[Flintspark] Daring by nature

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Met lichte stappen trippelde de kleine kat door het woud, een iets wat bozige frons op haar koppie. Hoewel moeilijk haar humeur echt te doen laten zinken was het voor de zoveelste keer gezien woorden als apprentice toch echt wel de druppel hoor. Ja, ze was er perfect van bewust dat ze kort op d'r pootjes stond, soms zelfs wel kleiner was dan een apprentice. En ja, wellicht was het eigenweize nooit ontgroeid maar ze had toch echt haar Warrior naam verdient hoor! Ze zuchtte diep, stomme visvreter dat het was. Maar goed dat ze prima van zich af kon bijten, hopelijk zou hij nu twee keer nadenken voor die van dingen uit zou gaan. Nieuwsgierig trok Squirrel kort met haar neusje toen een bekende geur haar aandacht trok, een glimlach op haar nog iets wat bozige gezichtje verschijnend. Een goed gesprek was precies wat ze nu nodig zou hebben. Enthousiast duwde ze met haar neusje door de struiken, hopend dat haar lichtvoetigheid aan haar zijde stond en de kater haar niet zou horen. Ze zou is laten zien hoe geweldig het was klein te zijn. Met buikje zowat tegen de grond aangedrukt sloop ze dichterbij, stokte ze haar ademhaling voor plots pal voor de jongere kater te springen. "Boe." mauwde ze met fonkelende oogjes.

xoxo

Zijn heldere blauwe ogen hadden een prooi in zicht, een kleine eekhoorn die zich nog niet bewust was van het gevaar dat achter hem hing. Er verscheen een glimlach op het gezicht van de grote kater terwijl hij zich dicht tegen de grond aan duwde, in de hoop dat hij niet werd opgemerkt. Jagen was misschien een van zn lievelings bezigheden, het maakte het niet makkelijk met zijn grote robuuste lichaam en lange vacht. Hij moest altijd net wat meer moeite doen om niet op te vallen. Er stond een serieuze uitdrukking op zijn gezicht, terwijl hij zijn ademhaling verlaagde en probeerde zijn gewicht zo veel mogelijk te verdelen. Net op het moment dat hij wilde toeslaan, verscheen er iets vanuit zijn ooghoek en hoorde hij een "boe". Woedend keek hij om naar diegene die hem gestoord had en zag hoe de eekhoorn verdween tussen de bomen. Wat een pest. Flintspark zuchtte en merkte nu pas dat 't Squirrelnose was die hem gestoord had, wat een ironie. Hij wilde kwaad op de kattin zijn, maar de fonkelende vrolijke oogjes lieten hem glimlachen. "Je hebt m'n jacht verpest, maar goed." Miauwde hij met een zachte zucht in zijn stem. "Hallo daar Squirrelnose."

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Hoewel de kater woest opkeek kon ze het niet helpen kort te grinniken, het duiden er enkel op dat haar missie succesvol was. Bovendien leek ook hij er snel de lol van in te weten zien zoals zijn mondhoekjes al hun weg naar boven vonden. "Je hebt m'n jacht verpest, maar goed." een zucht volgde "Hallo daar Squirrelnose." Nogmaals zachtjes grinnikend begroette ze hem met een energiek knikje "Ach joh, een goede warrior als jij hebt er toch zo weer één te pakken, Flintspark?" Grijnzend en ongedeerd bij zijn mislukte jacht keek ze speels naar hem op, hem een zacht duwtje tegen de borst verkopend. Ze was blij hem tegen te zijn gekomen, vond kort afleiding van de opmerking die de vis vreter die ochtend durfde te maken in zijn aanwezigheid. Ze vreesde er anders heel de dag passief agressief erover na te denken. Wat een schoft, die riverclanner, pft.

xoxo

Hij kon toch niet kwaad zijn op dat snuitje, bedacht Flintspark zich terwijl hij ging zitten. Zijn blauwe ogen volgde de kattin en voelde zijn wangen iets wat warm worden toen ze tegen hem zei dat hij zo wel een nieuwe had gevangen. Hij was er nog steeds niet helemaal aan gewend aan het feit dat hij warrior was en dus vrij om te gaan en te staan waar hij wilde, zolang hij maar terug kwam met wat voedsel. Hij kreeg een duwtje tegen zijn borst aan en hij keek eventjes verbaast naar de plek waar ze hem aangeraakt had. "Ik hoop 't maar," miauwde hij daarna met een kleine grijns op zijn gezicht. "You wanna help?" Een beetje gezelschap kon nooit kwaad en samen konden ze veel meer vangen dan dat hij alleen zou kunnen doen.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

De verbazing op zijn koppie deed het poesje zacht glimlachen, ondervond hem er toch wel behoorlijk schattig eruit te zien, zoals hij keek naar haar poot. Ze grinnikte zoetjes. Kantelde haar kop nieuwsgierig toen hij preekte het maar te hopen, de grijns op zijn kop pikte ze op als een uitdaging, ontmoette het met een soort gelijke toen hij verder sprak "You wanna help?"

