[Hondentand 2] Going in for the kill

Kauhu moest eerlijk toegeven dat hij de ambitie die hij zat niet erg liet zien. Hij had gezien hoe katten zich gedroegen als ze te hongerig voor macht waren en hij had ook gezien wat hun lot dan was. Hij had de twee young ones zien sterven toen zij tegen het beleid van Orchis ingingen en had daar meewarig zijn kopje op geschud, maar het had hem eerlijk gezegd niet veel gedaan. De rode tabby was een kind van Brat geweest en had beter moeten weten dan haar bek zomaar open te trekken en Certa… Certa was vanaf het begin al gedoemd geweest om te sterven, zeker met Skadi die het op haar gemunt had. Kauhu wist wel beter dan zijn mening openlijk uit te spreken en dus deed hij dat niet. Nee, hij was liever stil en observeerde. Zo had hij ook opgemerkt dat Zahida het helemaal niet met Aura’s lot eens was en dat het haar van haar stuk had gebracht. Hell, hij had zelfs Hyzenthlay stiekem zien huilen nadat Aura dood op de grond had gelegen. Iedereen in de Elite had zo zijn eigen persoonlijkheid en Kauhu hield ervan om deze op zijn eigen manier te ontdekken. De kater had voor vandaag echter andere plannen en dat was ook de reden waarom hij langs de tuinen liep. Hij liet zijn amberkleurige ogen, die bijna goud te noemen waren, langs de tuinen glijden en liet zijn oog uiteindelijk vallen op een grotere tuin. Kauhu klom moeiteloos het hek op en liet zich toen aan de andere kant weer vallen. Een klein keffertje kwam hem tegemoet en Kauhu zag dat de hond twee koppen kleiner was dan hemzelf. Hij had het zichzelf niet al te makkelijk willen maken en dus was dit de betere optie. Kauhu wachtte tot het keffertje in de buurt was en stormde vervolgens vol op hem af, waarna hij hard uithaalde naar de bek van het beest. Het beestje piepte onbeholpen toen de tanden van zijn onderkaak met veel geweld naar boven schoten en verbrijzelden door de impact. Het beestje hapte naar Kauhu en de kater siste onder zijn adem door toen hij de kleine, scherp uitstekende stukjes van de afgebroken tanden door zijn pels voelde gaan. Hij rukte zijn poot uit de bek van het beest en gaf hem een harde klap tegen zijn slaap aan, waardoor het keffertje naar opzij viel. De blik in zijn ogen werd genadeloos toen hij zijn klauw langs de onderbuik van het beestje liet gaan en hij op hetzelfde moment naar voren schoot om zijn keel door te bijten. Zijn poot bloedde en geïrriteerd schudde Kauhu met zijn poot zodat de druppeltjes bloed in het rond vlogen, waarna hij zijn blik naar beneden liet glijden. De tanden van het beestje waren te afgebroken om er een mooie hondentand van te krijgen, dus moest hij maar naar Orchis gaan voor zijn prijs. Die had hij wel verdiend.

Het duurde niet al te lang eer dat een steeds bekender wordende geur hem tegemoet kwam. Skadi. De nieuwe Captain van de Elite. Alles was in een stroomversnelling gegaan nadat Brat blijkbaar te kennen had gegeven dat ze ging kappen als leader. Orchis was aan de macht geraakt en nu was Skadi zijn rechterhand. Het was voor Kauhu allemaal één pot nat: hij wist zich toch wel naar elke situatie aan te passen dat op zijn pad kwam. Dat had hij al voor elkaar gekregen voordat Orchis deputy werd en dat was nu niet veel anders. Als je wist wanneer je je mond moest houden en wanneer je kon spreken, was je al een heel eind weg. Kauhu merkte moeiteloos het sarcasme in de stem van de jonge Captain en haalde zijn schouders op. “Het was niet veel dapperder geweest als ik tegen een kittypet met zero ervaring had gevochten,” sprak hij op een rustige toon tegen haar. Toen speelde er een klein glimlachje om zijn lippen heen. “Nog gefeliciteerd met je rang, Captain. Ik geloof dat je de jongste kat bent die dit voor elkaar heeft gekregen, dus mijn respect heb je.” Hij gaf haar een knikje. Terwijl het waar was dat hij respect voor haar voelde en voor wat ze nu bereikt had, was het nu ook weer niet zo dat hij stond te springen om vriendjes met haar te worden. Maar ja, dat had hij met niemand, dus dat moest ze maar niet te persoonlijk opvatten. Hij was gewoon erg goed in toneelspelen.

