The future should be filled with magic

De poes had had hier al een deel van haar middag zitten rondhangen, zoekend naar prooi om eens te oefenen met te jagen. Door al een paar manen in de nursery te liggen waren haar jachttechnieken onder het stof gevlogen en het mocht niet verder weg zakken, dus wilde ze oefenen. Maar in deze Leaffal leek veel prooi te vinden niet een optie te zijn, alleen maar een eekhoorntje maar die was van tussen haar poten geglipt. De grijze queen zuchtte en besloot neer te zitten, te zitten naast de grote mooie boom. Hopend nog wat prooi te horen of te ruiken. De langharige kattin was nooit goed geweest in te jagen, maar nu was het slechter dan daarvoor. Met haar korte pootjes en haar lange staart waar ze soms over wist te struikelen was het vaak geen succes, maar ze was nog steeds een echte warrior en die gaven het niet zomaar op.


+Moonpaw

De eekhoorn zou nu waarschijnlijk een schuilplaatsje zoeken voor leafbare; die zou het waarschijnlijk goed overleven. Haar oren bewogen alle kanten op toen ze geritsel in de struiken hoorde en draaide zich om, een apprentice ontmoetend. Het was Moonpaw! Even was de grijze kattin wel geschrokken; maar haar jacht en besluipings instincten waren dan ook echt zo erg vervaagd. “Tja, ik was er bijna”, gaf ze toe. “De volgende prooi zal misschien beter gaan”. Haar stem klonk warm en zacht; net zoals ze sprak tegen hem voordat de twolegs alles kwamen verpesten. En hun ontmoeting was nog niet eens de ergste; zelfs de deputy was verdwenen geraakt. Alle rare dingen gebeurden nu maar ze moesten positief blijven. Het was niets voor haar om te lang te blijven hangen in het verleden of in alle problemen, ze zette zich gewoon door.

De apprentice kwam tevoorschijn na zich behoorlijk te schamen maar dat kon ze begrijpen, alhoewel het niet zijn  schuld was, maar die van haar vervaagde instincten. Daar moest ze echt eens goed op oefenen, maar voor nu zag ze hoe Moonpaw schuifelde met zijn poten en naar de grond keek. “Is er iets mis, Moonpaw?”, vroeg de grijze poes en kwam wat dichterbij hem, zodat ze zachtjes over zijn oor kon likken. Dat deed ze ook altijd wanneer haar kittens verdrietig waren, en die werden daar meestal wel blij van. De queen bedacht zich ofdat het weer zou gaan over zijn vechttraining zoals de vorige keer of over iets anders. Wat het ook was, ze zou hem altijd bijstaan en helpen waar ze maar kon, want voor haar was ook Moonpaw net een zoon voor haar.

De kattin was aandachtig, bereid om op te nemen wat hij zou zeggen om hem misschien nogmaals te troosten. Maar in plaats daarvan kwam er een vraag uit, een heel bijzondere vraag die je niet dagelijks hoorde. Zijn woorden waren snel gezegd, maar de betekenis was er makkelijk uit te halen. “Als dat is wat je hart vraagt, dan wil ik met alle plezier wel een pleegmoeder voor je zijn”, mauwde de grijze poes zachtjes en vormde een warme glimlach op haar gezicht. Ze had altijd al veel vertrouwen gehad in de jonge kater, dat hij zijn pad uiteindelijk goed kon vinden na het advies dat ze hem had gegeven en dat ze hem altijd nog meer zou helpen in de toekomst als het nodig zou zijn. En het betekende erg veel voor haar om nu eindelijk familie van hem te zijn, want ze voelde zich sowieso al als de moeder die hij het meeste nodig had in deze tijden. De queen zou er altijd voor hem zijn.

De blijheid van de kater was wel op te merken aan zijn sprongetje en hoe hij al spinnend zijn wang tegen die van haar drukte. ‘Sorry, maar ik ben gewoon zo blij je dat te horen zeggen’, zei hij toen en ze snorde ook even. “Dat is niet erg hoor, ik ben ook heel blij”, zei de grijze kattin zachtjes en verkreeg een warme, passie tonende blik in haar emeraald groene ogen. Het leven sinds ze queen was werd alleen maar beter. Ze kreeg eindelijk de liefde die ze altijd al had verlangd. De liefde van haar kinderen was de beste liefde die ze kreeg vond ze, en daarom zou ze ook volledig over hen waken in alle harmonie, want dat was wat een echte moeder deed en ze zou hen niets laten overkomen. Haar zussen hadden haar leventje genegeerd, de ene werd een rogue en de ander vond haar gewoon niet prettig. En haar ouders waren allebei dood. Maar de kattin had tenminste zelf een klein gezinnetje die wel veel om haar gaf.