Met een knik van haar kop stapte ze langs hem heen, keek over haar schouder uitdagend naar hem op, pretlichtjes dansend in haar in enthousiasme gekleurde oogjes. "Well ofcourse, dear sir" Lenig sprong ze op een boomstam, omgerukt door een wind die waarschijnlijk manen geleden door het woud heen getrokken was. Begroeid onder het mos als deze was. "Moet je mij wel kunnen bijhouden, though" vervolgde ze, haar kopje zoet terwijl ze speels de blik van de kater opzocht. Hij kon toch wel tegen wat plagen hier en daar?

xoxo

Een glimlach kwam op zijn gezicht toen ze aangaf dat ze hem wilde helpen. Gelukkig maar, hij vond 't wel gezellig zo. Hij volgde haar gevlekte vacht toen ze langs hem heen liep en deed een poging om haar blik weer te pakken te krijgen. Hij had niet eens door dat er een schaapachtige grijns op zijn gezicht stond toen ze op een boomstam sprong en tegen hem zei dat hij haar wel moest bijhouden dan.
Uiteindelijk drong 't tot hem door en schudde hij zijn kop, waardoor zijn halflange vacht alle kanten op ging staan. Hij kwam overeind en zetten zich af, om op de boomstam te springen en bijna er weer vanaf te glijden. Met zijn nagels diep in de stam wist hij zijn evenwicht te houden en keek haar eventjes dom aan. "Ladies first," miauwde hij voorzichtig. Hij had 't vage vermoeden dat hij haar net zo snel weer kwijt zou zijn als dat hij haar gevonden had. Flintspark was gebouwd op gevechten, niet op het jagen en snel ergens doorheen glippen. Maar hij kon ene poging wagen, toch?

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Ze grinnikte, zijn pels leek kort zo wild als het hare meestal stond. Het was een kleine prijs voor het roekeloze leven dat ze leed, een kleine prijs voor het proeven van een ultieme vrijheid. Kort leek de kater van de aardbodem af te zijn, liet haar een tikkeltje te lang wachten daar, ze overwoog bijna een oneerlijke start. Maar gelukkig leek hij zichzelf al gouw te herpakken, voegde zich bij haar. "Ladies first," klonk zijn stem, de voorzichtigheid erin weerhield de she cat kort van lopen, aw. Ze greens, gniffelde zachtjes voor ze met haar grote donzige staart op zijn rug tikte "Such a gentleman u are" Lenig zette de poes zich af, leek hoewel relatief korte pootjes hebbende geen enkel probleem te hebben wanneer het op lenigheid aankwam. Schoot geluidloos en met gemak langs de varens, stenen en andere bos zooi heen, niet dat haar pootjes echt veel gewicht hoefde te dragen. Ze genoot ervan, de adrenaline die door haar lichaam heen gierde iedere keer als ze bijna tegen een boom aan knalde. Stopte abrupt haar pas toen ze dacht een prooi te hebben opgespoord, ze wilde deze immers niet verjagen. Flikkerde geallameerd met haar oortjes voor ze Flintspark opzocht, haar oogjes fonkelend. Die kon toch niet zo ver achter haar zijn?

xoxo

Staarde hij nou? Uh.. Oops? Hij schudde zijn kop toen ze naar hem glimlachte en probeerde een serieus gezicht te houden, zonder echt veel succes. Hij voelde zich zo dom op dit moment, maar kon er ook maar weinig aan doen. Ze noemde hem een gentleman en zijn oortjes spitste zich eventjes. Hij moest toegeven niet al te vaak complimentjes te krijgen, maar dit was toch net iets anders.
Flintspark keek haar na toen ze wegschoot en na een paar tellen registreerde pas dat hij achter haar aan moest gaan. Hij liet zichzelf op de grond zakken en zetten zich af op de grond. Misschien niet zo flexibel als dat de kattin voor hem was, wist hij zichzelf alsnog met redelijke snelheid door het bos heen te krijgen. Hij zetten de rem erop toen hij de alarmerende oortjes van Squirrelnose voor zich zag. De kater zakte op de grond en sloop in haar richting, om voorzichtig zijn vacht tegen die van haar te drukken. Met zijn oortjes gebaarde hij de vraag waar de prooi was, hij had 'm zo snel nog niet opgemerkt.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Ah! Daar was de man al hoor. Squirrelnose glimlachte hem toe terwijl hij haar tegemoet kwam sluipen. Haar oogjes glinsterde toen diens pels langs de hare strook. Het was iets nieuws, iets opmerkelijk, zo dicht bij een kater te zitten. Nieuwsgierig bestudeerde ze hem, een glimlach op haar kop. Ze hield van nieuwe dingen, altijd enthousiast voor ieder nieuw avontuur. En deze jonge man? Was nog het interessantste avontuur tot nu toe. En ook nog eens een, waar ze maar al te graag naar keek. Ze slikte, knipperde met haar oogjes toen deze gebarend vroeg waar de prooi rond hing. Oh ja! Das waar ook. Ze knikte, bruut uit haar gedachten getrokken en deed haar blik over over het woud heen glijden, stoppend naar waar ze het geroken had. Ze knikte, daar, daar zat het. Tikte speels met haar staart op zijn rug en sloop zachtjes naar voren. Aan dit gezelschap kon ze wel wennen.

