Filled with shame

Hij werd wakker en meende de warmte van Crystalstar nog te kunnen voelen, maar ze was al weg. Maar was hij wakker? Zijn glansloze ogen gleden naar de uitgang van de medicine cat den waar het leek te schemeren. Was het avond? Was het ochtend? De kater had geen besef van tijd. Hij tilde voorzichtig zijn kop op en liet zijn ogen door de den heen glijden. Leeg. Op een paar andere zieke of gewonde katten na. Zwakjes haalde hij eens diep adem. Overeind komen zat er nog niet in. Zijn longen branden wanneer hij probeerde in beweging te komen. Het kostte hem nog steeds te veel. Toch moest hij verschuiven, zien in een andere houding te komen. Met al zijn kracht, snakkend naar adem, wist hij zichzelf om te draaien in zijn nest. Zijn oogleden flikkerden weer, maar hij bleef wakker, hij bleef bij bewust zijn. Hij bleef liggen zoals hij lag en staarde voor zich uit. Hij wilde eten, maar was niet in staat zelf naar de prooistapel te lopen.

@Butterpact

Butterpact’s blik gleed naar de medicine cat’s den. Het was hem niet ontgaan dat Smokegaze daar lag. Zoon van Buttestar. Een kat waarvan hij op de dag van vandaag nog steeds niet kon zeggen wat hij ervan dacht. Nee, niet wat hij van Smokegaze dacht, maar wat hij van hun band dacht. Hij was niet vergeten hoe Smokegaze hem op had proberen te beuren tijdens de reis naar de bergen toen Butterpact er helemaal doorheen had gezeten. Hun contact was daarna verwaarloosd geweest door omstandigheden. En nu was Smokegaze vader geworden en had Butterpact zich niet eens de moeite genomen om hem te feliciteren. Fatsoenlijk te feliciteren. Zijn gedachten hadden te veel bij Ravenpaw gezeten, zijn zoontje die nu weg was. Ontvoerd door BloodClan. Het was allemaal één grote brok ellende en het feit dat de eens zo sterke kater waar hij ergens wel naar had opgekeken nu zwak in de medicine cat’s den lag, maakte het allemaal niet veel beter. De tabby kater liep naar de prooistapel toe, pakte er een iets dikkere muis van af en liep naar de medicine cat’s toe, waar hij de zwakke blik van Smokegaze beantwoordde met een strakke van de zijne. Hij liet de muis met een plofje voor de senior warrior vallen en gaf hem een knikje. “Eet,” sprak hij op een gebiedende wijs. “Ik ben niet vergeten hoe ik jou heb toegelaten dat jij voor mij zorgde al die tijd terug, dus laat me nu diezelfde dienst aan jou terug bewijzen.”