Knock, knock…

Onderwerp: Knock, knock… wo 14 okt 2020 - 13:12

Ze was nu iets meer dan een week terug, maar de verkoudheid werd er niet echt beter op. Ze begon steeds meer de niezen en haar conditie ging er van achteruit. Ze had er natuurlijk weer veel te lang mee rondgelopen, zonder wat te zeggen. Tot ze echt wist dat het niet meer ging. Op deze manier kon ze haar taken niet meer uitvoeren en als dat niet meer lukte, ja dan ging ze toch maar richting medicine cat’s den. Al was het met zware tegenzin. Misschien moest er toch even naar gekeken worden. Nee, er moest echt naar gekeken worden. Alleen ze hoopte niet dat ze dan taken niet mocht doen. Nu ze terug was wilde ze er ook vol voor ThunderClan zijn. De verkoudheid zat daarbij in de weg. Zeer frustrerend… Licht mopperend in zichzelf liep ze dan ook richting de den. Om te checken of Rousebell of Mistgaze er was. Mistgaze hielp Rousebell soms, nu Waterpaw uitgeleend was. Het was dat het de wens van StarClan was geweest, anders had ze hem niet zomaar laten gaan. Dan had ze daar wel duidelijk haar mening over gegeven. Dat idee had ze ook bij Thornstar die leek eerst ook zijn bedenkingen te hebben gehad. “Rousebell, Mistgaze?” Vroeg ze iets wat schor terwijl ze de den binnenstapte.

[Alleen @Mistgaze]

Onderwerp: Re: Knock, knock… vr 16 okt 2020 - 19:07

Het was raar geweest om de eerste paar keer weer terug in de medicine cat den te staan. En hoewel het verkeerd voelde om haar ex-rang uit te oefenen ondanks dat ze niet meer in contact stond met Starclan, kon ze er niet om heen dat ze nog altijd wist hoe ze katten moest genezen. Nu Waterpaw tijdelijk bij Shadowclan hielp stond Rousebell er alleen voor. Dat is iets dat ze haar oude apprentice niet kon aan doen, hoe goed ze ook was in haar vak. Het was fijn om weer met Rousebell te mogen werken. Ze had het gemist. Voor even had ze weer het idee dat ze echt deel uitmaakte van de clan, dat ze wat betekende.

Er galmde een stem door de den heen. Eentje die haar onbewust deed huiveren. De laatste keer dat ze Eveningglow had gesproken was het niet leuk geweest. Ze had een abortus uitgevoerd op de poes. Iets dat ze nooit had willen doen, iets dat haar bloed nog steeds liet koken. Het leven van onschuldige kittens, verloren. Met starre bewegingen bewoog ze richting de poes. "Eveningglow, wat scheelt er?" vroeg ze toen aan de kattin. Rousebell was er niet, en als ze haar nog een keer een rare remedie kwam vragen wist ze niet of ze daar wel in mee zou gaan.

Onderwerp: Re: Knock, knock… vr 16 okt 2020 - 20:19

Het was Mistgaze die haar antwoord gaf. Hun verhouding was een beetje apart. Mistgaze had haar geholpen de onvolgroeide kittens uit haar buik te krijgen, waarvan ze wist dat de kattin er eigenlijk zwaar op tegen was geweest. Daarna had ze er alles aan gedaan Mistgaze weer terug te halen toen ze was verdwenen. Dus ja, het was altijd een beetje ongemakkelijk. Al was ze de kattin eeuwig dankbaar. “Op de terugweg naar hier heb ik een nacht in de regen moeten slapen. We hadden wel wat beschutting, maar niet genoeg om alles tegen te houden. Ik denk dat ik toen een koudje heb gevat. Ik voel me niet fit en het wordt er niet beter op… Heb je daar misschien wat voor?” Vroeg ze terwijl ze ging zitten.

Onderwerp: Re: Knock, knock… vr 16 okt 2020 - 20:50

Het was ongemakkelijk van beide kanten. Ze wist dat ze quitte stonden nadat Eveningglow haar bevrijd had uit BloodClan. Ze wist dat ze daarmee geholpen had. Ze vertelde dat ze een nacht in de regen had geslapen en dacht een koudje te hebben. "Ik hoorde al wat vocht in je stem doorkomen." merkte ze toen op terwijl ze zich omdraaide om de kruiden te pakken die daarbij hielpen. Een paar takjes tijm en wat weegbree bladeren nam ze mee terug naar Eveningglow. "Als je deze goed kauwt en doorslikt zal je met een paar dagen verschil moeten merken." legde ze toen uit terwijl ze de kruiden neerlegde voor de kattin. Er was iets anders aan haar. "Wil je even gaan liggen voordat je deze inneemt? Ik wil iets controleren." vroeg ze toen aan Evening. Proberend om het zo rustig mogelijk aan haar te vragen. Er klopte iets niet. Ze wou weten wat.