xoxo

Het zag er naar uit dat Squirrelnose hetzelfde probleem had als hijzelf en hij kon het niet laten om een schaapachtige glimlach op zijn snuit te toveren toen ze haar ogen op hem liet hangen eventjes had hij het idee dat alles om hem heen stil viel. Hij had oog voor één ding, maar zijn line of side werd al snel onderbroken toen ze weer terug naar de realiteit werden getrokken om op zoek te gaan naar de prooi die ze had gevonden. Hij vond 't jammer, alles leek zo vredig te zijn nu. Toch draaide hij zich om en sloop achter de kattin aan, goed heen en weer kijkend om te zien of hij de prooi kon vinden.
Zijn oortjes spitste zich toen hij een geluid naast zich hoorden en hij dook de struiken in, klauwen naar voren en een gefocuste blik in zijn blauwe ogen. Met een snelle beet wist hij het muisje van het leven te ontdaan en kwam trots overeind, om tot de conclusie te komen dat hij Squirrelnose nergens meer kon vinden. Oh, oops.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Och och, zo gefocust op de prooi voor haar, zo gefocust op indruk maken op de man achter haar, had ze niet eens doorgehad dat de kater van pad was gewisseld. Was dood leuk door gelopen, haar bepseurde prooi achterna. Met de muis in de d'r bek draaide ze zich om, enkel om geen spoor van de kater te vinden. Ze fronste, liet haar blik de bomen afglijden voor een spoor van zijn zilveren pels. Hm. Met argwaan op het hart stapte ze terug, wellicht was hij achter gebleven, zo snel was ze, toch? Met lichtte pootvallen stapte ze terug, kon ze gerust ademhalen toen haar blik de kater vond in dezelfde verwarde staat als zij zelf was geweest. Ze greens, snel op de pootjes, snel in gedachten, kwam ze al snel op een meester plan. Sloop ze in een boog om de kater heen, haar pels mee kleurend met de dode bladeren om haar heen. Eenmaal in positie begon haar plan. Legde de muis neer tussen de bladeren. En sloop grijnzend dichterbij, proberende haar adem zo stil mogelijk te houden, haar pootval licht. Sprong zo pal voor zijn poten!

"Boe"

xoxo

Met een verwarde blik op zijn gezicht keek de kater om zich heen, waar was hij beland? Hij was tussen het struikgewas door geslopen in de richting van de prooi en daarna was hij lichtelijk de weg kwijt geraakt. Of nou ja, niet de weg, hij wist zijn weg in het territorium van zijn clan, maar hij was de kattin met wie hij was kwijt geraakt. Zijn oortjes stonden overeind, gespitst op elk geluid dat er te horen was in dit gebied. Hij had de pech dat Squirrelnose klein en fijn was, en dus bijna niet te vinden tussen de bodemkruipers. Flintspark zuchtte zachtjes en keek om zich heen. Ze moest hier ergens zijn, toch? Ze zou hem niet zo maar alleen hebben gelaten, toch? Een angst omvatte zijn hart. Was hij er weer eens ingelopen? Deed iemand weer eens alleen aardig tegen hem zodat ze hem voor schut konden zetten? Bedroeft gleden zijn oortjes in zijn nek, precies op het moment dat er iemand voor zijn poten sprong. Met vier poten en een dikke staart schoot Flintspark de lucht in en kwam met een plof terug op de grond. Zijn vacht stond alle kanten op, waardoor hij een dikke bal van vacht leek. "Starclan nog aan toe," vloekte hij luid, voordat hij door had dat 't Squirrelnose was die voor hem stond.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

