I never liked maths

Hoewel hij hier niet langer meer sliep, hadden zijn poten hem toch weer bij de apprentice den gebracht. Macht der gewoonte zou je zeggen, of nostalgie, maar hij wilde ook een specifiek iemand spreken. Het leek hem netjes om Brackenpaw te feliciteren met zijn nieuwe rang en misschien zelfs met zijn mentor. Hermit vond het bijzonder dat van iedereen Crystal de zijne was geworden. Normaal gezien namen leaders alleen familie of speciale gevallen onder hun hoede. Hij zag niet wat er zo bijzonder was aan deze gemiddelde RiverClanner. Onbeschaamd stapte hij naar binnen en zijn ogen vielen al snel op de jonge kater. Hun vorige ontmoeting was niet bepaald vlekkeloos gegaan, dus nu moest hij het goed aanpakken. Hij nam even kort adem en schakelde naar een iets te overenthousiaste versie van zichzelf. "Gefeliciteerd Brackenpaw!"

[Brackenpaw]

Brackenpaw - want dat was zijn naam nu! - had een mooi plekje kunnen claimen in de Apprentice Den. Hij was blij met zijn keuze, de plek was perfect. Hij had wel een beetje haast gehad, want hij had de plek willen claimen maar wilde ook trainen. Het was maar goed dat zijn mentor nog even een Warrior had willen spreken voordat ze gingen trainen, zodat hij een goed plekje had kunnen claimen. Nu was hij de finishing touches aan het doen aan zijn nest, dat had het wel een beetje nodig na de haast. 'Gefeliciteerd Brackenpaw!' klonk er opeens naast hem. De jonge kater keek op, verrast doordat hij zo plots werd aangesproken, zo enthousiast ook. De kater in kwestie was niemand minder dan Hermitshell. Toevallig ook de Warrior die zijn mentor Crystalstar had moeten spreken toen. Hij draaide zijn oortjes wat opzij en keek de ander onderzoekend aan. Wat was dit voor rare felicitatie? Voor zover hij wist hadden ze het niet super goed konden vinden. 'Uh.. Bedankt, Hermitshell..' mauwde hij, een beetje onzeker hoe hij zich nu moest gedragen.

Het was hem al snel duidelijk dat de ander hun vorige gesprek nog niet was vergeten. En hoe kon hij ook? Ze waren nou niet bepaald vriendelijk uit elkaar gegaan. Maar goed, nog geen reden om er zo stom en onzeker over te doen. Dat was al meer dan een moon geleden. "Succes met je mentor." Grinnikte hij met een knipoog, de sfeer compleet negerend. Oh, Brackenpaw zou al snel merken hoe lastig Crystalstar kon zijn. Ze had een sterker karakter dan de meesten en was daar bovenop ook een beetje gek in haar hoofd. Niet dat hij dat zo midden in het kamp ging uitspreken..

Hermitshell leek echter totaal geen waarde aan de hele sfeer te geven.'Succes met je mentor,' grinnikte hij onverstoord verder. Bracken knipperde en knikte. Hij wist niet zo goed of hij nou boos moest blijven of niet. Het waren gemene woorden die gesproken waren, maar hij was ook nou niet bepaald de aardigste geweest. Toch... 'Uh, bedankt. Maar dat gaat me wel lukken hoor,' miauwde hij, zijn kinnetje even kort opgeheven.

De matige reacties maakten het hem steeds moeilijker om enthousiast te doen. En dat was al geforceerd. De apprentice was oud genoeg om te snappen dat hun voorval te lang geleden was om invloed te laten hebben. Ze waren sinds toen immers beiden van rang verwisseld. "Ze is hard hoor. Verwacht geen makkelijke apprenticetijd." Beet hij door, nog niet klaar om te vertrekken. Beelden van een kwade Crystalstar schoten door zijn hoofd. Ze had hem zoveel misdaan, zoveel waar ze nooit haar excuses voor had aangeboden. In plaats daarvan had ze hem haar naam gegeven, alsof dat het allemaal maar goed maakte. Mooi niet. Ergens wilde hij de nietsvermoedende apprentice waarschuwen, maar het voelde ook zo vreemd. Ze was hun leader.

Zelf had hij alle vertrouwen dat het helemaal goed zou komen. Dat Hermitshell er geen vertrouwen had was niet zijn probleem. Brackenpaw zou een prima Apprentice zijn, daar was hij zelf van overtuigd. En het feit dat hij de Leader als mentor had betekende allemaal maar goede dingen. Dat moest wel. 'Ze is hard hoor. Verwacht geen makkelijke apprenticetijd,' duwde Hermit nog even door. Bracken keek hem wat gepikeerd aan. 'Denk je dat ik het niet aan kan of zo? Ik ben en wordt een heel goede Apprentice en Warrior.' Waarom moest Hermitshell hem nou expres onderuit halen op deze manier? Hij kon het heus wel.

Ugh, hij ving het helemaal verkeerd op. Het werd meteen een persoonlijke aanval. Als de apprentice zich ook zo snel aangevallen ging voelen bij Crystal dan zou hij héél snel snappen wat Hermit bedoelde. Hij zag ze nu al kibbelen. "Ja, duh. Dat zeg ik ook niet." Het kostte hem moeite om bepaalde woorden in te slikken. Dit was nog een kleuter en Crystal zou het absoluut niet waarderen als hij hem overstuur maakte. "Ik zeg gewoon dat je daar harder voor moet werken dan anderen. Wil je weten wat ik op mijn final assessment moest doen?" Indringend keek hij de ander aan. Kom op, toon voor één keer even interesse.

'Ja, duh. Dat zeg ik ook niet.' Brackens frons werd nog wat dieper bij de woorden van de Warrior. Hij wist het allemaal zoveel beter, pft. Bracken kon het heus wel aan. Hij had er zelf alle vertrouwen in. 'Ik zeg gewoon dat je daar harder voor moet werken dan anderen. Wil je weten wat ik op mijn final assessment moest doen?' Bracken snoof zachtjes. 'Nou, wat dan?' vroeg hij. 'Ik kan het alsnog gewoon aan hoor,' voegde hij er nog aan toe. Dat Hermitshell dat niet wilde geloven was niet zijn probleem, maar hij moest het toch even gezegd hebben.

Vermoeiend, die peuters. Ze dachten dat ze alles konden zonder enige inzet. Een zucht verliet zijn mond. "Ik moest specifiek een muis vangen, niks anders, in het donker en de bittere kou. Vervolgens moest ik haar besluipen, aanvallen en verslaan. Je mag wel van me aannemen dat dat geen simpele taak is." Hij liet zijn woorden even in de lucht hangen, half om een indruk achter te laten, half omdat hij vermoedde dat de ander te stom was om daadwerkelijk te luisteren. "En na een uithoudingsvermogenstest besloot ze iets bijzonders te proberen: strategie en inzicht. Ze stelde vragen over mijn mening over de clans en liet me een oorlogsplan maken, zoals een Deputy zou doen." Maar hij had dan ook een speciale training van haar gevraagd. Wie weet was dat wel helemaal niet haar plan met deze jongen. "Nu weet ik niet of ze jou waardig vind. Zie, dit is voor een gemiddelde apprentice veel te hoog gegrepen." Met harde ogen keek hij op de ander neer. "Maar als ze jou precies zoals alle anderen behandeld, vraag je dan af of je het werkelijk aankan." Hij moest het op een manier leren.