Up to the stars, I'm reaching out

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Het was ergens apart om hier te komen zonder dat hij dood was. Hij had er deze keer dan wel bewust voor gekozen om hier naar af te reizen en zijn neus tegen de steen te drukken, maar het bleef toch anders dan dat hij gewend was. Hij hoopte dat Starclan hem zou komen antwoorden en niet alleen maar weg zou sturen, maar een antwoord was toch wel iets dat hij wilde. Vooral omdat hij er ergens aan begon te twijfelen of het daadwerkelijk zo was of dat de kat waar het om ging maar deed alsof ze Starclan achter haar had staan. Maar hij had advies nodig, alleen de kans dat hij het zou krijgen was klein.

[Gesloten]

El4a

Er leek een rusteloze vloek te rusten op de katten uit Innerstar's lijn, dat was één ding wat duidelijk leek te zijn. Want de plek die Starclan heette, hoorde een plek te zijn waar de gestorven hun rust vonden. Russetfur had haar moeder gezien en gemerkt dat de kattin nog altijd met Shadowclan in haar kop rondliep. Russetfur zelf had geen vrede met haar dood, het feit dat ze haar jongen had achter gelaten en dat er zoveel niet recht gezet was. Russetfur had niet alles uit haar leven kunnen halen en nu was ze een verloren ziel in het hiernamaals, genaamd Starclan.

Een bepaalde energie trok aan haar en bracht haar naar de moonstone, de moonstone in Starclan. Waar de moonstone in de levende wereld meer gewoon een rots was dan iets magisch, straalde de moonstone licht uit in Starclan en daar stond Acornstar. Russetfur glimlachte bij het zien van de Shadowclan leider, wat misschien ook bijzonder was, gezien het feit dat ze nooit echt vriendelijk naar elkaar toe waren geweest. "Wie had dat gedacht," miauwde ze daarom ook. Maar daar stond hij en hier was zij en dat leek haar wel rust te geven, ze kon nog wat voor Shadowclan betekenen, maar dan wel vanuit de sterren.

Hij had geen idee of iemand hem überhaupt zou antwoorden of wie er naar hem toe zou komen, maar Russetfur had hij misschien niet helemaal verwacht. De warrior was tenslotte nog niet al te lang geleden dood gegaan en ze waren nooit echt vrienden geweest. De ander had hem zelfs een keer aangevallen in de tijd dat Tall nog leider was geweest. "Russetfur," Begroette hij de poes. Hij kon moeilijk zeggen dat het al even was geleden sinds hij haar gezien had, want zo lang was het niet. De ander moest waarschijnlijk weten waarom hij hier was. Hij wilde advies hebben hoe de huidige situatie aan te pakken. "Hoe is het hier?" Misschien was het beter om meteen ter zake te komen, maar ze was ergens zo plotseling overleden, dat hij deze vraag wel wilde stellen.

Onderwerp: Re: Up to the stars, I'm reaching out