Oh~ [Inkspots]

De kater was in een vrolijke bui deze dag. Hij had minder last van slaapgebrek, wat erg fijn was. Daintywhiffs buikje werd steeds wat dikker, wat hem vooral in zo'n goed humeur bracht. De komst van kittens, het was een gift van StarClan. Hij kon het niet geloven. Natuurlijk had hij een aantal kittens geadopteerd, maar die waren al snel Apprentices geworden. Hij had niet elke stap kunnen volgen vanaf hun geboorte. Oh, het zou zo prachtig zijn. Hij kon zichzelf al zien, met een aantal kleine propjes vreugd. De kater liep met een brede glimlach langs de borders, zich niet bewust van de kater vlakbij.

xoxo~

Goed, nu hij vader was geworden kon hij dat natuurlijk niet meer zo vaak doen, maar toch. Als hij een beetje tijd over had en nog niet terug wilde gaan naar het kamp bevond hij zich toch weer bij de grenzen, zolang hij maar niet overly stupid deed, kwam het allemaal wel goed. Maar ja, toen hij een bekende kater zag staan aan de grens kwam er een brede grijns op zijn lippen. Hij liep zonder enige twijfel naar de kater toe, waarna hij zijn staart over de kater heen sloeg. "Zo, koud ga ik het niet meer krijgen." sprak hij met een brede grijns op zijn gezicht. De vorige keer was het nog een beetje apart afgelopen doordat de apprentice van Shade erbij was gekomen en.. hey! Het was lang geleden. Daarbij, hij was nog steeds singlepringle, dus dit kon gewoon. "Niet waar, Shade?"

Hij schrok op toen de kater naast hem opdook en zijn staart om hem heen sloeg. Toen hij Inkspots herkende ontspande hij gelukkig weer. 'Zo, koud ga ik het niet meer krijgen,' sprak de ShadowClanner met een brede grijns. Shade keek naar hem en lachte wat ongemakkelijk naar hem. Zoiets had hij dus niet verwacht. 'Niet waar, Shade?' De Warrior lachte kort. 'Oh, nee? Misschien moet je dan toch wat doen aan je wintervacht als je mij nodig hebt,' miauwde hij met een grinnik.

De zwarte kater schrok overduidelijk van hem toen hij een staart om de kater heen sloeg. De zwarte kater lachte wat ongemakkelijk naar hem toen hij tegen hem praatte. Ah gut, was hij weer verlegen, of niet dan? De kater lachte kort toen hij om zijn mening vroeg, niet lachen! Hier deed hij super hard zijn best voor, oké. 'Oh, nee? Misschien moet je dan toch wat doen aan je wintervacht als je mij nodig hebt,' klonk er met een grinnik van de zwarte kater af, waarop Ink hem even met een grijns aan keek. "Maar die heb ik toch helemaal niet nodig als ik jou heb?" Oh, hij had dit zo gemist en eerlijk, beter dan dit kon bijna niet. In de clan lieten veel katten dit soort dingen niet meer toe omdat hij Airwisp "bezwangerd" had. Klopte natuurlijk niks van, maar ontkennen kon hij niet doen want anders viel alles in duigen. "Moet ik jou gewoon kidnappen naar ShadowClan, dan is het ook geregeld." sprak hij geamuseerd.

De ander reageerde terug met een grijns. 'Maar die heb ik toch helemaal niet nodig als ik jou heb?' Shade grinnikte zachtjes en keek even weg. Als het niet voor zijn vacht was zou je kunnen zien dat hij wat blosjes op zijn wangen kreeg. 'Moet ik jou gewoon kidnappen naar ShadowClan, dan is het ook geregeld,' sprak de ander geamuseerd verder. Shade lachte kort en keek hem weer aan. 'Kidnappen huh? Dat klinkt spannend. Maar ik weet niet of je Leader daar zo blij mee gaat zijn. Ik denk dat je beter naar WindClan kan komen, daar staan ook niet zoveel bomen,' knikte hij.

