Familia es Todo

Blueflower had, met pijn en moeite, Azurekit en de rest achtergelaten in de medicine den en was op weg naar Crystalstar's den. Hoewel ze haar best deed om ieder moment bij haar kinderen te blijven waren er ook momenten zoals deze. Momenten waarin ze gedwongen werd om haar plek te verlaten en haar taken het hoofd te bieden. Ze zou niet liegen als iemand het haar vroeg. Voor haar kinderen zorgen vond ze prima zat en ze vond het absoluut niet erg dat ze tijdelijk niet meer de oplettende deputy hoefde te zijn. Althans, dat hield ze zichzelf voor. Ze wist wel beter.

Bij de ingang van de leader's den miauwde ze even een korte groet, voordat ze naar binnen stapte na Crystalstar's roep. "Crystalstar," Groette ze de ander met formele beleefdheid, doch kort een zachte glimlach. Een tijd geleden had ze nog wat warmers in haar ogen gehad maar nu was ze moe, wilde ze naar haar kittens terug en had ze een aantal dingen op haar lever liggen die ze al veel eerder bij Crystalstar had moeten neerleggen. Dat hele gedoe met Appleseed had allerminst geholpen.

Blueflower nam plaats zoals Crystalstar haar aanbood. Ze vouwde haar dunne staart om haar voorpootjes terwijl ze de blik van de ander beantwoorde. Ze knikte gedwee terwijl het in haar hoofd zoemde als een boos nest bijen. Ze had genoeg te zeggen maar ervoor gekozen om haar mond dicht te houden. Ze wilde geen vuurtje stoken of scéne schoppen. Zulk soort zaken handelde ze privé af. Net als ze met Appleseed had gedaan. Als ze aan hem dacht wilde ze huilen en schreeuwen tegelijk. “Crystalstar.. ik ben het niet eens wat je met Twistedheart hebt gedaan. Hij moet terug.” Zei ze verassend kalm. Ze verbaasde zichzelf daar een beetje mee. Goden wisten dat ze het liefste Crystalstar hard heen en weer wilde schudden om vervolgens te eisen dat ze Twistedheart terugbracht. Zou ze daarmee wegkomen? Tja, misschien moest ze zulke dingen nu maar even niet riskeren.

Blueflower luisterde. Haar blauwe ogen toonde wat twijfel maar ze besloot om de ander niet in de reden te vallen. Crystalstar was niet onvriendelijk tegen haar. Dat moest ze de ander nageven. Haar woorden waren diplomatiek. Een uitleg die onschuldig moest overkomen maar eigenlijk geen weerwoord verlangde. Blueflower trok het ten zeerste in twijfel dat Acornstar hun kant op zou komen marcheren, maar daar besloot de kleine she-cat ook over te zwijgen. Ze had hem één keer ontmoet en hij kwam haar voor als een redelijke kater die zijn clan graag veilig wilde houden na wat er met Bloodclan was gebeurt. "Toch wil ik dat hij teruggaat." Hield ze vol al was haar stem een stuk minder vast. Verdorie, hier was ze helemaal niet goed in. Het druiste tegen alles in haar karakter in tegen een leider in te gaan..  

Blueflower trok ongemakkelijk met haar oren. Crystalstar zwichtte niet. Haar woorden maakte de kleine she-cat ongemakkelijk. "Zodra hij voor mij geen waarde meer heeft" Herhaalde ze mentaal. Dat zinde haar niet. Het klonk net alsof Twistedheart een object was om te gebruiken tot haar eigen goeddunken en hem daarna achteloos weg te smijten. Zo praktisch en calculerend.. Betekende het dat zij ook zo moest zijn als ze de clan ooit wilde gaan leiden? Allemachtig, nee, daar wilde ze absoluut nog niet over nadenken.

Blueflower liet een gespannen zucht klinken toen het onderwerp daarmee leek afgedaan en Crystalstar overging op het volgende. Hoewel Crystalstar's houding vriendelijker gekeerd leek, meer zoals Blueflower gewend was van voor haar leiders benoeming, was ze nog steeds niet tevreden. Ze was nog steeds moe en had er de pest in wat er tussen haar en Appleseed was gebeurt. Blueflower overwoog haar woorden kort en knikte daarna waarderend. Ze slikte haar rothumeur in en besloot haar werk te gaan doen. "Dat zou ik waarderen, Crystalstar," miauwde ze oprecht. "Is er nog iets wat je met me wilt bespreken? Ik wil weer terug voor ik gemist wordt," Door mijn kittens voegde ze er mentaal aan toe. O, hoe ze zich zorgen maakte over Azurekit. Haar zieke kindje..  

