⫷ Start of the covenant ⫸

Tijd was aan haar voorbij gegaan in deze duistere tijden. Ze had geen besef van tijd en ruimte nu haar vertrouwde omgeving haar ontnomen was. Haar helder blauwe oogjes staken af in de duisternis van de avond. Haar neusje had nog nooit zoveel verschillende geuren in zich opgenomen dan de laatste paar weken. Of waren het ondertussen al maanden? Clover wist het gewoon niet meer. Een hele tijd terug had ze een warm huis gehad, haar thuis. Maar dat veranderde toen ze meegenomen werd, ontvoerd, door Efrafra. Haar hartje klopte in haar keel, niet wetende waar ze nu beland was. Haar achterpoot zat gekneld in een touw, die hij zelf om haar poot had gedaan. Woundwort had haar altijd goed in de gaten gehouden, had haar onder streng toezicht geplaatst en haar een unieke markering gegeven op haar zij. Ze had een waarde voor hem, maar zef had ze nooit geweten waarom en op welke manier ze zo waardevol kon zijn. Ze was er in ieder geval niet mee bezig geweest. Ze leefde in het hier en nu. Elke seconde dat ze leefde, probeerde ze beter te maken dan de vorige. Nu was het echter nacht en zat ze vast in een, voor haar, onbekend gebied. Ze was alleen gelaten en wist niet wat er zou gebeuren. Ze had zichzelf klein gemaakt en had haar oortjes naar achteren gedraaid. Haar neusje stond geen moment stil en zocht naar een teken van leven. In de tijd dat ze bij Efrafra was geweest, had ze vele doden en gruwelijke moorden gezien. Haar hartje klopte dan ook in haar keel bij het besef dat dit ook wel eens haar kon overkomen. Was dit het? Ze schuifelde wat opzij en richtte haar blik nu op het glimmende koord dat aan haar poot vast hing. Ze had eerder een poging gedaan om haar poot los te trekken, maar hierdoor had ze het alleen strakker weten te maken. Het was raar hoe één draadje een hele kat in bedwang kon houden.

Gesloten

Ze had zich niet meer bewogen, hopende dat het koord om haar poot niet strakker kwam te zitten. Ze was al heel blij dat ze haar poot nog voelde en kon bewegen. Ze had eerder gezien wat zo'n koord kon doen, wat Efrafra ermee kon bereiken. Clover snapte alleen niet goed waarom ze hier was achtergelaten. Waren ze haar beu? Ze had toch niets verkeerd gedaan? Ze zette haar vacht op toen er een fris windje opstak en haar oren spitste ze toen ze bijna tegelijkertijd iets hoorde. ''Pssst. He- psst, hey, pssst. Ik ben hier.'' Haar oortjes schoven zijwaarts en automatisch kroop ze wat naar achteren, voor zover dat dat nog kon. W-wie was dat? Haar oogjes gingen de omgeving rond. Haar neusje was onvoldoende getraind om geuren op te sporen, laat staan dat ze wist hoe dit in de buitenwereld moest waar de wind vrij spel had. "H-hallo?" mauwde ze zachtjes en trok even met haar oortje. Hoe moest ze hier anders op reageren? Ze had geen techniek klaar, wist niet hoe dit in zijn werk ging.

Gesloten