Lost in the city of angels

Hij wist nog steeds niet goed hoe hij zich moest voelen over wat er allemaal bij de gathering gebeurd was. Hij had het dan wel alleen via verhalen gehoord, maar het was duidelijk dat Starclan ergens niet tevreden mee was. De vraag was alleen wat. Op dit soort momenten wilde hij dat ze nog met hem spraken, maar dat deden ze niet. Hij liet zijn blik kort naar Remnantpaw gaan, de jonge poes was nu de medicine cat apprentice. Misschien spraken ze wel met haar, maar daar ging hij natuurlijk niet naar vragen. "Hoe bevalt het om een apprentice van een medicine cat te zijn?" Vroeg hij rustig. Hij kon zich nog herinneren hoe hij het zelf had gevonden. Het was in het begin best wel spannend geweest, omdat je ook zoveel moest leren en je het eigenlijk niet kon veroorloven om zomaar fouten te maken.

De gathering had inderdaad voor gewonden gezorgd, dat had hij zelf ook gemerkt, ondanks dat hij niet mee was geweest naar de gathering. Hij had helaas ook niet gevochten met de katten tegen Bloodclan, iemand had in het kamp moeten blijven voor het geval ze het kamp ook weer zouden betreden, maar dat betekende niet dat hij zich er niet schuldig over voelde. "Dat moet lastig zijn," Ook al was praktijk toch wel een van de beste manieren om te leren had hij gemerkt. Wanneer je het kon toepassen kreeg je het toch vaker in de poten dan wanneer dit niet het geval was. Haar volgende vraag liet hem kort zijn blik naar de lucht richten. Hoe wist je dat Starclan tegen je sprak? Dat was iets wat je wel merkte als hij eerlijk was. "In je dromen is het vaak wel duidelijk dat ze met je spreken of je een prophecy geven." Maar dat was natuurlijk anders wanneer het aankwam op tekens. "Met tekens ligt dit lastiger. Het zal vaak iets zijn dat er niet hoort te zijn op dat moment en dat je aandacht trekt en dan is het aan jou om het te interpreteren." Het zou meestal niet iets zijn dat zowat elke dag voorkwam in ieder geval.

Ze had nog niet met haar mentor erover gesproken? Het leek hem de eerste waar ze naartoe zou gaan normaal gesproken, maar blijkbaar was dit niet het geval. Hij was de eerste waar ze het tegen vertelde? Hij luisterde geduldig naar haar woorden, het was tenslotte een prophecy voor haar geweest niet voor een andere kat. Het verbaasde hem niks dat het vaag was geweest, zo was Starclan tenslotte altijd. Ze waren niet duidelijk en het was aan jezelf om het te interpreteren. Toch fronste hij lichtjes bij haar woorden. Maar het feit dat het vaag was kon ook komen omdat ze nog zo jong was. En niet elke medicine cat had ook een even sterke band met Starclan, dat verschilde ook van kat tot kat. "Het bewijst juist dat je een connectie met Starclan hebt," Hij wist dat hij dit goed moest verwoorden. "Maar je bent nog niet gewend om contact te hebben met ze, dit zal beter gaan met de tijd." En ze was niet bij de gathering aanwezig geweest, dus dat kon het ook nog verklaren.

Hij had geen idee meer hoe het voor hem geweest was, maar het was iets waar je mee om moest leren gaan wist hij wel. Het was niet alsof het moment dat je medicine cat je wist wat je moest doen wanneer Starclan contact met je probeerde te leggen. Hij schudde zijn kop dan ook toen ze vroeg of het niet slecht was. "Nee, het is juist goed, het geeft aan dat je een connectie hebt." Dat was al meer dan de meeste katten hadden. Zijn eigen connectie met Starclan was stil geweest sinds hij zijn rang opgegeven had. Maar dat was normaal ging hij vanuit, dat het stil was wanneer je geen medicine cat meer was. Het was tenslotte niet meer alsof het aan jou was om dingen te interpreteren.

Hij wist dat het per keer kon verschillen wat Starclan liet merken, maar vaak genoeg zou het na een tijd wel duidelijk worden wat het betekende. "Het zal je vast ook met de tijd wel duidelijk worden wat Starclan je probeerde te vertellen." Vaak had je het antwoord op een prophecy ook pas wanneer het voltooid was. Maar de waarschuwing zorgde er vaak wel voor dat je wist dat je je voor iets voor moest bereiden. Ook al werd dat soms pas na een tijd duidelijk. Het was aan een medicine cat om te weten wanneer het duidelijk was en wanneer er nog gewacht moest worden tot het duidelijker zou worden.