De schrik op de kater zijn snoetert deed de kleine kattin geamuseerd lachen, pret lichtjes dansend in haar groene oogjes. "Starclan nog aan toe," klonk het van hem af, het was duidelijk dat hij wat er begeurde, nog moest omvatten. Squirrelonse grinnikte drukte nogmaals haar poot speels tegen zijn borst terwijl ze naar hem opkeek. "Och, laat de sterren in hun waarde Flint" mauwde ze vrolijk. Met een uitdagende knipoog wendde ze haar blik van de kater. "Je was in eens weg, je was me toch niet aan ontlopen hm?" Ze glimlachtte, haar woorden totaal niet overeenkomende met haar losse, vrolijke houding.

xoxo

Al snel had hij door dat het Squirrelnose die opeens voor hem stond en 'm dus had laten schrikken. Hij vloekte Starclan bij elkaar en had onbewust zijn nagels in de grond gezet. De kattin voor hem miauwde vrolijk dat hij de sterren in hun waarde moest laten en voor een moment schoot een kwade blik in haar richting, maar deze smolt al snel weer toen hij haar in z'n blik kreeg. "Ik zou 't nooit durven om je te ontlopen. Ik werd ... afgeleid," miauwde hij zachtjes, terwijl hij met zijn staart tikte op de muis die naast hem lag. Hij vroeg zich af wat hij nu moest doen.
In een spontane actie schoot de kater naar voren toe, hoopte Squirrelnose in verrassing te pakken te krijgen en tegen de grond te werken. "Gotcha." miauwde hij vrolijk. "Nu kan ik je nooit meer ontlopen." Een vrolijke glinstering verscheen in zijn blauwe ogen, totaal vergeten dat ze met een jacht bezig waren. Dit was veel leuker.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Geamuseerd had ze toegekeken toen de kater haar een kwade blik toeschoot, mocht ze de kans hebben gehad te grinniken, had ze die gegrepen. Echter was het snoezige boze koppie zo weer verdwenen, gevolgd door woorden die haar oortjes naar voren deden schieten. Een glimlach haar kop sieren. "Goeie vangst, ik zei het toch, een goede warrior als jij kan het makkelijk." complimteerde ze de zilveren kater, diens aanwezigheid haar ogen anders deed glinsteren dan gewoonlijk.

Zo snel als ze trots was geweest de kater te hebben laten schrikken, was deze actie tegen haar gekeerd. Vond de grond in schok, keek op naar de kater met grote ogen. Zijn woorden echter, deeden haar oortjes tintelen, haar wangen opwarmen. Ze grinnikte warm, haar blik verzachtte. "Hmm, mooi zo" ze glimlachte, hield haar blik voor wat gewoonlijk ongemakkelijk lang was, aan. Maar voelde geen enkel teken van ongemak. Maar voelde zich uiteindelijk wel genoodzaakt speels en uitdagend naar boven te schoppen, nagels ingetrokken terwijl ze zacht grinnikte. Proberende onder de kater uit te kruipen.

xoxo

Zijn oortjes en wangen voelde warm aan toen hij een complimentje kreeg van Squirrelnose, iets wat hij al in lange tijd meer had gehad. Zijn blauwe ogen fonkelde vrolijk bij 't horen ervan en even voelde hij de warmte van trots in zijn borst. Tenminste, hij ging er vanuit dat 't trots was.
Met een sprong werkte hij de kattin tegen de grond en legde zijn poten op haar borst, zodat ze niet snel van hem weg kon komen. Met een vrolijke blik zei hij dat hij haar had gevangen en dat hij haar nooit meer zou ontlopen zo. De vrolijke blik in haar ogen deed hem staren voor een paar tellen, voordat er een schaapachtige grijns op zijn gezicht kwam. Hij voelde een shot aan vrolijkheid door zijn lichaam schieten toen ze zei dat 't goed was zo. Hij glimlachte, waardoor hij bijna zijn grip op haar verloor, het moment dat ze besloot onder hem uit te kruipen. "Hey hey, zo snel kom je niet van me af," miauwde hij vrolijk, terwijl hij een poging deed om d'r te kietelen.

It's easy to smile when you have a squirrel's intellect.

Uitdaging werd haar gegeven,wegkomen bleek lastiger dan verwacht. Ze greens, keek de kater op speelse wijze uitdagend aan. Ze hield wel van een uitdaging, doof graag het diep in. Een lach ontsnapte echter haar bekje toen de kater haar kietelen, deed haar hopeloze pogingen om weg te komen enkel versterken, ze was er altijd al gevoelig voor geweest. Schopte per ongeluk in blind gelach, instinctief net wat te hard naar boven, ...oops.

xoxo

Onderwerp: Re: [Flintspark] Daring by nature