. Ze vroeg zich af wanneer hij terug zou keren van Maansteen.
haar blauwe ogen gingen open, toen ze geroezemoes in de Nursery hoorde. Ze keek slaperig om zich heen en knipperde een paar keer om weer helder zicht te krijgen. Ze kon niet echt goed verstaan was er gezegd werd, jammer. Ze gaf de kittens ieder een lik over hun bolletje en stond voorzichtig op. Zodra de kittens zouden weten dat ze weg was, zou ze het snel genoeg te horen krijgen. Hun innige gepiep ging immers door merg en been.
Opeens hoorde ze de naam van Stormstar vallen. Was hij terug!? Lostvoice zou niet veder gaan dan de ingang van de nursery, zodat ze op tijd weer terug zou zijn voor haar kittens. Toch moest ze weten op het waar was. Ene glimlach kwam op haar gezicht toen ze de pluizige kater aan zag komen lopen, Rushcoat had hem meteen al begroet. Toen haar blauwe ogen zijn ogen vonden glimlachte ze even en knikte. Ze was blij dat alles goed was gegaan. Ze wist niet waarom, maar Stormstar had iets achter gelaten in haar toen ze bij hem was toen Crookedstar was gevonden. Iets van vertrouwen, zoals Cinderfall dat toentertijd ook had gedaan. Daarom had ze Stormstar ook als vriend kunnen beschouwen en dat liet ze niet zo snel verlopen. Vrienden, daar voor zou ze door het vuur gaan, mocht het nodig zijn. Ze glimlachte eventjes en keek achterom, de nursery in, maar de kittens lagen nog rustig te slapen. Gelukkig.

Dreamheart had al onrustig gelegen voor de Nursery sinds ze samen met de Elders Crookedstars lichaam hadden begraven. Ze was enkel voor de nacht even in de Nursery geweest. Maar nu lag ze daar weer lusteloos over het kamp uit te staren. Tot er een lucht in haar neusgaten dreef. Een geur die ze meteen herkende. Soepel kwam ze overeind en liet even de andere katten voor gaan die de kat al hadden omsingeld. Ze hoorde her en der felicitaties komen die haar alleen maar meer de grond in drukte. Met kalme en zachte passen liep de Queen in de richting van de ingang van het kamp en werkte zich langzaam door de menigte heen tot ze tussen een kat en Stormstar stond. "Gefeliciteerd met je 9 leven, stormstar." Sprak hij uit. "Goedendag Nightsteam." Zei hij tegen de medicine kat. Hij knikte kort naar de twee en ging zitten. Dreamheart volgde zijn voorbeeld en legde heel even haar neus tegen Stormstar's nek. "Succes mijn vriend.." klonk haar stem zachtjes waarna ze haar kop naar Nightstream draaide en haar even vriendelijk toeknikte om vervolgens Stormstar weer aan te kijken.Op een licht antwoord, hij wou waarschijnlijk weten waar Crookedstar's lichaam lag en daarom wachtte Dream maar even zodat ze dat later kon uitleggen.

Het was rustig in het kamp. De zwart witte poes kon bijna alleen maar denken aan Stormtail die zijn reis naar de Moonstone net had gemaakt. Hij kon elk moment de RiverClan weer binnenkomen. Voordat de kater vertrok had hij duidelijk gemaakt dat zij even de leiding over het kamp kreeg. Alles verliep keurig gelukkig. Haar pootjes trippelde zachtjes op de grond. Zenuwen maakte haar zowat af. Terwijl; waarvoor zou ze zenuwachtig moeten zijn? Dat was helemaal nergens voor nodig. Plotseling zag ze wat bewegen bij de ingang van het kamp. Al haar zintuigen stonden op scherp. In gedachten maakte de poes een klein sprongetje. Daar was hij! Haar geliefde partner was terug! Stormstar liep met bijna vermoeide passen het kamp in. Meteen rende Mousefur op hem af. 'Je bent terug, Stormtail!' Whoops. Even vergeten. 'Stormstar bedoelde ik, thehe,' Grinnikte ze. Een groepje katten verzamelde zich al om hun nieuwe leider heen. 'Succes met je nieuwe rang, ik weet zeker dat je een goed leider wordt,' Spinde de poes zachtjes. Zijn geur maakte haar kop weer rustig, en meteen voelde ze ontspanning. Mousefur liep een stukje door, en gunde Stormstar wat meer rust. Ze spon tevreden. Alles leek weer goed te komen. In ieder geval; voor haar wel. Dreamheart leek nog steeds een beetje down te zijn door de dood van Crookedstar, haar partner. Ze had het wel te doen met haar. Maar hopelijk kwam dat allemaal weer goed.

