real baby hours

Met een zucht liet hij zich over de rand van het nest hangen. De kleine jongen verveelde zich stiekem een beetje, nu niemand hem eventjes aandacht gaf. Verderop zag hij was grotere kittens met elkaar spelen, maar dat ging hem allemaal veel te wild. Waarom kwam niemand hem even een verhaaltje vertellen? Dat vond hij veel leuker, dan kon hij daarna bedenken alsog hij het stoere hoofdpersoon was! In zijn fantasie was hij namelijk heel stoer, en zou hij de grootste en sterkste zijn van alle kittens. Maar tja, dat was in zijn hoofd. Voor nu bleef hij maar loom over de rand van het nest hangen.

Plover & Sunny

Sunny was nieuwsgierig van aard, zag de wereld als één  wondertje. Haar kleine wereldje was het samen met papa, mama en haar siblings. Ze kende nog niet heel veel andere, zei altijd wel hoi maar belandde meestal in een lach bui. Andere keken haar er af en toe raar voor aan maar echt heel erg deerde het haar niet. Ze hield liever haar aandacht op dingen die er wel toe deden, bijvoorbeeld tegen Daisykit aan liggen zoals ze nu deed. Haar snoetje in haar tweeling zusjes vacht geprikt, elkaar hun warmte gevend. Haar oortjes prikte echter overeind toen Spiderkit omhoog was gekrabbeld, nu half over de rand van hun wereldje hangend. Sunnykit kantelde al giegeld haar kopje en hief haarzelf overeind. "Wat doe je?" mauwde ze terwijl ze onhandig naast haar broertje plaats nam, haar kleine oogjes gevuld met wonder, deed niet haar best een giegel in te houden. Het was gewoon iets wat ze van nature vaak deed, iets waari edereen inmiddels aan gewend was geraakt.

Dit voelde best grappig, en ook een beetje raar. Want als hij te lang bleef hangen, begonnen zijn pootjes te tintelen en vreemd te voelen. Even schrok hij op van een stem, maar die schrik verdween heel snel toen hij zijn zusje herkende. Daisykit vond hij wel lief, ze was altijd zo vrolijk. Soms vond hij haar ook een beetje te luid, maar ze was een stuk dapperder dan hem - en stiekem vond hij dat ontzettend stoer van haar. "Ik ben een hangjongere, Daisy," brabbelde hij vrolijk. Hij wist niet precies wat het betekende, had het woord maar opgevangen van een queen. Maar het klonk grappig en hey! Ze waren jong en aan het hangen, dus dan klopte het toch?

Grinnikend luisterde ze naar haar broertjes antwoord. Vond zijn gehele gekke houding wel heel erg wonderbaarlijk. Fronsde echter toen ze aangesproken werd met Daisykit. Zij was toch niet Daisykit?! Ze waren close met elkaar maar Daisykit was veel witter dan haar. De kitten schudde verontwaardigt met haar kop, kon het niet helpen te lachen om haar broertjes foutje. Ze zal het hem wel even uitleggen, zo lief was ze wel. "Ik ben toch niet Daisykit?!" Ze gniffelde "Ik ben Sunnykit Spidder! Su-nny, kit"