Een gespeeld meewarig glimlachje verscheen om zijn lippen toen Skadi zei dat hij iemand was met gezond verstand. “Je zou inderdaad na de afgelopen gebeurtenissen niet zeggen dat er daar nog veel van zijn, nee,” sprak hij op een koele toon. Domme Aura, domme Certa. Hij wist niet of er daadwerkelijk een leven na de dood was, maar leven deden ze in elk geval al zeker niet meer. Hij had gezien hoe het bloed uit Aura weg was gevloeid en hij had ook gezien dat Zahida het daar niet mee eens was geweest, hoezeer ze dat ook had proberen te verhullen. Hell, hij had zelfs de grote, sterke Hyzenthlay zien huilen. Stelletje zwakkelingen. “Ik hoop dat de rest het dan maar gauw krijgt,” sprak hij met een smalend glimlachje om zijn lippen. “Er is al een voorbeeld gegeven van wat er gebeurt als iemand zijn gezond verstand niet gebruikt, maar ik ben benieuwd of velen in de Elite dat al begrepen hebben.” Hij glimlachte naar haar en keek daarna op het keffertje onder hem neer. Zijn poten maakten nog een kleine stuiptrekking en Kauhu gaf het beest achteloos een schop, waarna hij zich omdraaide en het hek weer terug op klom. Vanaf daar zette hij zijn poten netjes neer en keek hij naar Skadi, wachtend op wat ze ging zeggen.

Kauhu gaf een simpel knikje toen de Captain haar woorden sprak. Ja, ze hadden allemaal wel duidelijk gezien wat er kon gebeuren als een kat zich niet aan de regels hield. Hij vroeg zich dan ook af of Azazel verblind was door woede door wat er was gebeurd of dat ze puur op een zelfmoordmissie uit was geweest toen ze Skadi was aangevlogen. Een kat met een beetje rationeel verstand zou denken dat het niet slim was om een pas benoemde deputy aan te vliegen, maar Azazel had dat volledig langs zich heen laten gaan en zag waar dat haar nu bracht. “Het is nog maar de vraag of de andere kittens van Brat wel genoeg verstand hebben,” sprak hij op een rustige toon. Het was niet omdat zij gespaard waren gebleven dat ze nu buiten de vuurlinie zaten. Orchis hield duidelijk niet van kittens van andere leaders en zij waren nu een mikpunt geweest van zijn regels. Ze mochten geen partner en geen nageslacht hebben en als ze dat wel deden, zouden ze ter dood veroordeeld worden. “Beef lijkt juist verstandig te zijn om het feit dat hij een gebrek aan verstand heeft en Cheriey…” Hij trok met zijn oortjes. “Ze heeft geluk met de katten die dat ze kent,” besloot hij er uiteindelijk maar van te maken. Ze had steun gehad aan Nyra en Hyzenthlay, maar ook zij zouden niks kunnen doen als Orchis zich uiteindelijk tegen hun zou keren. Ze had gewoon pech met haar afkomst. Dikke, brute pech.

Het gesprek ging nu al gauw over in de andere kittens van Brat en de vraag of zij wel goed verstand hadden om het in het nieuwe regime van de Elite te kunnen overleven. Kauhu begon eerst over Beef. Hij sprak over hoe het verstand van de grote kater leek te komen uit het feit dat hij geen verstand leek te hebben. Dat had Skadi eerstepoots wel meegemaakt. Er zat simpelweg geen brein in zijn kop. Maar Cheriey, dat was inderdaad een ander verhaal. Het kind was voorheen erg naïef, denkende dat haar moeder alles kon oplossen en heel het woud zou overheersen. Tja, ze had nu wel het bittere eind van dat onnozele geloof geproefd. Kauhu dacht er een tikkeltje anders over. Die vond dat ze geluk had met welke katten ze kende. Misschien, maar ze wist ook wel dat Nyra zou doen wat Orchis haar oplegde en Hyzenthlay zou waarschijnlijk niet veel anders doen. “Tot nu toe heeft ze haar mond goed weten dicht te houden. Zolang ze niet tegen Orchis in opstand komt, dan zal ze waarschijnlijk haar leven niet verliezen. Hopelijk is ze ook wat van die domme naïviteit kwijt nu,” kwam haar reactie op de mening van de kater.