[Meh, beetje fluttie.]

Cinderfall lag in een halve slaap opgekruld in zijn mosnest in de krijgers den, maar werd gewekt door de stem van een van zijn den genootjes. Hij hoorde de naam Stormstar vallen en besefte slaperig dat hij vast terug moest zijn. Hij rolde zich om en strekte zijn voorpoten uit. Hij liep met een rustige tred naar de uitgang en zag inderdaad een groepje katten om Nightstream en Stormstar staan. Cinderfall glimlachte toen hij Lostvoice bij de ingang van de Nursery zag staan. In het voorbij gaan duwde hij zijn neus tegen de hare en wierp een blik naar binnen. De twee kits sliepen als rozen, zich niet bewust van hun moeders absentie. Hij draaide zich om en liep op Stormstar af. Hij knikte hem toe en boog zijn kop. ”Welkom terug, Stormstar” Zei hij meteen, op een kalme toon. Hij was nu de leider, en Crookedstar niet meer. Hij was praktisch opgegroeid met Crookedstar als volwassen, en geweldige krijger en uiteindelijk leider. Zijn zwarte staart zwiepte eventjes heen en weer en hij glimlachte opnieuw. Zijn ogen vielen op Dreamheart en hij voelde een steek van meelij. Ze zag er ongezond en doodziek uit sinds de dood van haar geliefde. Hij nam het haar niet kwalijk, die twee katten leken bestemd voor elkaar- en niemand had voorzien dat in één keer al zijn resterende levens die hij nog over had zou verliezen. Hij knikte ook haar toe en ging een beetje achteruit. Hij vroeg zich af wie de nieuwe Deputy was, volgens de Warrior code moest een nieuwe Deputy aangewezen worden voor maanhoog. Hij vroeg zich af wie het zou worden. Hij wist al een enkele Clanleden die daar perfect voor zouden zijn. Zijn gele ogen wende zich tot Lostvoice, en dus ging hij ook naast haar zitten zodat andere katten de gelegenheid kregen om hun nieuwe leider ook te verwelkomen. Cinderfall had zich altijd al afgevraagd hoe zulke reizen waren, en hoe StarClan er uit zag. Hij vroeg zich af of er ook een plek was voor de katten die de Warrior code met opzet hadden overtreden, en dan sprak hij over moord. Hij had ooit wel eens zo iets opgevangen, maar of het waar was, dat wist hij niet.

Blackberry| Warrior| Camp
Met sierlijke stappen bewoog het voort. De aggresiefe, beeldschone bitch trippelde naar het kamp. De dood van Crookedstar was zelfs voor haar een pijnlijke ervaring geweest. Zelfs zij had een traantje weggepinkt. Ook hdze haar Deputy, nu leider, veel geluk toegewenst. Ze wist zeker dat hij het goed zou doen. Toen ze bij het kamp aankwam zag ze allemaal Clanmates die de nieuwe leader aan het begroeten waren. Wie zou de nieuwe Deputy worden? Dat was de vraag die ze zichzelf stelde. Hij of zij zou gekozen worden vóór moonhigh. Eventjes gleed haar blik naar Cinderfall. Ze had zo het vage vermoeden dat hij een goede kans zou maken. Toen ze Stormstar het kamp binnen zag komen trippelde ze naar hem to en boog plechtig haar diepzwarte kop. ''Welkom, Stormstar. Ik vertrouw op je.'' Waren de enige woorden die ze uitsprak voordat ze zich bij de nadere katen voegde.

