[Closed] Seeker of truth.

Noem het stalkerig, noem het creepy. Maar aandachtig had hij de uitgang van het kamp in de gaten gehouden. Gehoopt op een moment alleen met de deputy of leader. Gisteren had Flutterpaw hem iets verontrustend verteld, to say the least. Een immorele kat was volgens de apprentice onder hen en hoewel hij liever niet had dat de warrior het door zou vertellen, was het zijn plicht dit te doen. Bluejay was niet eentje die altijd evengoed zich aan beloftes hield, en zeker nu er levens op het spel lagen. Levens als dat van Bluepaw, was het meer dan logisch dat hij de alarm bellen zou gaan luidde.

Eenmaal zijn kans gevonden had hij zich snel op de poten geheven, was hij met alle zekerheid achter de deputy aangestapt toen deze eenmaal naar buiten liep. Oh hij hoopte dat er niemand ander op hem zou staan wachtte. Één moment alleen? Het was toch niet te veel gevraagd? De kater slikte kort toen hij zijn kans eenmaal zag. Net buiten het kamp, niemand leek in de buurt te zijn. Met een kleine glimlach, maar zorgen in zijn ogen nam hij het besluit. "Settled?" vroeg de warrior om aandacht. "Kan ik je even spreken?" vervolgde hij, zijn stem de ernst van de zaak onderstrepend.

[Settled only for now]

Settleddust had nauwelijks een moment genomen om zijn poten te rusten. Hij was teruggekomen van een patrouille, even wat praatjes gehad met clangenoten, doorgenomen wat er die dag was gebeurd, of de prooi nog wel goed rende, of er iemand ook maar een kuchje of niesje had geproduceerd, hij wilde het weten. Toen alles goed was, besloot hij direct weer te vertrekken. Prooi, ze hadden prooi nodig, dus hij wilde jagen. Hij rolde zijn schouders naar achteren en draaide direct naar de uitgang van het kamp. Hij bewoog zijn kop even van rechts naar links, kleine knakjes makende. Maar hij was het kamp nog maar het uit of hij werd weer aangehouden. ‘Bluejay?’ vroeg hij verbaasd. Moest dat nu hier? Hij was net in het kamp. Of wilde hij hem vergezellen tijdens zijn jacht? Helaas leek het niet zo simpel. Bluejay sprak hem aan met een ernstige stem. Direct zakte de moed hem weer in de schoenen. Oh nee, wat nu weer? ‘Natuurlijk. Wat is er aan de hand?’ miauwde hij toch met een vriendelijke stem. Brandjes blussen, dat was zijn taak. Al vreesde hij wat er nu was. Het leek nooit te kunnen stoppen.

Zoals verwacht klonk de kater verrast, Bluejay glimlachde kort en knikte. Gevraagd werd wat er gaande was, hij deed de moeite niet zijn zucht tegen te houden. Was zich volkomen bewust van het feit dat het nieuws dat hij bracht niet echt iets was waar de deputy naar uitkeek."Ikkuh" begon hij, zijn blik kalm, zijn woorden afwegend. "Ik heb met Flutterpaw gesproken, gisteren" legde hij uit, zijn stem zo zwaar als het onderwerp. "Hij vertelde me onderwater te zijn gedrukt, vreest voor zijn leven" In vertrouwen keek hij neer op de deputy, zijn blik moeilijk, zorgelijk. "Hij wilde niet dat ik het doorvertelde maar, als er echt iemand hier rondloopt in staat tot zo iets? Vond het het noodzakelijk het te melden" De kater week kort zijn blik van de deputy, hoefde zijn reactie niet te zien om te weten hoe deze zou zijn. "Het arme kind is zo bang"

Settleddust zag meteen de ernst in de ogen van de kater. Hij kreeg een diepe frons op zijn gezicht, en zijn ogen schitterden steeds meer zorgen hoe meer Bluejay vertelde. Onder water geduwd? W-wat? Waarom vertelde Flutterpaw dat niet direct aan hem. ‘Door wie? Een Riverclanner?’ Dat was direct waar Settleddust zijn gedachten heen gingen. Wie anders? Hij kreeg flashbacks naar wat Crystalstar Twistedheart aan had gedaan en zijn poten jeukten alweer. Als Riverclan hun niet verdomme met rust wilde laten, dan kregen ze oorlog, liever gisteren dan vandaag. Bluejay merkte nog op dat de apprentice bang was. Settleddust gromde zacht en keek naar de grond. Wat moest hij hier nu weer mee? ‘Moet ik met hem praten? Waarom zou hij niet willen dat ik het wist? Als er een gek rondloopt, moet die boeten voor zijn daden.’

