I'm always waiting exactly where I stood

Ze vondt het leuk; om met haar mosbal te spelen. Het hield haar bezig zonder dat ze me andere hoefde te converseren. Niet sociaal zijn haar supper irriteerde, maar ze was gewoon liever alleen. In haar eigen wereldje. Met een snelle reactie lanceerde ze het voorwerp met haar staart de lucht in, om het vervolgens met beide pootjes weer te vangen. Ze glimlachte om het feit dat ze het balletje zo vlekkeloos wist vast te grijpen. Mousekit sloeg weer de bal de lucht in; enkel dit keer had ze de hoek verkeerd ingeschat. Het voorwerp ging inplaats van recht om hoog een schuine hoek in. Ze was dan ook niet verbaasd dat de voorwerp iemand raakte. Snel trippelde het wit-grijze poesje naar de geraakte kat toe. "Oh sorry! Dat was mijn bedoeling niet."

-Amberkit

De laatste tijd was ze nogal stil. Ondanks al haar klagen en smeken en jammeren stond het vast - ze zou een moon later apprentice worden. En pfoe zeg, daar was ze echt goed kwaad over. Allemaal door hun stomme avontuur, ze waren niet eens goede avonturiers. Omdat ze echt boos was, had ze besloten gewoon haar mama en papa de silent treatment te geven, maar dat was nog moeilijker dan ze dacht. Toch hield ze stug vol, en ook vandaag was ze aan de andere kant gaan zitten en was daar in stilte haar mooie vachtje aan het wassen. Dat was, totdat ze ruw gestoord werd. Boos kwamen haar haartjes al overeind. "Hey!" zei ze fel, maar al snel zag ze dat het niet een stomme jongen was. Gewoon een meisje dat ze herkende als Mousekit, en ze bood al haar excuses aan. Amberkit ontspande en pufte even. "Je moet uitkijken," sprak ze een beetje nukkig, maar duidelijk niet echt boos. Nieuwsgierig keek ze rond, maar de kitten was alleen. "Huh? Heb je niemand om mee te spelen?"

Pas toen ze de mosbal veilig onder haar poot had gesteld richtte ze haar aandacht op de kat die ze per ongeluk geraakt had. Al had ze snel door dat het Amberkit was, dat herkende uit haar stem. Wat ze niet wist echter was dat de andere kattin zulke opmerkingen zou maken. Ja ze wist dat ze moest kijken! Het was een foutje geweest oke? Ze had toch sorry gezegd! En wat bedoelde ze met "niemand om mee te spelen?" Wilde ze het de wereld in brengen dat ze geen vriendjes had? Want dat was zeker niet waar! Ze was super popular, alleen besloot ze er voor om alleen te spelen. "Zover ik kan zien ben jij ook alleen hoor." Kaatste ze dan ook snel terug terwijl ze hooghartig haar neusje in de lucht hield.

De ander leek meteen heel boos te worden, terwijl Amberkit het helemaal niet zo bedoelde. Haar blik werd wat beledigd toen de kitten haar zo toesprak, dat was niet aardig! En de manier waarop ze hooghartig haar neusje in de lucht hief, ugh! "Ja, maar ik heb genoeg vriendjes om mee te spelen, hoor," kaatste ze terug, een beetje beledigd door de toon van de ander. "Ik ben nu gewoon even niet aan het spelen,"

De meeste katten waren niet gemeen tegen haar. Amberkit zocht heel erg conformatie bij anderen, en wist al dondersgoed dat je dat kon krijgen door te glimlachen en een lief meisje te zijn. Maar bij Mousekit werkte dat niet, en haar woorden deden meer pijn dan ze wilde laten zien. Stiekem schoten traantjes in haar ogen maar die probeerde ze weg te knipperen. "H-heel veel katten, hoor!" haar stem was een beetje dik geworden van de tranen die ze probeerde te verbergen. "Jouw zusje wilt super duper graag met me spelen, niet met jou," ze draaide zich weg van de ander. Hoe kon Tearkit zo leuk zijn, en dit stomme geval zo gemeen?