De kater keek meteen een beetje verlegen weg van hem, waarop Ink gewoon geamuseerd bleef glimlachen. Aw, het was best schattig hoe de kater zo verlegen kon worden van zo'n complimentje. Hij sprak verder dat hij Shade dan kon kidnappen naar ShadowClan, dat dan gewoon hun hele probleem opgelost zou zijn, waarop de gitzwarte kater lachte. 'Kidnappen huh? Dat klinkt spannend. Maar ik weet niet of je Leader daar zo blij mee gaat zijn. Ik denk dat je beter naar WindClan kan komen, daar staan ook niet zoveel bomen,' klonk er van de kater af met een knikje, waarop Ink even zachtjes lachte. "Maar bij die bomen kan ik je verstoppen, voor mij alleen. My dirty little secret. Weet je wel?" sprak hij met een knipoogje. Hij kon het niet helpen, het zat in zijn bloed.

Een leven in ShadowClan? Dat zag hij niet echt zitten eigenlijk. Nee, hij bleef liever op de vlaktes van WindClan. Simpel, open, voldoende ruimte om te rennen. En ook meer konijnen. Inkspots lachte zachtjes op zijn opmerking. 'Maar bij die bomen kan ik je verstoppen, voor mij alleen. My dirty little secret. Weet je wel?' Oké, als het nog niet zichtbaar was na die opmerking, waren zijn wangen nu zeker wel rood door die knipoog. Hij giechelde kort. 'O-oh, uh.. Nou.. Ik kan je verstoppen in...' wacht, dat mocht hij niet zeggen. 'Niemand die je ziet joh,' miauwde hij met een lachje.

Nee hij kon toch niet zomaar zijn prachtige thuis verlaten? Dan zou Settled hem zeker achtervolgen tot hij dood zou zijn. Daar had hij geen twijfels over. Acornstar trouwens ook. Als die hem niet al eerder een mep zou verkopen. 'O-oh, uh.. Nou.. Ik kan je verstoppen in...' de kater stopte abrupt in zijn zin, waardoor Ink even met opgeheven wenkbrauwen naar de kater keek. Waar dan hm? Nu was hij geïnteresseerd. 'Niemand die je ziet joh,' klonk er met een klein lachje van de kater af, waarop Ink even grijnsde. "Waar ga je me laten dan, hm? Wel dichtbij jou mag ik hopen." sprak hij terwijl hij naar de kater keek. Geen twijfel mogelijk in zijn ogen. "Wie weet ga ik wel vrijwillig mee als je het me heel lief vraagt." sprak hij met een brede grijns.

Hij zag hem wel geïnteresseerd zijn. Natuurlijk was hij dat. Lekker slim weer Shade, maar gelukkig had hij verder niks verklapt. Gelukkig drong Ink er niet verder op in en greens weer naar hem. 'Waar ga je me laten dan, hm? Wel dichtbij jou mag ik hopen,' sprak hij en Shade grinnikte zachtjes. 'Zal wel moeten als je het koud hebt,' greens hij terug. 'Wie weet ga ik wel vrijwillig mee als je het me heel lief vraagt.' Shade keek hem aan. 'Heel lief?' Challenge accepted. Shade zette zijn liefste, grootste en schattigste ogen op. Dit moest wel lukken toch?

De zwarte kater grinnikte even op zijn woorden dat hij dichtbij de ander zou moeten zitten. 'Zal wel moeten als je het koud hebt,' sprak de kater terug met een grijns op zijn gezicht en Ink kon het niet laten om iets terug te grijnzen. Wow, was de kater nou terug aan het hinten of niet? Dat was een nieuwe break-through. Naja, de vorige keer was er ook wel wat over en weer gegaan, maar toen was hij een tikkeltje subtieler geweest. Dit was all-out, maar ja, hij had niet zoveel meer zich zo kunnen gedragen, vooral niet voor de ogen van zijn kittens. 'Heel lief?' klonk er van de kater af, terwijl de kater al hele grote ogen op zette en ja hoor, dat was schattig, maar als je vader was geworden moest er wel meer dan dat gebeuren. "Mhm, heel lief. Probeer me maar te overtuigen." Al zou hij het nooit echt doen natuurlijk.