_{Logisch was het, dat de kater haastig op Riverclan uitkwam. Maar Bluejay schudde haastiger zijn kop, hoewel eerder voorgekomen was dit niet het probleem waarmee ze nu zaten. Zijn blik van de deputy afwendende antwoordde de grote warrior kalm "Shadowclan". Hij slikte, kon de woorden die Flutterpaw hem vertelde nog altijd niet geloven. Deelde de vragen die Settleddust vervolgens over hem heen gooide, had zelf ook geen antwoord. "Don't shoot the messenger" bromde Bluejay zijn blik rustende op de naaldbomen voor hen. "Hij is bang dat hem iets gedaan word als hij het zegt, denk ik" zuchtend zocht hij de blik van de deputy op "Hij heeft geen idee wie het is, als ik zijn woorden mag geloven. Newtpaw heeft volgens hem ook niks gezien." De warrior knikte "Als je met hem wilt spreken kan ik je niet tegenhouden Settled, het enige wat ik je kan meegeven is wat ik gehoord heb. En dat hij vreest voor zijn leven." Kort hief de kater zijn kop op "Alhoewel ik mij wel afvraag hoe ze de geur van de moordenaar niet herkende"}

Shadowclan? Een martelaar in Shadowclan? Zijn haren kwamen overeind. Werd hij nou voor de gek gehouden? Oh joh, dit kon er ook nog wel bij. Alles was gewoon helemaal naar de hondenschijt. Man man man. Settleddust begon zonder dat hij er erg in had heen en weer te ijsberen. Hij luisterde, terwijl hij peinzend naar de grond keek. Geen idee wie, Newtpaw wist het niet. Hij spitste zijn oren. ‘Wat heeft Newtpaw ermee te maken?’ Waarom werd haar naam genoemd? Vervolgens meer dat hij vreemde voor zijn leven, terwijl Bluejay zijn eigen twijfels uit begon te spreken. Hij stopte in zijn passen en keek de kater aan. Daar zei hij wat. ‘Hij is bang, maar probeert zijn belager te beschermen. Is dat wat je insinueert?’ vroeg hij aan de grijze kater. ‘Het is vreemd, hij is onder water geduwd. Dat zou iemand toch niet zonder reden doen, iemand besluiten puur om ze onder water te duwen. Wilde diegene iets van hem weten? Een punt maken? Hem bang maken? Wist hij iets wat hij niet mocht weten? Hoe dan ook, er hangt hier een luchtje aan.’

Settleddust zuchtte. Waar zat hij nu weer in? Waarom moest hij deputy zijn? Hij wilde dit helemaal niet weten, hij wilde zulke dingen niet op moeten te hoeven lossen. Maar nu hij dit wist, waren zijn handen geboeid, hij moest dit wel doen. Hij knikte toen Bluejay de situatie uitlegde, en vervolgens uitlegde dat hij misschien verder had moeten vragen. ‘Nee, geen probleem, Bluejay. Bedankt dat je me dit hebt verteld,’ miauwde hij. Hij kneep een keer met zijn wenkbrauwen in een frons, waarna hij zuchtte. ‘Lijkt erop dat ik met Newtpaw moet praten,’ sprak hij toen hardop zijn gedachtes uit. Zij was degene die er kennelijk ook bij was geweest, hem had gered. Zij moest dan wel weten wie de dader was. Het volgende probleem was dan waarom niemand dat direct eerder aan hem was komen vertellen, maar dat hij hier via via weer achter moest komen. Áls dit allemaal waar was, dan zat er een luchtje aan. ‘Als dit alles was, kan je gaan Bluejay. Ik zal het oplossen,’ sprak hij met een scheve glimlach.