Anger Management

Na weer een leuke ruzie te hebben gehad met een clangenoot, de reden ervoor onduidelijk omdat het al snel over zijn gedrag ging, liep de kater kwaad door het territorium heen. Gewoon gedrag voor hem. Afgelopen gebeurtenissen waren natuurlijk niet helpend voor zijn vooruitgang en al zou je denken dat hij onderhand tevreden zou zijn met wat hij uitgehaald had, hij was nog verder af dan eerst. Als je geloofde dat je niemand meer had en iedereen je haatte, dan was dat niet heel bemoedigend. Ze zeiden allemaal dat hij er zelf voor gezorgd had, dat het allemaal aan hem lag. Maar zij probeerden het niet eens. Niemand wou hem gewoon. Nou, ze hadden pech. Hij wist wat hij wou en wat hij kon bereiken. Als het zover was, dan zouden ze hem dankbaar zijn. Al het eer wat hem toekwam mocht hij dan eindelijk proeven. Helaas was dat moment nog ver weg, dus bleef hij de rotte appel van de clan. Hij liep langs de Gorge, kijkend naar de overkant. Waarom? Simpel in de hoop iemand te zien, een arme Windclanner waar hij op kon fitten. Hij kon niet meer doen, hij had echt wel door dat hij teveel risico had genomen. Later, als het allemaal weer wat bedaard was. Voor nu moest hij zich maar een beetje netjes houden. Al was er een groot verschil met wat hij verstond onder zich netjes gedragen en wat zijn clangenoten daarmee bedoelde. Kon hem weinig schelen.

-Thawrage

Thawrage was vandaag uitgenodigd geweest om een spartraining tussen twee apprentices mee op te volgen omdat één van hun mentors ziek was geworden en de ander een directe, eerlijke opinie had willen hebben. Voor de één of andere reden was de keus op Thawrage gevallen en had de kater zich verveeld met het kijken naar twee dwaze apprentices die dachten hem te imponeren met aanvallen die hij al van mijlenver aan zag komen. Hij had toe moeten geven dat de aanvallen niet slecht uitgevoerd waren en had dat dan ook op zijn denigrerende manier laten weten. Daarna was hij weggegaan en nu was hij de grens tussen WindClan en RiverClan aan het patrouilleren. Hun Clan had niet direct oorlog met die van RiverClan, maar Thawrage vertrouwde geen enkele Clan voor ook maar één muizenlengte en dus patrouilleerde hij regelmatig alleen langs de grenzen. Dat deed hij deels om van het gezeur af te zijn van zijn Clanmates en deels omdat hij er wel zelfverzekerd van was dat met zijn uitstraling geen enkele dwaas van een andere Clan iets doms bij hem zou proberen. Zijn gouden ogen richtten zich, eenmaal bij the Gorge aangekomen zijnde, naar de overkant en vonden de blik van een senior warrior. Thawrage herkende hem van Gatherings en wist dat hij niet bepaald lekker lag in zijn Clan. “Haat je Clan je zo erg dat je besloten hebt om jezelf in the Gorge te werpen?” vroeg hij op een schaamteloze, koude toon aan de RiverClanner. “Want dan zou ik daar beginnen.” Hij knikte naar een scherpe richel. “Daar heb je meer kans op succes.” Wat was hij toch behulpzaam.