Otterpaw| Apprentice| Camp
Opgekruld in zijn nest lag het jonge katertje te slapen. Na zijn avontuur met Firepaw en de honden was hij dood en dood moe. Toen hij wakker schrok uit een droom trppelde hij naar de prooi stapel. Hij zocht een kliene vink uit. Ook pakte hij twee dikke waterratten. Hij liep naar de elders den en keek de wijze, oude elders aan. ''Alsjeblieft, dit heb ik voor jullie gehaald. Stormstar komt zo meteen! Jullie komen toch ook wel?'' Zei hij met zijn zachte stemmetje tegen de elders. De elders knikte en duwde hem zachtjes in de richting van hun nieuwe leider die ht kamp binnen kwam. ''Stromstar...'' Fluisterde hij. Hij rende opgewonden naar zijn leider toe en sprong heen en weer voor zijn snuit. ''Stormstar, je bent er!'' Zei hij iets te enthousiast. ''Oh, sorry, nu moet ik natuurlijk!'' Vervolgde hij beschaamd. ''Sorry, uwe grootste nieuwe leader!'' Hij voegde zich bij de anderen.

Mousechaser| Warrior| Camp
En klein, grijs bolletje lag in de warriors den te slapen. Toen ze wakker werd geeuwde ze eens diep. Hun nieuwe leader keerde terug! Zo snel als haar poten haar konden dragen zoefde ze naar de prooistapel, om nog even snel iets te eten. Daarna ging ze zo snel ze kon bij de andere katten staan en boog haar hoofd voor de komende leider en Medicine cat. Ook gleed haar blik op Dreamheart. Zehad haar vroegere partner niet mogen dumpen. Maar dit verdiende ze niet. Het leek alsof ze een steek door haar hart kreeg toen ze haar zag. Erg verstofd en doodziek. Arme Dream... Toen haar leader langs liep boog ze haar kop todat haar snorharen de grond raakte. ''Ik heb alle vertrouwen in u, Stormstar.'' Sprak ze en voegde zich bij de andere.