Blueflower liet op haar beurt een verslagen zucht horen en sloeg haar ogen neer. Starclan's keuze was onbetwistbaar. Daarin had Crystalstar gelijk. Ze begreep zelf nog steeds niet waarom Starclan ooit haar had gekozen, maar ze hoopte met heel haar hart dat ze dat tenminste voor ze zou sterven dat nog te weten zou mogen komen. Haar ogen ontmoete die van Crystalstar weer en ze gaf een knikje ter erkenning. Ze wilde het vanaf nu samen gaan doen. Samen verder gaan. Dat wilde Blueflower ook. Ze wilde gewoon dat alles weer normaal werd- het nieuwe normaal omdat ze wist dat het oude normaal toch niet meer terug ging keren. Blueflower trok nieuwsgierig met haar snorharen terwijl Crystalstar aankondigde dat ze haar een taak wilde voorleggen. Blueflower haar ogen verwijdde zich licht bij het horen van de vraag. Afzijdig van de grote stroom twijfel die nog steeds door haar eigen aderen stroomde, voelde ze ook een soort trots omhoog komen. Diplomatiek zijn dat kon Blueflower als de beste. Ze wilde niets liever dan het voorkomen van oorlogen. Oorlogen die Crystalstar heel snel op de been scheen te kunnen zetten. Dit soort taken lagen meer in haar straatje. "Ik- nou- ja! Dat wil ik." Stamelde ze ongemakkelijk. "Het zou een eer zijn om namens de clan zo'n taak te verrichten-" -al zal het niet gemakkelijk zijn voegde Blueflower er nog aan toe. Op deze manier kon ze tenminste nog een beetje inspraak hebben op Crystalstar haar war-mongering. Een beetje controle, meer grip krijgen. Dat was tenminste meer grip dan ze op haar eigen privé leven kon krijgen. "Ik zal mijn uiterste best doen, Crystalstar." Beloofde ze eerlijk met een vurige blik in haar blauwe kijkers.

Met beide poten aanvaarde haar deputy het voorstel, precies zoals Crystalstar gehoopt had. Ze wist dat ze de ander van veel inspraak beroofd had, en ergens voelde ze zich daar schuldig om. Dit was niet alleen een manier om Blueflower als een pion te gebruiken die haar problemen op mocht proberen te lossen, het was ook een goedmaker. Ze wilde dat Blueflower wist dat haar stem en haar handelingen gewicht droegen, zelfs tegenover Crystalstar. "Ik dacht wel dat je dat zou zeggen. Ik wil je ten eerste Windclan laten bezoeken, ik weet dat dat gevoelig ligt maar we moeten weten hoe Wolfstar staat tegenover Riverclan en ons nieuwe bestuur." Geen enkele Riverclankat zou vrijwillig een poot in Windclan's kamp zetten om vredig te komen praten, dat wist zij ook wel. Maar de clan had nu juist een nieuw bestuur, en Crystalstar wist als geen ander hoeveel dat kon veranderen. "Dat kan je nu denk ik gaan, ga nog even terug naar je kinderen, ik zal er straks zelf ook zijn." Miauwde Crystalstar, en ze glimlachte opnieuw. In de Nursery was ze nooit Leader, daar was ze gewoon één van de moeders. "En ik zal Twistedheart niet te lang vasthouden, dat beloof ik."

Blueflower's gezicht betrok. Haar eerste opdracht zou haar direct naar Windclan sturen. Daar zag ze enorm tegenop. Ze had nog steeds geen warme gevoelens tegen hen. Maar er lag waarheid in Crystalstar's woorden, en daarbij, als Blueflower een goed woordje kon doen.. dan zou ze misschien kunnen voorkomen dat die vreselijke hazenvreters een tweede invasie op hen zouden lanceren. Ze dacht hierbij terug aan haar vele ontmoetingen met Stallionheart. Hoe ze vurig had gewenst dat ze iets aan de hele situatie had kunnen doen en hoe ze meer inspraak had gewild. Nu had ze het. Nu kón ze ook een verschil maken. "Goed.." miauwde Blueflower uiteindelijk zacht. Ja, haar kinderen, daar wilde ze nog wel even heen. Zij waren haar enigste anker op dit moment. Zonder hen was ze allang weggevoerd met de bries. Ze wierp Crystalstar nog één blik en gaf tenslotte een respectvolle, iet wat warmere knik dan ze bij binnenkomst had gedaan. "Ik ga terug naar mijn kinderen. Fijne middag, Crystalstar. Dankjewel voor dit gesprek." En Blueflower verliet haar leaders den.

Topic uit