[Training 1] Ambition

Bluejay wist er de plekken uit te kiezen. Gelukkig voor Rude kende hij Shadowclan's territorium al vrij goed. Het was ook niet dat hij er voor hij Apprentice werd niet eerder was geweest. Maar goed, hij sloeg toch een boom te vroeg af. Hij wiebelde met zijn oortjes toen het tot hem doordrong, vloekte zachtjes en maakte snel rechtsomkeer. Verdomde raadsels ook. Uiteindelijk zette hij het toch op het lopen zodat hij op het afgesproken ogenblik en plaats aankwam. Bluejay's zilveren vacht stak fel af tegen het landschap en Rudepaw begroette hem met zijn snuit. Nog maar eens was hij dankbaar dat Bluejay als zijn mentor was aangeduid. "Stipt op tijd zoals altijd." Grinnikte de zwart-witte Apprentice hoogmoedig. Stiekem stond hij te poppelen om te beginnen maar hij hield zijn enthousiasme onder controle. Het was immers niet goed om enthousiasme de overhand te laten nemen. Nee, de bovenkamer moest op alert staan.

Rudepaw glimlachte breed. Bluejay nam het mentorschap serieus en voor de zwart-witte kater was dat perfect. Warrior worden was namelijk de hoogste prioriteit nu, de rest was bijzaak. "Nou, omdat jij zo goed op tijd bent, geef ik jou de eer vandaag pluizebol" Oh!? Twee paar ambere ogen schoten sluw naar zijn mentor. Het puntje van zijn staart veerde in de lucht. Rude hield waar dit gesprek naartoe ging. "Ga ik je inmaken vandaag of gaan we de clan voedde?" Natuurlijk vond hij gevechtjes leuk en uitdagend. Duhhh. Zelfs al verloor hij vaak (oneerlijk) van de reuzenhaarbal. Maar wijselijk antwoordde Rudepaw na enige tijd: "Misschien moet de Clan maar eens gevoed worden." De kikker en vuurvliegjes die hij ooit had gevangen vulden namelijk geen monden.

De reuzenhaarbal en mentor prees hem voor zijn denkwerk. Rude's ogen flikkerde lichtjes. Hij wist dat hij nog genoeg momenten ging hebben om een gevechtje uit te lokken, misschien wel zo na de jachttraining. Bovendien, hij kon echt niet achterlopen op de andere Apprentices. Hoe dan ook, Bluejay vertelde hem dat hij een goede plek kende voor de training. Op een rustig tempo begon hij door het woud te wandelen. Rudepaw volde hem op de poten. "Waar gaan we heen Bluejay?" Hij struikelde bijna over zijn poten. Het katertje herkende de rotte omgevallen stronk langs zijn zij maar een kaart begon zich nog niet te vormen in dat kopje van hem. Eerder losse flodders van landschappen. Ooit zou het komen. "Ik bedacht me ook...welke Clan heeft eigenlijk het grootste territorium? Wij toch?"
  

Hé! Met een frons keek hij op naar zijn mentor. "Ik faalde helemaal niet!" Riep hij uit en hij stootte met zijn flank even tegen die van Blue, niet dat dat hem veel leek te doen. "Ik ving er zeker een stuk of tien," Hij stak zijn kopje in de lucht. "je keek gewoon niet." Vervolgde hij een beetje verwijtend. Bluejay was vast te veel bezig geweest met zijn dochter om hem op te merken. Zo ging dat tenslotte als je een weesje was, dacht Rude wat verbitterend. "Shadowclan heeft het grootste gebied inderdaad" Bevestigde Bluejay vervolgens. Rudepaw's mondhoeken gingen lichtjes omhoog. "Gelukkig maar." Met dat idee in gedachten, wierp hij een nieuwe blik op het platgetrapte gras voor hem.

Het katertje stak zijn neus lichtjes in de lucht en probeerde de verschillende geuren in zijn omgeving op te vangen. Zijn ogen wende hij bewust af van Bluejay, de stilte liet hij even zoals het was. Tot Bluejay hem serieus bij zijn naam aansprak. "Je weet dat ik maar een grapje maakte, toch?" Rudepaw richtte zijn ambere kijkers op naar de Warrior. Voor een keer was Bluejay niet die nonchalante goofball die hij gewoon was. Rudepaw liet een diepe zucht uit zijn keel ontsnappen: "Tuurlijk wel." Hij haatte de bezorgdheid die hij opving. Konden ze zich terug focussen op de training? Hij haalde zijn schouders lichtjes op. "Het was alleen niet je beste grap ooit." Wierp hij tegen met een flauw glimlachje.