Rabbit among Wolves

Onderwerp: Rabbit among Wolves vr 12 maa 2021 - 23:03

De jonge warrior liep op een geduldige pas langs de rand van de Gorge, op zoek naar een pad die naar beneden zou leiden. Hij was zoals hij vaker was bezig met de grenzen markeren, een bezigheid waar hij graag zijn middag mee vulde. Het was namelijk belangrijk maar ook snel werk, iets wat hem de mogelijkheid gaf hierna tijd te besteden met zijn gezin. Dat was immer hetgeen waar hij dit al voor deed. Maar goed, deze markeringen gaven hem ook de kans om te zoeken naar rogues om te rekruteren voor het grotere doel van zijn leader. Hoewel hij niet bepaald een mening had over het hele plan, het was immers niet in zijn plek om dit te bevragen, was hij wel benieuwd naar de uitwerking en gevolgen. Maar hiervoor zou wachten het enige zijn wat ze konden doen. Enorm behendig, té behendig voor een Riverclanner, maakte hij zich een weg naar beneden via een stijl pad. Hoewel zijn bouw zich zeker verleende naar zijn clan zat er ook zeker iets in wat hem perfect maken voor het beklimmen van rotsen. Hij was stevig met sterke poten. Zijn bloedlijn minder puur als gedacht. Maar hij bereikte de onderkant met een doffe dreun, waarna hij zijn zilvergevlekte pels uitschudde en de waterkant hervolgde. Statig en onleesbaar als altijd, zijn helder blauwe ogen grenzeloos naar voren.

+ Rabbitcharm

Onderwerp: Re: Rabbit among Wolves za 20 maa 2021 - 1:26

Een waas van een glimlach gleed over haar gelaat. Eerder had ze er nog wakker van gelegen. Kennelijk zat er nog die diepgegronde angst ergens vastgebijteld door de verhalen van haar zeer gelovige ouders. Maar de sterren fonkelden nog iedere nacht even fel, en iedere dag kwam weer de zon op. Geen goddelijk figuur was uit de hemel getreden om haar te straffen, geen Thunderclanner had iets gezocht nog achter de geur van Bloodclan. Nee, nu ze haar eigen reflectie in de half bevroren rivier zag, was het nog steeds haar levende gelijkenis. Dat van Rabbitcharm. Dat van een moordenaar. Het bewees enkel dat de sterren koude goden waren, die hun rug hadden gekeerd naar de wereld. Dat had ze altijd al geweten, en dat was iets waar ze inmiddels vrede mee kreeg. Misschien was er iets van vrijheid in te vinden.

Geluid aan de andere oever trok haar aandacht. Met sprongen soepeler dan ze van een van haar Riverclan minnaars had gezien daalde hij af. De tunneler had niet lang nodig om zijn grijs-bruin gevlekte vacht te herkennen, en ze glimlachte hem charmant toe. Arcticwolf, de stillere kater van de gathering. De laatste keer dat ze elkaar hadden gezien was een deel in vlammen opgegaan. Dat was niet aan een van hen af te lezen. Maar alles was wel anders nu, met de dreigende oorlog voor hem en zij... Zij was veel meer verloren dan alleen een stomme boom. Oh Briar.... Rabbitcharm probeerde haar uit haar gedachtes te zetten. "Ah, een goedemiddag, meneer Riverclanner!" sprak ze zoetjes en gniffelde. "Excuseer, Arcticwolf, bedoel ik natuurlijk," ze gunde hem een flirterige knipoog. Ach, Wolfstar zou haar hier beneden niet zien. Zijn furie had ze al éénmaal weerstaan.

Onderwerp: Re: Rabbit among Wolves vr 2 apr 2021 - 2:08

Arcticwolf was een kater die graag terugviel op acties en gewoontes. Dingen zoals zijn taken trouw vullen en zijn vrije uren te besteden aan andere klusjes of tijdbesteding met zijn familie was exact waar hij altijd te vinden was. Hij was een perfecte clankat in ieder plaatje wat men vinden kon. Het stereotype van een knappe Riverclanner. En toch was zijn bouw net niet helemaal schoon. En toch kropen schaduwen van honden achter zijn hielen. Maar hij was hier compleet blind voor. Blind gemaakt door zijn vader. Blind gelaten door zijn leader. Maar hij was niet blind voor de schim die op het ritme van maanlicht hem naderde en tot hem sprak. De gevlekte kat duwde zijn oren naar voren en ging met zijn poten op het ijs staan, om hierna naar het semi bekende figuur van Rabbitcharm te kijken. Ze sprak tot hem met de opmerking die ze eerder op de gathering had gemaakt. Waarna ze met een gniffel zichzelf verbeterde. Al was de knipoog en diens implicatie tot hem vreemd. Zijn lichtelijke verwarring en bijna onschuld op dit vlak was van hem af te lezen, waarna zijn normale privésfeer terugkwam en hij beleefd en zacht antwoorde. “Het lijkt erop dat mijn naam is blijven plakken, Rabbitcharm” Zo een woordgrapje makende dat de hare hem ook bij was gebleven. “Al maakt het zonlicht je zeker een andere verschijning” Een simpele opmerking. Een die ook tot hem behoorde. Want in dit zonlicht kwamen alle tinten van roestbruin naar voren, in tegenstelling tot het zilvergrijze.

Onderwerp: Re: Rabbit among Wolves