Lionclaw komt kater in zijn uber awsome postsheet<3

Stormstar stond nu voor de ingang van het kamp, toen gemerkt werd dat hij terug was, kwamen er al snel katten op hem af. Rustig liep hij op ze af, met vertrouwelijke glimlach."Gefeliciteerd met je 9 leven, stormstar." Hoorde hij Rushcoat zeggen, Stormstarl knikte dankbaar naar hem. Hij was een goede warrior. Lostvoice kwam ook op hem af, Stormstar groette haar ook. En zag het, haar kittens waren geboren. ]'' Lostvoice, van harte gefeliciteerd. Ik zal snel een kijkje komen nemen'' Katten kwamen allemaal op hem af. Er ontstond een kleine menigte om hem heen, hij begroette ze allemaal, en bedankte hun felicitaties. Op een moment zag hij Dreamheart op zich af lopen, hij voelde een steek. Hij dacht meelij hebbend aan Crookedstar, hij zou goed op haar passen. Dat had hij beloofd. "Succes mijn vriend.." klonk haar stem zachtjes. Stormstar glimlachte naar haar, ''Dankje, mijn vriendin.'' Hij legde voor een moment troostend zijn neus op haar hoofdje .Stormstar praatte even met wat katten. Maar toen, leek de groep uiteen te wijken, voor haar. Mousefur. Meteen rende Mousefur op hem af. 'Je bent terug, Stormtail!' Stormstar rukte op, en zag haar op hem af rennen. Hij voelde zijn hart tekeer gaan van blijdschap, en rende een moment ook op haar af. 'Stormstar bedoelde ik, thehe,' Grinnikte ze. Ze hielden stand. Stormstar lachte liefdevol. '' Geeft niet lieverd, ik ben gewoon zo blij om je weer te zien.'' Hij legde zijn kop in haar nek, en knuffelde haar. Ze was zo zacht als dons, het groepje vormde zich weer om hun heen, en Stormstar keek vrolijk naar alle katten om zich heen waar hij om gaf. 'Succes met je nieuwe rang, ik weet zeker dat je een goed leider wordt,' '' Dankje, Mouseh. Ik hoop het.'' ”Welkom terug, Stormstar” Hoorde hij Cinderfall zeggen. Hij glimlachte hem dankbaar toe. Hij kon de warrior vertrouwen. ''Welkom, Stormstar. Ik vertrouw op je.''''Sorry, uwe grootste nieuwe leader!'' ''Ik heb alle vertrouwen in u, Stormstar.''De woorden van alle katten waren hart verwarmend, en hij bedankte elke kat, persoonlijk door die gene ook echt dankbaar aan te kijken of te lachen. Een heel gesprek met iemand aangaan, dan was hij morgen nog bezig. Maar hij genoot van de aandacht, en van de liefde in zijn clan. Hij bedacht zich opeens, hij moest nog een nieuwe deputy kiezen. Zijn blik gleed als in slowmotion, over alle katten heen. Hij zag ze gezellig bij elkaar zitten, de ander zat te eten. Hij zag zijn partner, zijn vrienden en vriendinnen. Wie zou er een goede Deputy zijn? Even had hij geen idee, maar toen sloot hij een moment zijn ogen, keek nog één keer goed. Toen bleef zijn blik hangen, en hij had een besluit genomen. Vriendelijk keek Stormstar iedereen aan, maar tikte met zijn staart, zodat ze wisten dat hij er even langs wilde. Langzaam liep hij door de katten heen, hij zag nu zijn hol verschijnen. Het hol waar hij vanaf vanaf nu zou slapen. Kijkend zag hij omhoog de rots. Even zuchtte hij, maar sprong toen soepel het rotsblok op. Toen hij op de rots stond, draaide hij zich tot zijn clan. Stormstar ging zitten, met zijn staart over zijn poten zodat hij rechtvaardig overkwam. Hij keek neer op de katten, met een plechtige blik. '' Riverclan. Ik dank jullie allen voor jullie vertrouwen in mij als nieuwe leader. Plus, ik wil Nightstream bedanken voor haar bijzijn in mijn reis. Maar nu, hoor ik een vraag die door allen jullie hoofd spookt. Wie word onze nieuwe Deputy? Ik heb mijn keuze gemaakt. Ze heeft mij door vele moeilijke wegen geleid. Mij staande gehouden in zware tijden, Ik weet zeker dat ze het goed zal doen. Mousefur, jij zult voortaan bekend staan als Deputy of the Riverclan. Ik hoop en weet, dat Crookedstar mijn keuze goed zal keuren, en vraag hierbij The Starclan over je te waken.Ik wens je veel succes.'' Hij keek haar aan met liefdevolle blik. Zijn keuze was niet gebaseerd op dat ze partners waren, maar omdat ze een goede krijger was. Een warrior die je kon vertrouwen, en die goed de leiding kon hebben. Hij knikte, en zwiepte met zijn lange staart. De kleine bijeenkomst was al weer snel voorbij. Maar wachtte nog wel een moment, zodat Mousefur misschien wat tegen de clan zou kunnen zeggen. Stormstar sprong toen van de rots af, en gaf haar een kopje. Daarna ging hij rustig zitten, en keek of iemand nog wat aan hem te vertellen had.

*--New Deputy of the Riverclan: Mousefur!.--*
-Gefeliciteerd Mouseh -
*De andere ceremonie. Gebeurd op een andere keer, ik zal jullie zeggen waneer jullie jezelf kunnen melden voor dat*

