No time to die

Er was een klein oponthoud geweest tijdens de reis naar de highstones. Ze was er nog nooit geweest, dus ze voelde wat spanning in haar poten. Maar er was ook andere spanning. De manier waarop Stagtine met haar om ging. Ze wist dat ze niet zo kon denken, hij was samen met Eveningglow. Maar toch... de staart over haar rug, zijn neus die in haar wang had gedrukt zo net.. haar adem bleef steken in haar keel alleen bij het idee aan de gedachte al. En nu liep de kater naast haar. Hij was heel erg knap, bruine vacht.. mooie strepen en zijn ogen. Oh, StarClan. Heatherstorm wou zichzelf in haar gezicht slaan. Zou kon ze niet denken nu. Hij was toekomstig leider van ThunderClan. Zij zou zijn deputy worden. Waarschijnlijk de jongste deputy die het bos had gekend. Zou ze het kunnen? Ze wendde haar blik snel af van Stagtine voordat hij zou zien dat ze naar hem keek. "Hoe.. hoe ging het gesprek met de leider van BloodClan? Heeft hij geluisterd?" Nervositeit was duidelijk in haar stem te horen en ze hoopte dat hij het af zou schuiven op de reis naar de moonstone. Stagtine zou het wel voor elkaar krijgen met BloodClan. Anders zou ze vechten tot de dood. Alles zou ze doen voor hun nieuwe leider en ThunderClan.

[Closed]

Stagtine leek niet veel te praten nu. Heatherstorm bleef dus maar stil voor de rest van de tijd. Totdat hij haar vraag beantwoorde. De leider zou luisteren. Hij wist wat hem te wachten stond. Wat dat dan ook was. "Ik kan niet wachten tot we Tallpines terug hebben en Bloodclan krijgt wat ze verdienen." zei ze toen tegen hem. Ze zwiept kwaad met haar staart. "Dan kan je eindelijk Eveningglow en je kittens weer zien. Zijn ze oké daar?" misschien was dit niet het meest handige gespreksonderwerp. Moest ze over iets anders beginnen? "Denk je dat ik wel geschikt ben als deputy? Ik denk dat de clan het er nooit mee eens gaat zijn.." sowieso zouden Sunpaw en Liondance er wat van vinden. Misschien nog wel meer katten. Het maakte haar iets onzeker.

Heahter keek voor haar uit toen ze haar vraag gesteld had. Ze had meteen spijt. Het was waarschijnlijk een domme vraag geweest en Stagtine had wel andere dingen aan zijn hoofd op het moment. Toen antwoordde hij dat het niet uitmaakte wat kinderen dachten van haar en haar toekomstige positie. Ja, daar had hij gelijk in. Ze knikte dan ook. "Je hebt gelijk, ik maak me te druk om wat anderen vinden." Kinderen hadden geen mening, zij was nu warrior en ze hadden te luisteren als ze wat vertelde. Ze keek opzij naar hem terwijl ze liep en ontmoette zijn blik. Haar ogen glinsterde in het kleine beetje maanlicht dat er was. Zijn mooie gouden ogen. Alsof hij haar gedachten kon horen trok de kater haar iets dichter tegen zich aan. Heatherstorms hoofd voelde heet aan toen ze zich dichter tegen de kater aan drukte. Misschien iets enthousiaster dan nodig was. Ze naderde de heide en als ze heel erg in de verte keek kon ze de helling waar de mothermouth was bijna zien. Zou ze hem nog vragen naar zijn aanrakingen? De manie waarop hij met haar omging? "Stagtine, denk je.. dat er misschien.. meer is?" kreeg ze er toen uit gedrukt. Het was toen pas dat ze besefte dat het een rare zin was. "Tussen ons? Dat jij en ik.." maar ze kapte zichzelf af en keek naar de grond. Ze had vast zich dingen verbeeld. Nee, hij kon haar niet leuk vinden. "Sorry. Vergeet wat ik zei, ik denk dat het lange reizen mij naar mijn hoofd stijgt." oh man. Ze had het verprutst. Totaal. Compleet.

Ze had zoveel spijt dat ze iets gezegd had. Dat ze er überhaupt over nagedacht had. Hoe kon ze denken dat hij haar ooit zou kiezen? Ze was pas net warrior, wat moest hij in haar zien? De kattin vervloekte zichzelf, haar domme hersens die dachten dat ze ook maar een schijntje kans maakte.. "Ik voel wat jij voelt." haar ogen werden groot. Ze had niet eens gehoord hoe hij haar naam verzuchtte. Hij voelde hetzelfde? Het was alsof haar hart opzwol en haar ademhaling in haar keel bleef steken.

Hij vertelde het hele verhaal over Eveningglow. Dat ze maar een vriendin was, al drachtig toen ze terug kwam. Hoe hij de vader had gespeeld zodat er geen scheve gezichten zouden komen. Dus.. hij had helemaal nog geen kittens? Hij deed alsof voor Eveningglow. "Wow Stagtine dat is.." ze ontmoette zijn blik en ze kon wel verdrinken in de gouden ogen. Ze was zo verliefd. "Je bent echt heel goed geweest voor Eveningglow en haar kittens. Ik zal het niemand anders zeggen hoor!" het laatste voegde ze snel toe. Het geheim zou veilig zijn bij haar. Als ze maar bij hem kon zijn. "Oh Stagtine," zuchtte de kattin toen, volledig in de zevende hemel. "Ik ben zo blij dat je hetzelfde voelt voor mij als ik voor jou." haar ogen glinsterde iets in het donker. "Ik wou je het al veel eerder vertellen maar je was altijd druk of er waren andere katten bij. Nu was de enige kans die ik had. De enige keer dat we echt alleen zijn samen." ze was zo blij dat ze zichzelf toch een schop had gegeven en het gezegd had. Dit was nu al de gelukkigste nacht van haar leven. Haar blik ging weer naar voren, de mothermouth in zicht. "Ik denk dat we er zijn? Moet ik mee naar binnen?" vroeg ze toen aan hem. Ze wou dolgraag de steen zien waar leaders hun levens gingen halen. Haar hele houding straalde enthousiasme uit. Van haar bekentenis van haar liefde voor hem die goed uitgepakt had tot de spanning om zo dicht bij StarClan te zijn.