[Communication] Meet our maker

[Open voor 1 of 2 Starclankatten] 

Hoewel zijn ogen nog altijd als bewolkt uit zagen als de tijd dat hij geleefd had als een blinde elder kon hij echter nu alles zien. Hij had dus gezien wat Crystalstar gedaan had, wat ze had moeten doen als leader zijnde om haar clan te beschermen; aldus haar eigen gedachtes. Ravenfall sloeg met zijn staart toen hij vanonder zijn poten naar beneden toe staarde. Haar lichaam glipte uit het kamp en niemand die merkte dat hun leader zomaar vertrokken was. Enkel hij, de sterren, konden zien wat ze deed. Konden zien wat ze dus gedaan had met de Shadowclanner om informatie uit hem te krijgen. De overleden Riverclanner had haar nog een leven geschonken, eentje waar de grijze she-cat naar toe streefde in haar leiderschap maar nu ook tegen haar zelf gebruikte. Ze stond voor rechtvaardigheid maar als ze andere katten zou martelen voor doelen als deze stond ze haarzelf in de weg, dan zouden straks de andere bij haar gerechtigheid halen. Wat als Twistedheart spreken zal tegen zijn vader? Dan zal er gegarandeerd oorlog zijn tussen de twee clans. Iets wat vermeden moest worden, vooral nu iedereen bijna aan hongerleed. De tom spitste zijn oren toen Crystalstar naar de hemel toe sprak. Hij had al aangevoeld dat ze vannacht contact wou met de sterren, vandaar dat hij hier al te wachten stond. De tom nam haar ziel mee in zijn poten en bracht haar met zich mee terug naar het hiernamaals. Als ze haar ogen echter zou openen, zal ze niet begroet worden in de fijne warme velden van de lente maar in een landschap dat bijna enkel nog uit grote plassen met rot water ontstond. Het modder zoog aan zijn poten terwijl hij naast de ontwakende leader stond. Enkele raven waren verspreid over het gebied. Soms kraaide een van hen maar naast dat was het stil. Zijn kopje keek naar beneden, in het zwarte water dat hen omringde. Hij keek naar de spiegelbeeld die daarin dreef en bleef erin kijken terwijl hij sprak: ''Wat is het wat je zoekt?'' Zijn stem was zwaar en hing dik in de grauwe lucht.

Zijn ogen knipperde op haar antwoord. Hij had gevraagd naar wat ze zocht in hun aanwezigheid. Immers was het de grijze leader geweest die naar hen geroepen had. De tom draaide met zijn schouders, alsof hij zijn spieren moest opwarmen voor een gevecht. Ondertussen was Butterstar bij gekomen en keek ze zwijgend toe. De flame-point she-cat die twee leaders voor de baas geweest was in Riverclan. Eentje waar de naam nog generaties later nog altijd bekend zal staan. In de tijd dat zij geregeerd had, had Ravenfall ook geleefd. Zijn naam had hij van haar gekregen op de dag dat hij officieel tot Elder benoemd was. De tom had er een bittere smaak gehad die dag, en alle vele dagen die daarna volgde ook. Pas bij zijn overlijden.. had hij vrede kunnen vinden. Eentje die hij graag ook toewenste aan de katten onder hun. Hij was het dan ook mee eens dat Crystal's gedrag niet getolereerd kon worden. Het was dat ze zelf spijt had, en naar hun vergiffenis vroeg dat Starclan haar zou vergeven als ze haar straf ontvangen had. Acties als die, zouden niet simpel weggewassen worden. Haar water was als troebel als het water onder zijn poten. ''We hebben je gehoord Crystalstar, maar de sterren vragen nog altijd af waarom je voor die aanpak bent gegaan. Wij zien namelijk niet terug in jou actie hoe jij Riverclan hiermee beschermt. Jij hebt nu de kans op oorlog enkel maar versterkt.'' Zijn bewolkte ogen keken haar richting op. ''Je vertelde Twistedheart hoe pijn het wel niet doet als je longen zich vullen met water. Dat je zelf ook weet hoe dit voelt, maar dat weet je niet Crystalstar. Water is de bescherming en symbool van Riverclan, maar het is ook een gevaarlijke wapen. Je moet weten wat het doet voor je het gebruikt. Je moet zelf ervaren hoe iets voelt voor je het tegen iemand anders gebruikt, zodat je altijd zou proberen dit te vermijden. Vechten is soms nodig, Starclan zal nooit op je neer kijken als je je clan beschermd met de klauwen die je gegund zijn bij je geboorte maar wij zijn geen beesten. Wij zijn niet Bloodclan.'' Hopelijk drong dit bij haar door. Dat hoe zij zit aangepakt heeft, dezelfde manier was als hoe Bloodclan hun zaakjes oploste. Hij walgde ervan. Verdrinken doet zo veel zeer, Ravenfall wenste het niemand toe. ''Crystal. Starclan heeft een straf voor jou, als je zweert op je voorouders en de voorouders voor hun, en je deze straf aanneemt.. Dan zullen het ditmaal vergeven.'' Het water onder zijn poten begon te stijgen. Zijn blik ging naar Butterstar terwijl het water hoger werd. Crystalstar moest zelf ervaren wat voorn leed ze de ander aangedaan had, het was een zware straf, maar eentje die nodig was.