Moonspell voelde hoe de lichtawrme stralen doorbraken in de Den, en haar vacht verwarmde. Ze lag heerlijk opgekruld in haar nest, en sloom deed ze een oog open. Het was de nacht geweest dat Stormtail, naar de Maansteen was gegaan en zijn 9 levens had gekregen, en de prachtige naam Sotrmstar, zouden hij en Nightstream al terug zijn? ze rekte zich langzaam, uit, en haar klauwen haakte even in haar mosnest. Een langgerekte, blije gaap speelde op haar mond. ze hoorde gefluister, geruchte, ze waren terug. Gejuig, begroetingen, de vertrouwde stem van de Deputy, nu leader kwam erboven uit. Ze opende haar andere oog, de Den was haast helemaal leeg, konden ze haar niet wakker maken? Maar ze wsit het wel, iedereen dacht alleen maar aan Stormstar, ze snorde, en stond op, waarbij haar staart vrolijk zwiepte. Ze trippelde naar buiten, en knipperde even tegen het zonlicht in. Het zag zwart van de katten, iedereen praatte opgewonden en vrolijk door elkaar heen, een glimlach verscheen op de snuit van Moonspell. Stormstar sprong net op de rots, en Moonspell ging zitten, maar wat verder van de groep af.''Riverclan. Ik dank jullie allen voor jullie vertrouwen in mij als nieuwe leader. Plus, ik wil Nightstream bedanken voor haar bijzijn in mijn reis. Maar nu, hoor ik een vraag die door allen jullie hoofd spookt. Wie word onze nieuwe Deputy? Ik heb mijn keuze gemaakt. Ze heeft mij door vele moeilijke wegen geleid. Mij staande gehouden in zware tijden, Ik weet zeker dat ze het goed zal doen. Mousefur, jij zult voortaan bekend staan als Deputy of the Riverclan. Ik hoop en weet, dat Crookedstar mijn keuze goed zal keuren, en vraag hierbij The Starclan over je te waken.Ik wens je veel succes.'' Moonspell snorde, zij had het wel zien aankomen, maar ze wist dat het geen vriendjespolitiek was. Mousefur had al vele dingen voor de clan gedaan. Stormstar sprong weer van de rost af, keek nog even in het rond, alsof iemand nog iets te zeggen had, maar het bleef stil. Moonspell haalde even diep adem, ze vond het eng, maar ja, het moest eigenlijk wel, aangezien niemand de aanzet gaf.''Lang leve, Stormstar, lang leve Mousefur!'' Riep ze over de katten heen, om haar welkom nog te geven aan de nieuwe Leader, en Mousefur te begroetten.

Langs de rivier had de donkere kater zijn ogen gevestigd op een waterrat. Het was bladkaal dus elk prooi dier was veel waart. Het was als een geschenk van Starclan, zo moelijk was het om prooi te vinden dezer Bladkaal. Zijn poten verplaatsten zich traag en zijn staart hing stil. Net op het perfecte moment sprong hij om de prooi te pakken en te doden. Dat ging snel. Hij nam de prooi in zijn bek en begroef het een eindje veder op. Hij had pauze gekregen met de tijdelijke leiding over de clan. Hij was al de hele dag in de weer, dus leek jagen een perfect ding om te gaan doen. Zijn vader zou hopelijk bij zijn terug keer de naam Stormstar hebben. De Starclan moest hem namelijk wel accepteren. Maar zijn vader was loyaal sterk en moedig. Hij had alles over voor zijn clan. En hij was immers Commandant geweest van de clan, en dat had hij perfect gedaan. Zijn ogen gleden over een muis. Die zou van hem zijn. Meteen ging hij in een geruisloze houding richting het muisje. Hij nam een lenige sprong en ook die muis vind hij. Hij dode de muis en liep terug. Één waterrat en één muis. Hij liep met de twee gedode prooi dieren richting het kamp en toen hij er aan kwam hoorde hij gejuich. ''Lang leve, Stormstar, lang leve Mousefur!' Dat was duidelijk. Hij rende het kamp binnen en dacht even aan Lotusleaf. Zij was zwanger. En dat was nog niet bekend. Misschien dat hij het nu zijn vader vertellen kon. 'Pap! Eh, Stormstar!' riep hij hem toe met een dikke grijns op zijn gezicht. Toen keek hij naar zijn moeder. 'Allebie gefeliciteerd!' Miauwde hij trots. 'En ik kan jullie ook feliciteren, jullie worden opa en oma,' zei hij met een warme glimlach.