Natuurlijk bleef de Elite nog altijd de Elite en als je een kans wilde hebben om te overleven, dan moest je weten wanneer je je bek dicht moest houden. Daar was het bij Certa, Aura en Azazel duidelijk misgegaan en Cheriey had zelf mogen ondervinden wat dat teweeg had gebracht. Hij zou Brat’s gezicht wel eens willen zien als ze wist dat twee van haar kinderen hun leven hadden verloren door haar. Maar ja, ze had wel kunnen weten dat het geen happy ending zou zijn voor haar kroost zodra ze de Elite zou verlaten. Orchis had nu immers vrij spel en dat kwam al diegenen die in zijn weg zaten niet ten goede. Kauhu richtte zijn schuine blik naar Skadi toen ze haar mening sprak over Cheriey en hij gaf een knikje. “Ik denk dat dat zeker wel het geval zal zijn,” sprak hij op een rustige toon. “De dood van een dierbare kan veel teweegbrengen. Wie weet, misschien wordt ze zelfs wel een gevaarlijk wapen dat zich op een dag tegen ons keert.” Hij grinnikte. “Of er gebeurt het meest voor de hand liggende en dat is dat ze de stress en de druk van de Elite niet aankan en probeert te ontsnappen.” Hij haalde zijn schouders op. Het zou hoe dan ook niet goed voor haar uitdraaien en daar had ze haar moeder voor om te danken. Tja, van je familie moest je het hebben, hè?

Kauhu somde wat mogelijkheden op, al leek de tweede haar meer waarschijnlijk dan de eerste. Skadi zag Cheriey er niet voor aan om zich ineens tegen de Elite te keren. Zeker met de dood van twee van haar siblings en haar moeder die hun had verlaten. Er was wel genoeg gezonde angst in de lichtgekleurde kattin gestopt. En misschien ook wat ongezonde angst, maar daar hoorde je Skadi niet over klagen. “In alle twee die scenario’s zal ze hoogstwaarschijnlijk dood eindigen,” merkte ze schamper op. Keerde je tegen het leiderschap, nou ze hadden al wel gezien wat er dan gebeurde. De calico twijfdelde ook niet in haar eigen vaardigheden om een gevecht aan te kunnen. Als je op de vlucht sloeg van de Elite? Wel, dan werd je vogelvrij verklaard en sinds kort achterjaagd in een witch hunt.

Het was niet ongewoon dat een jonge kat in de Elite zo schamper kon reageren op de dood van anderen. Het kwam wel vaker voor dat er katten in de Elite werden genomen op jonge leeftijd wiens persoonlijkheid helemaal veranderde na verschillende ervaringen binnen de Elite. De Elite wilde alleen de sterkste katten hebben en diegenen die dat niet aan konden, hoorden hier niet thuis en werden verbannen. En dan was het zoals Skadi het zei: of je werd vogelvrij verklaard en je ging dood of Orchis besloot om er op dat moment ter plekke al een einde aan te maken. Het deed Kauhu allemaal vrij weinig. Hij had niet eens gekozen voor het leven binnen de Elite. Hij was geboren in de Elite en dit was altijd zijn thuis geweest. Door de jaren heen had hij uit ervaringen geleerd hoe hij moest reageren en hij kon zeggen dat hij met niemand in de Elite persoonlijk een probleem had. Dat was niet omdat hij zich liet doen, maar omdat hij zijn woorden verstandig uit wist te kiezen om een gevecht te vermijden. “Genoeg over haar,” begon hij al even schamper en hij grijnsde. “Wat denk je van Nehzoda?” De kater zijn moeder was vermoord vlak voor zijn ogen en de kater had er vrij luguber op gereageerd. Kauhu was wel benieuwd wat zijn nieuwe Captain van het zwarte katertje dacht. Kauhu dacht persoonlijk dat er wel potentie in hem zou zitten en hoopte ergens dat hij de kater zelf op mocht leiden van Orchis. Dat zou in elk geval beter zijn dan gekoppeld werden aan die huilbaby, Harmony. In tegenstelling tot Nehzoda ging zij het echt niet lang redden.