Helaas was Inkspots niet helemaal overtuigd van zijn grote schattige ogen. 'Mhm, heel lief. Probeer me maar te overtuigen.' Hmpf. Maar Shade knikte. Hij was nooit erg competitief ingesteld, hij ging altijd maar met de flow. Maar ergens wilde hij toch wel dat hij Ink kon overtuigen. Ook al zou het uiteindelijk toch niets uitmaken... De zwarte kater ging zitten en keek de ander aan. Hij maakte zijn ogen zowaar nog groter en schattiger. Hij kantelde zijn kopje wat, zoals dat van een kitten. Zijn oortjes hield hij ietsje hangen, maar niet dat het verdrietig leek. Als het nu niet lukte, wist hij het ook niet meer.

Natuurlijk was hij niet makkelijk te overtuigen, het moest toch niet van één kant af komen right? Hij kon wel goed proberen, maar de ander moest het ook wel. De zwarte kater knikte even, waarna Shade ging zitten. De gele ogen werden op hem gericht, waarna hij zijn ogen nog groter wist te krijgen en de oren wat gingen hangen. Ink keek een tijdlang naar de andere kater, waarna hij toch uiteindelijk weg moest kijken. "Oké! Oké. Je hebt me gevangen. Waar ga je me mee naar toe nemen dan?" sprak hij met een grijns op zijn gezicht. "En dan kan je me ook niet meer verlaten, een heads-up. Daarvoor hebben we andere dingen te doen." sprak hij terwijl hij zijn tong ietsjes uit zijn bekje liet komen tussen zijn lippen. Hij kon er wel van genieten, van dit soort dingen.

Hij deed zo zijn best. Nog even, nog éven... Yes! Inkspots gaf op en keek weg. Shadefeather greens, trots op zichzelf. 'Je hebt me gevangen. Waar ga je me mee naar toe nemen dan?' sprak de ShadowClanner met een grijns. Tja, zijn eerste idee mocht hij natuurlijk niet uitvoeren. Zeker niet omdat dat WindClan territorium was. Maar hey, hij had nu toch wel een plekje in gedachten. 'En dan kan je me ook niet meer verlaten, een heads-up. Daarvoor hebben we andere dingen te doen.' Hij liet zijn tongetje wat uit zijn bek hangen en Shadefeather grinnikte wat, toch wel een klein beetje in verlegenheid gebracht nu. 'Kom maar mee,' miauwde hij met een zwiepje van zijn staart, waarna hij langs de grens ging lopen. Ergens in de buurt was een oude burcht. Half ingestort en lang niet meer zo stevig, maar perfect voor nu. 'Hierzo,' miauwde hij met een glimlach toen ze aankwamen.

Het was zeker geen mooie plek, maar wel een praktisch. En daar ging het nu even om. Hij keek verwachtingsvol naar de ShadowClanner, die een paar keer met zijn kop knikte. 'Kijk eens aan, ziet er goed uit hoor,' sprak hij met een grinnik. 'Als ze ons hier nog vinden dan is het een wonder.' De kater had een plagende grijns op zijn gelaat en Shade grinnikte. 'Ja, het is niet meer zo bekend tegenwoordig, dus daar hoef je je geen zorgen om te maken,' miauwde hij voor hij wat dichterbij ging om het te inspecteren. Zelf zou hij er niet in willen, het was veel te donker en krap. Snel zette hij een stapje naar achteren. De tunnels van WindClan waren al eng genoeg, nee, dit was voor Inkspots alleen.

Hij hapte onhoorbaar naar adem toen de kater zonder twijfels het hol in liep. Oh wauw, om zo stoer te zijn als hem.. Hij snapte nog steeds niet hoe de Tunnelers zomaar die enge, donkere, diepe, kleine, krappe tunnels in kunnen. Zijn beste vriend Blazesong was een Tunneler, en hij stond zowat doodsangsten uit voor hem. 'Lekker knus, kan wel iets worden,' sprak de ShadowClanner. Shade gaf hem een nerveus lachje. 'Bloemetjes hier, een warm nest daar..' Ja, niet iets voor hem, dat wist hij al wel. 'Kom, treed binnen.' Shade lachte wat harder dit keer, maar nog even nerveus. Misschien nog iets meer. Hij schudde zijn kop. 'Nee, nee, dat hoeft echt niet hoor. Dit is voor jou alleen, ik hoef er niet bij,' miauwde hij. 'Echt niet.'