langzaam liep goldenpaw* op het groepje katten af, ze zag Stormstar in het midden ervan staan. Ze hoorde allemaal katten die hem vrolijk toe miauwde en hem het beste wenste. De goudkleurige poes keek naar haar nieuwe leider. Ze zweeg en bleef kijken. Ze luisterde naar wat alle andere katten te zeggen hadden maar bleef zelf stil. Alsof ze er gewoon niet was. Ze luisterde even naar wat Smoketear te zeggen had. Maar al snel kreeg ze genoeg van al dat gebabbel. De goudkleurige apprentice kwam overeind. Ze draaide haar rug naar haar nieuwe leider toe en liep weg. weg van de rest weg van al dat vrolijke gepraat omdat Stormstar terug was. De goudkleurige apprentice liep zo ver weg van de rest dat ze de rest niet meer kon horen en dat vond ze prima. gewoon weg van al dat geslijm bij de nieuwe leider. Goldenpaw* stopte bij de rivier en keek in het water. ze ging liggen aan de oever en keek naar het water. Ach ze zouden haar niet eens missen. ze dacht even aan Crookedstar maar schudde daarna haar hoofd. nee voortaan zou ze stormstar moeten zien als de nieuwe leider en dat zou ze doen, maar op haar eigen manier. Ze bleef naar het water kijken zonder iets te zeggen. Ze zwiepte haar goudkleurige staart heen en weer en sloot haar ogen.

Na een paar uur gejaagd te hebben kwam een zilver kater terug naar het kamp en als zijn neus hem niet bedroog was het Stormtail die nu door de Starclan tot Stormstar was benoemt terug gekomen. Een magere merel en twee dito ratten hingen uit zijn bek toen hij hoorde hoe de nieuwe Deputy was en hoorde hoe de clan vrolijk en vastberaden de namen riepen. Snel wurmde hij zich tusen de katten door met volle bek en keek naar de twee katten onderaan de hoge rots en legde de twee ratten voor een van hen en hielt de merel even apart. 'Lang Leve Stormstar, Lang Leve Mousefur!' riep Riverstorm ook even voor hij de merel oppakte en die naar de prooi stapel bracht en zich weer terug naar de groep katten begaf en er naar uit keek hoe Mousefur zou reageren op wat Stormstar haar benoemt had tot Deputy.

Rainpaw had lang uitgekeken naar de terugkomst van haar nieuwe leider. Stormstar, was het nu. En meteen maakte hij de nieuwe Deputy bekend. Mousefur! Het was wel een voor de hand liggende keuze, maar ze was zeker dat Mousefur de beste keuze was. Ze liet haar blik over de menigte katten dwalen en zag Smoketear. Hij moest vast heel trots zijn met zulke ouders. Rainpaw stapte vooruit om hen te kunnen feliciteren. Dan hoorde ze de stem van Smoketear 'En ik kan jullie ook feliciteren, jullie worden opa en oma!' Een moment stond Rainpaw bevroren. Lotusleaf... was zwanger? Ze kon er niet aan doen dat ze nog steeds gevoelens had voor Smoketear. Maar zelfs van hun vriendschap was niets overgebleven. Rainpaw haalde haar schouders op. Ze kon wel andere vrienden vinden. Zo goed en zo kwaad als het kon, probeerde ze Smoketear te negeren. 'Gefeliciteerd, Stormstar en Mousefur, Ik weet zeker dat jullie de Clan fantastisch zullen leiden,' zei ze met een warme lach. Toch kon ze het niet laten en voegde eraan toe: 'Jij ook gefeliciteerd, Smoketear, het worden vast prachtige kittens!' Rainpaw meende wat ze zei. Ze was echt blij voor Smoketear en Lotusleaf.

