With a heavy heart

Clawtongue was dood. Icepaw wist niet meer hoe dat ze het moest hebben. Ze probeerde zich sterk te houden wanneer ze in de buurt was van haar familie en Irishunter, maar wanneer ze alleen was, brak heel de dam door en huilde ze tranen met tuiten. Ze voelde zich vermoeid en de slaap die ze kreeg, was niet verkwikkend. Ze had moeite met zich te concentreren en hoewel ze nog zo haar best deed, had ze van die momenten dat ze de ene fout naar de andere maakte. Dat was niet goed en zeker niet in tijden van Leafbare. Het zorgde er alleen maar voor dat Icepaw onzekerder werd van haar zaak en ze kon niet veel hebben. Na weer een moeizame training ging ze weg en liep naar the Steppingstones. Kort schoten haar gedachten naar de RiverClanner die haar bang had proberen te maken, maar ze haalde haar schouders erover op en liep door. Ooit moest ze toch weer naar die rivier gaan om te drinken, dus waarom niet nu? Tranen vormden zich in haar ogen en de brok in haar keel kreeg ze niet meer weggeslikt toen ze eenmaal voor de rivier stond. Ze liet haar blik naar beneden glijden en haar oortjes diep in haar nek zakken terwijl het verdriet weer te hevig voor haar werd. En toen rook ze de geur van iemand die ze nu niet wilde zien. Ze boog haar kopje naar de rivier toe en deed net alsof ze dronk zodat hij hopelijk haar tranen niet zou zien. Dat wilde ze nu niet.

Frostpaw had die dag een vrije dag van zijn training, het hele gedoe met een vervangende mentor krijgen en alles betekende ook andere routines. Het was een beetje moeilijk voor de jonge kater om zich er op aan te passen. Hij zat normaal al bordevol energie en hij was vaak te energiek, hyperactief zou je wel kunnen zeggen, dus het was helemaal niet fijn dat hij in een andere routine moest gaan vallen nu. Hij had irritant wiebelend op de open plek gezeten, een hoop energie in zijn poten die riep besteed te worden. Misschien moest hij nog maar eens gaan jagen, Starclan wist dat ze maar weinig prooi hadden. Maar op dat moment zat hij Icepaw bijna het kamp uitrennen, wat gek was voor mevrouw de ijskoningin. Nouja misschien niet rennen, maar het zag er niet helemaal als normaal uit en dus zette hij achtervolging in. Misschien kon je het afschrijven op dat hij niet al te goed wist wat hij met anderen aan moest, maar toen hij haar geur helemaal tot aan de Stepping Stones had gevolgd en haar zwakjes hoorde snikken naast het bulderende geruis van de rivier wist hij niet wat hij moest doen. Ze had hem duidelijk opgemerkt, dat kon hij wel zien aan hoe ze eventjes verstrakte, maar hij wist niet goed hoe hij iets tegen haar moest zeggen nu. Icepaw deed alsof ze een paar slokken water nam, maar hij kon ook wel zien dat ze het water niet opslokte. “Icepaw…Gaat het?” Vroeg hij onzeker. Sociale interactie met anderen was niet zijn beste punt en vorrige keer had het onmogelijk geleken om uberhaupt een normaal gesprek met haar te voeren, maar dit was een heel andere situatie. Waarom moesten emoties zo verwarrend zijn?

Icepaw voelde haar lichaam weer aanspannen toen ze zijn stem hoorde. Ze wist niet of hij toevallig iets kwam drinken of dat hij haar had gezien toen ze haar emotionele aanval had gekregen, maar ze wist wel dat ze hem hier liever niet wilde hebben. Ze hadden de vorige keer al niet zo’n goed gesprek gehad en om nu zwakte voor zijn neus te tonen, vond ze ook niet fijn. Toch kon ze er niks aan doen toen zijn vraag ervoor zorgde dat de dam bij haar brak; ze voelde hoe dikke tranen over haar wangen rolden en hoe haar keel dichtkneep. “Ga weg, Frostpaw,” zei ze op een toon die naar haar idee te zielig voor woorden klonk. Ze haatte zichzelf omdat ze zo veel zwakte toonde, omdat ze zich zo kwetsbaar opstelde. Wat zouden haar broers wel niet van haar denken als ze haar hier zo zouden zien? “Ik wil niet dat je me zo ziet,” zei ze op een zachte toon terwijl ze haar blik nog steeds van hem afgewend hield. Had hij geen taken om te doen? Waarom sprak hij haar überhaupt aan? Ze waren de vorige keer nogal op een slechte noot geëindigd, dus het verbaasde haar wel dat hij hier nu stond. Wat zat erachter?