our love and nothing else!

De dag was al vroeg begonnen en nu stond de zon al over de bomen. Hij had al heel de dag niets anders gedaan dan gejaagt en gepatroeieerd. Alsof het leven uit niets anders bestond. Na de naam cerimonie had hij geen rust meer gehad en deed hij bijna elke dag het zelfde. Nauwelijks tijd om te eten, want deze tijd was gewoon een moeilijke tijd. Zijn eerse bladkaal, de oudere hadden wel al gezecht dat het niet zo een harde bladkaal was. Maar voor hem leek het niet echt veel verschil te hebben. Zeker nu dat alles wit was, was het harder geworden. De moeder katten maakte zich zorgen om hun kittens en hij maakte zich het meeste zorgen om winterbreeze. De vorige keer had hij gezecht dat hij na 20 zonhogen weer zou komen. Maar dat was niet door gegaan door bepaalde omstandigheden.
Nu was het waarschijnlijk drie maanden geleden dat ze elkaar hadden gezien en hij kon het gewoon niet meer volhouden. Desnoots zou hij terug in het windclan gebied sluipen om haar te zoeken. Hij verachte zich zelf dat hij als leerling daar naartoe was geweest en steeds opnieuw er naartoe terug was gekeerd. Alleen maar om winterbreeze. Hij wist dat hij van haar hield. Maar alles wat hij deed was tegen zijn geloof. Hij vond dat zijn naam daarom exstra goed bij hem paste. Hoe dan ook liep hij nu weer door de bossen opweg naar het donderpad. Weer tegen de clan regels in. Waarschijnlijk zou de sterrenclan hem wel ooit verschrikkelijk hart straffen voor zijn daden. Of was het zoals sommige zeiden juist de bedoeling van de sterrenclan. Dat hij haar steeds ontmoete. Fightsoul schudde zijn hoofd, om helder te worden en liep steeds harder. De de geur van prooi vervaagde stil aan en het vogelgezang verstilde.
Het donderpad was in de beurt en door ook zijn verschrikkelijke stank. De monsters leken voorbij te vliegen. Hij sloop stilaan dichter bij en verstopte zich in een stuk gedroogde varens. Delen van het donderpad waren wit en het leek op een bevroren rivier. Aan de overkant was het windclan teritorium. De monsters leken zich niet gehindert te voelen door het slechte weer. Maar fightpaw zag duidelijk dat het er minder waren dan normaal. De geur van de windclan katten was sterker. Hij herkende een van de geuren. Maar hij durfde niet te roepen. Want wat als winterbreeze niet alleen was.
Hij bleef even zitten tot dat alles rustig was. "Winterbreeze?" Riep hij twijfelend. ""Winter...." Een monster stormde voorbij, en hij kreeg witte poeder over zichgeen. Half blind stapte hij een beetje naar achteren en schudde de witte poeder van zich af. Zag hij dat nu goed, twee straalende ogen. "Winterbreeze?"

(Wionterbreeze----)

Een vroege dagzon, rees over de bergtoppen van het woud naar de Starclan. De dag begon vroeg en de Witte poes was al opweg naar de grenslijnen. Ze moest en zou haar Fightsoul zien. Een leven zonder hem was zich haast niet voor te stellen. Starclan zou het zo gewild hebben. Het kon niet anders! Naarmaten ze ouder was geworden had ze er een paar grijze vlekjes bijgekregen. Best leuk, maar nog lang niet zo leuk als Fightsoul. Ze kwam bij het Donderpad aan. De verscgrikkelijke stank drong al door haar neusgaten. Bah, wat waren die monsters toch vies. Maar alles voor haar Fightsoul. Rook ze dat goed? Was dat de geur van een Skyclanner? Even schoten haar ogen het donderpad over maar trokken zich af sel weer terug toen er een Monster voorbij raasde. Snel sprong ze in een bosje. Ze zal nooit vergeten hoe die stinkende twolegs haar hadden meegenomen. Maar haar dappere Fightsoul had haar gered. Net zoals bij de verdrinkings dood. Naarmaten ze aan hem dacht werd ze steeds verdrietiger. Waneer zou ze hem weer zien? Het witte poeder plakte aan haar pootjes. "Winterbreeze?" Hoorde ze aan de overkant. het was toch niet... Ze keek nog eens goed en luisterde opnieuw. "Winterbreeze?" Klonk het opnieuw. ''Fightsoul?'' Fluisterde ze. Toen ze zin stralende, blauwe ogen zag wist zehet zeker. ''Fightsoul!'' Riep ze en stormde zonder na te denken het donderpad over. Toen ze hem zag sprong ze boven op hem. ''Fightsoul! Je bet er! Mijn liefde van mijn leven je bent het echt!'' Ze likte een paar keer over zjn snuit. Haar liefde was hier. Ze lag spinnend op zijn borst. Voor eeuwig zou dit meten duren...