Na dat ze haar ouders had gefeliciteerd, en hun nogmaals had gefeliciteerd over de zwangerschap van zijn partner, dus verteld had dat hij vader werd kwam Rainpaw, de apprentice waar van hij had gehouden toen hij zelf nog apprentice had. Maar toen hij Warrior was geworden was hij verliefd geworden op Lotusleaf, dat was twee dagen na de dood van hun ex-leider Crookedstar. 'Gefeliciteerd, Stormstar en Mousefur, Ik weet zeker dat jullie de Clan fantastisch zullen leiden,' Had Rainpaw gezegd. Hij voelde de woedde die in Rainpaw rustte. En terecht, hij had geen aandacht meer aan haar gegeven na dat hij Warrior was geworden. Smoketear werd overweldigd door schuld gevoel. 'Jij ook gefeliciteerd, Smoketear, het worden vast prachtige kittens!' Hij voelde dat ze wel meende wat ze zei. 'Eh... Bedankt Rainpaw...' Zei hij schuldbewust, maar hij meende zijn dankje. 'En... sorry dat ik je in de steek heb gelaten na dat ik Warrior was geworden. Ik zou graag willen bewijzen dat ik me schuldig voel...' mompelde hij terwijl zijn ogen op haar bleven rusten. En toen voelde hij ook dat al zijn gevoelens nog niet helemaal weg waren. Maar die stopte hij zo snel als ze kwamen ook weer weg. Hij hield van Lotusleaf, en hij werd vader. Geen tijd voor gevoelens voor een ander. Sowieso mocht dat niet gebeuren.

'Eh... Bedankt Rainpaw...' Zei Smoketear schuldbewust, maar hij meende zijn dankje. 'En... sorry dat ik je in de steek heb gelaten na dat ik Warrior was geworden. Ik zou graag willen bewijzen dat ik me schuldig voel...' mompelde hij. Aan de ene kant was Rainpaw blij dat Smoketear besefte dat hij haar in de steek gelaten had, maar nu ze hem zo zag, wist ze dat hij er spijt van had en ze had vergeven. 'Dat hoeft helemaal niet. Als je maar belooft dat we binnenkort samen iets gaan doen. Jagen ofzo...' Rainpaw gaf hem een zetje tegen zijn schouder en zei met een vrolijke snoet: 'Je zult het vast erg druk krijgen. Misschien kan ik dan wat vangen voor jou en Lotus, dan kan je misschien wat bij je vader slijmen over mijn uitstekende jachtkwaliteiten...' Blij dat ze kon lachen over haar leerling-zijn, werd ze weer bewust van haar omgeving. 'Maar he, het gaat nu in de eerste plaats over jouw ouders!' Rainpaw keek gelukkig om zich heen. Ze voelde zich helemaal thuis in deze Clan. En op dit moment, leek het alsof voor Rainpaw alles op zijn pootjes terechtkwam.

De mooie grijze poes stapte naar voren naar de Leader en de Deputy. ''Mousefur Gefeliciteerd met je Deputyschap. De Starclan zal je bijstaan. En Stormstar.... Jij gefeliciteerd met je Leiderschap. Ik verwacht dat je het goed zal doen.'' Snorde ze. ''Ik weet zeker dat jullie het goed zullen doen. Crookedstar zou trots op je zijn Stormstar'' Snorde ze. Ze dacht even terug aan de grootse leider. Hoe sterk hij was, en hoe eerlijk. En hoe hij in het kamp werd gebracht...... Dood.......''Die arme Dreamheart'' Zei ze in haar hoofd. Nu werd realiteit echt. Crookedstar was overleden en Stormstar werd de nieuwe Leader. ''Ik zal je altijd blijven dienen Stormstar.'' Zei ze en boog eerbiedig haar kopje. Ze had veel respect voor de leader. ''En Smoketear gefeliciteerd dat jullie kittens krijgen.'' snorde ze.

De lichtgrijze poes hield het kamp al een tijd in de gaten en wist wat er aan de hand was en dacht .... wat ? laten deze katten zich leiden waarom .... en ze verstopte zich goed zodat niemand haar kon zien maar ruiken .....je kon haar angstgeur al van ver ruiken .