Onderwerp: Re: Knock, knock… za 17 okt 2020 - 13:35

Mistgaze gaf aan dat ze al vocht in haar stem had horen doorkomen. Ze keek toe hoe de voormalig medicine cat tussen de kruiden begon te zoeken en met wat takjes en bladeren terug kwam. Ze knikte toen Mistgaze uitlegde wat ze er mee moest doen. “Bedankt.” Miauwde ze, voordat de kattin haar ineens verzocht om te gaan liggen. Was er iets mis? Ze had gehoopt de kruiden in te kunnen nemen en weer door te kunnen gaan. Even trok ze wat gefrustreerd met haar oren. Niet op Mistgaze gericht, maar op de situatie. Ze ging er alleen niet tegenin. Mistgaze wist het beter dan haar en als zij dacht dat ze iets moest controleren, dan zou dat een goede reden hebben. “Oké.” Vervolgde ze dan ook, al was het met lichtte tegenzin. Ze zakte door haar poten en ging zo liggen dat ze haar goed zou kunnen bekijken. De blik in haar felgele ogen afwachtend met misschien toch een beginnende twijfel erin.

Onderwerp: Re: Knock, knock… za 17 okt 2020 - 22:55

Eveningglow keek haar vragend aan maar luisterde wel. De kattin zei niks. Als haar vermoeden klopte.. snel zette ze haar poten op de kattin haar buik en begon te voelen naar wat ze zocht. Haar hoofd geconcentreerd kijken naar Eveningglow haar vacht die onder haar poten wegschoof. Toen ze de plek gevonden had hield ze kort stil. Ze twijfelde kort maar na iets harder duwen twijfelde de kattin helemaal niet meer. Mistgaze haar maag draaide om en ze vervloekte zichzelf dat ze zo goed geleerd had van Jayfeather. Ze had het goed. Haar poten haalde ze kalm van Eveningglow af en toen nam ze wat stappen terug. Ze wou spreken, maar haar mond was droog. "Ga maar staan.." zei ze toen zacht. "Je bent zwanger." kwam er meteen daarna uit. Mistgaze keek met angstige oogjes naar Eveningglow. Ze wist niet hoe de poes ging reageren, maar ze wist wel zeker dat ze niet nog een keer dat kattin zou helpen met iets doen wat bij StarClan verboden was.

Onderwerp: Re: Knock, knock… zo 18 okt 2020 - 7:49

Mistgaze zei niks, maar begon haar buik te voelen. Ze had ineens een deja vu en bekroop haar een naar voorgevoel. Het zou toch niet. Ze zouden die avond niet ervoor gezorgd hebben dat ze… toch? Allemaal emoties gleden over haar gezicht terwijl de voormalig medicine cat haar buik bevoelde en stopte op de plek waar ze de vorige keer ook was gestopt. Ze slikte en keek naar haar voorpoten. Ze was zo’n mousebrain soms. Ze kon hier niemand anders de schuld voor gaan geven en dat wilde ze ook niet. Ze ging dat niet meer doen. De gesprekken met Hinrik hadden haar ogen geopend. Mistgaze gaf zacht aan dat ze weer mocht gaan staan en ze wist wat haar volgende woorden gingen zijn. Ze hadden dit al eerder meegemaakt en het was een stomme grap dat ze dat nu op precies dezelfde manier meemaakten, omdat zij was meegenomen door twolegs en Mistgaze Rousebell hielp. Alleen was het dat wel? Was het toeval of was het zo bedoeld door StarClan. Op haar netvlies stond ineens het zonlicht die naar binnen viel terwijl ze de laatste kitten eruit had geperst. De zonnestraal die precies op de twee kittens was gevallen die niet hadden mogen leven, omdat zij dat niet zo had gewild. Omdat zij niet voor ze had kunnen zorgen. Het klonk ver weg toen Mistgaze zei dat ze zwanger was. Ze krabbelde overeind en keek in de angstige ogen van Mistgaze. Nee, ze ging het haar niet nog een keer vragen. Nee, ze ging het niet nog een keer zo doen. Al wist ze echt dat het beter was geweest toen. Ze had het echt niet gekund, dan nog was het iets wat ze elke dag met haar meedroeg. Nee, niet nog een keer. Nog een keer gleden alle emoties over haar gezicht, maar toen rechtte ze haar schouders. De standvastige en koppige blik kwam terug in haar felgele ogen. “Oké.” Sprak ze helder. Ze pakte de kruiden op die Mistgaze haar had gegeven en draaide zich toen weer tot de andere kattin. “Bedankt dat je het me hebt verteld. Ik snap hoe lastig dit voor je is…” fluisterde ze ineens. “Dankjewel.” Er ontstond een waterig glimlachje rond haar lippen en de dankbaarheid door haar stem klonk echt recht uit haar hart. Ze was ouder nu, hoeveel wijzer kon over worden gediscussieerd. Toch ging ze dit doen en hoe het zou uitpakken, ze moest er maar voor zorgen dat dat goed zou zijn.

Onderwerp: Re: Knock, knock…