Kauhu leek maar al te gesteld op haar mening peilen. Haar mening over Orchis zijn nieuwe beleid. Haar mening over een snotkind wat ze nooit had ontmoet. Ze had het kind alleen gezien toen Orchis het nodig vond om zijn moeder van het leven te beroven. Ze had wel opgemerkt dat het de zwarte kitten niet heel veel had gedaan. Hij leek zijn moeder niet zo hoog te hebben gehouden, iets wat Skadi zelf wel begreep. Niet precies een moeder, die van haar die was al dood voordat ze er uberhaupt iets van kon herinneren, maar haar ex-pleegvader, dat was ongeveer hetzelfde. Hij had haar teruggehouden van alles wat ze kon zijn, teruggehouden van wat ze nu had bereikt. Ze kon van geluk spreken dat Lethal haar daar weg had gehaald, uit die zwakke clan die haar alleen maar leek te bestraffen voor het laten zien van kracht. “Hij heeft potentie, maar hij zal het toch serieuzer moeten gaan nemen als hij een young-one wordt” reageerde ze dus maar. Zij had potentie gehad en ze had het doodserieus genomen. Ze was niet weggedijnst van de donkere en macabere kanten van de Elite en het had geloond. Want hier stond ze, nog geen twaalf manen en al Captain van de Elite. Nou had ze niet nodig dat dat kleine snotjoch voor haar positie zou komen, maar ze konden wel weer wat goede, sterke members gebruiken in de toekomst. De Elite was immers geen plek voor zwakte.

Kauhu liet zijn blik naar opzij glijden. Het was goed voor Nehzoda dat Skadi al potentie in hem zag. Dat wilde waarschijnlijk zeggen dat Orchis ook potentie in hem zag. En als Orchis ergens potentie in zag, dan wilde dat negen van de tien keer zeggen dat hij je met rust liet of je uiteindelijk beloonde met belangrijke taken. Kauhu hoopte dat hij dat tweede kon bereiken zonder dat hij daar hielen voor hoefde te likken of te erg opviel. Hij had gezien wat er gebeurde met katten die te veel opvielen en het leek hem een goed ding om meer naar de achtergrond te gaan. “Ik denk dat hij het al tamelijk serieus neemt,” zei hij op een kalme toon tegen Skadi. “Hij is erg jong en hij heeft al bepaalde tactieken van de Elite in zich zitten. Hij vertelde me laatst dat hij bevriend wilde raken met Harmony zodat zij hem zou vertrouwen en hij haar dan in eeuwige slaap kon zetten. Met die woorden.” Hij grinnikte. “Het wordt natuurlijk nog zien of hij de daad bij het woord zal voegen, maar laten we het er op houden dat ik hem erg interessant vind.” En het een eer zou vinden als hij mentor mocht worden van Nehzoda, maar dat ging hij natuurlijk niet aan haar vragen. Dat zou de aandacht te veel op zichzelf vestigen en dat wilde hij niet. Hij was slimmer dan dat.

Kauhu leek van mening te zijn dat het kind het al aardig serieus nam, maar daar had Skadi nog haar twijfels bij. Zijn idee van wat de Elite was had nog steeds die kinderlijke fantasie en hij zag nog te veel humor in dingen waar hij het niet hoorde te zien. Misshcien dat die kwaliteiten bijgescherpt konden worden door een mentor, maar dat zou nog te zien blijven. Als hij geen vordering toonde dan zouden ze hem als de andere young-ones behandelen, mocht hij het wel tonen dan kon hij nog wel eens een voorrecht hier en daar krijgen, maar alleen als hij zich bewees. Zelf had ze dat wel gedaan en het had geloond. Kauhu vertelde verder dat de kitten vrienden met een ander snotjong was geworden om haar ‘in eeuwige slaap te zetten’ en dat het nog zien zou blijven of hij het ook echt deed. “Nog steeds een tamelijk kinderlijke opmerking,” kwam haar reactie dan ook. “We zullen wel zien hoe snel hij potentie gaat tonen waneer hij aan zijn training begint,” vervolgde ze dan ook koeltjes. Voor nu kon ze er immers nog niet veel over zeggen.