Is dot het topic waarin ze bezwangerd word?

'Fightsoul!'' hoorde hij en zag hoe een witte poes.winterbreeze stormde op hem af. Zonder te kijken of er een monster af kwamen.''Fightsoul! Je bet er! Mijn liefde van mijn leven je bent het echt!'' Ze likte een paar keer over zjn snuit. Hij was over dondert over haar opeense verschijning. Nu lag hij op zijn rug terwijl ze spinnend op zij borst lag. "Winterbreeze" Ook hij die normaal nooit spon kon het niet meer inhouden van geluk. Eindelijk na al die maanden waren ze weer bij elkaar. Winter had zelf een paar zwarte plekken bij gekregen. >Nu zag ze er nog schattiger uit dan eerst. "Dag winter hoe gaat het met je." Pufte hij de uit met moeite. "Fijn je weer te zien." Geen wonder dat ze zo blij was na al die maanden. Het leek een leven geleden. Maar nu was hij er en zij er. Toevallig dat ze er samen waren op het zelfde moment. Hij likte over haar hoofd en herinderde zich de eerste keer dat ze elkaar zagen. Liefde op eerste gezicht was het geweest. Dat dacht hij toch want sinds dien dacht hij bijna alleen maar aan haar. "Winter het spijt me dat het zo lang geleden is." Dat meende hij echt. Na zijn naam verandering was gewoon alles anders. Maar dit moment zou hij voor eeuwig koesteren. Eht voor eeuwig.

(Misschien. Maar ik zouy nog een topic maken dat hij haar weer ontmoet en dat ze dan al zwanger is zonder dat hij het wist.

Winterbreeze glimlachte. "Dag winter hoe gaat het met je." Pufte hij de uit met moeite. "Fijn je weer te zien." Ze knikte. 'Inderdaad, ik heb je zo erg gemist!' Ze had hem al heel lang niet gezien. Het leken wel jaren, eeuwen, mileniums! En nu waren ze weer samen. "Winter het spijt me dat het zo lang geleden is." Dat meende hij echt. Dat zag ze aan zijn ogen. Ze herinnerde zich weer hoe het was, de dag dat ze hem ontmoette. Hij had haar een paar keer gered, en toen besefte ze dat hij de ware was. Na een lange nacht weggeweest te zijn uit het kamp. Iedereen had haar gevraagd waar ze was, maar ze had alles verzwegen. Al die tijd dat ze Fight niet had gezien. Ze heeft de hele tijd met niemand gepraat. Zelfs niet met haar zus, Hollystar. Dat was wel de laatste met wie ze het erover wilde hebben. 'Het geeft niet,' Spinde ze luid. 'Ik heb je echt gemist, al die koude dagen alleen in het kamp. Ik heb met niemand gesproken. Geen woord. Ik was bang dat ik me zou verspreken, en dat ze jou en je Clan zouden aanvallen.' Er klonk angst in haar stem. 'Mijn zus is Clanleader, dus moet is exrta voorzichtig zijn, snap je? Anders was ik veel eerder naar je toe gekomen.' Ze spinde, en gaf een likje over zijn hoofd. 'Maar nu ben ik er, en kunnen we ervan genieten.' Zij ze glimlachend.

'Het geeft niet,' Spinde ze luid. 'Ik heb je echt gemist, al die koude dagen alleen in het kamp. Ik heb met niemand gesproken. Geen woord. Ik was bang dat ik me zou verspreken, en dat ze jou en je Clan zouden aanvallen.' Er klonk angst in haar stem. 'Mijn zus is Clanleader, dus moet is exrta voorzichtig zijn, snap je? Anders was ik veel eerder naar je toe gekomen.' Ze spinde, en gaf een likje over zijn hoofd. 'Maar nu ben ik er, en kunnen we ervan genieten.' Zij ze glimlachend. Dat van haar zus wist hij niet eens. Voor hem was het trouwens ook geen makkie. Met zo een geheim leven was hard en je kon er nu namelijk niets aan doen. Hij zuchte en likte nog eens over haar borst. Nu waren ze samen en dat was het belangrijkste. Hij had er ook al aan gedacht om haar te vragen of z niet liefst iemand ander had. Misschien iemand veel beter uit haar eigen clan. Maar nu ze hier zo samen waren. Durfde hij haar gewoon niet te kwetsen. Maar ooit zou hij het toch moeten zeggen. Of op zijn minst vragen. "winterbreeze, heb je er nooit aan gedacht dat het misschien beter is dat je iemand van je eigen clan kiest. Denk je niet dat het beter zal zijn voor je, zelf. Dat je een gelukkig gezinetje kan stigten? IK hou van je maar soms denk ik dat je gelukkiger zal zijn als, je iemand zal hebben die er altijd is."hij wilde haar echt niet kwetsen. Hij wou zich zelf ook niet kwetsen.