Het was net na de ceremonie die Stagtine had gehouden, dat de jonge Remnantpaw in de richting van de Apprentice Den stapte. Haar amberkleurige ogen stonden warm en een tikkeltje gespannen toen ze de betreffende den bereikte en naar binnen glipte. Ze zou nu zelf, helemaal alleen, een nest moeten maken. Het was niet alsof ze vanuit een groot nest kwam met talloze nestgenoten. Immers had haar moeder haar op laten voeden door Nightgrackle. De witte kater was als een vader voor haar en stiekem was ze ook wel een beetje een papa's kindje. Ze was gek met de Warrior, en nu, nu kon ze wellicht voor het eerst zonder problemen het kamp uit.
Misschien moest ze hem vragen samen op ontdekkingstocht te gaan in het territorium. Immers was ze nog niet echt buiten het kamp geweest, afgezien van dde ene keer dat ze met Stagtine in de kampingang had gezeten om de sterren beter te zien stralen. Remnantpaw was wellicht ook wel een beetje een lichtpuntje in de wereld. Lief, warm en zich van geen kwaad bewust.
In haar gedachten was de wereld simpel, en in haar dromen was zijzelf een geweldige Warrior, ooit. Eentje die later hopelijk de kans kreeg om kittens op te voedden samen met een partner. Dat het leven vol met plotselinge veranderingen zat, dat was nog niet iets waar ze ervaring mee had. Voor haar was alles nog goedgoed, zoals het hoordehoorde, gewoon. Het leven was echter alles behalve gewoon, het was het avontuur! En zeker een wilwilde kat zou leren strijden voor zichzelf en de Clan. Voor nu echter, zocht ze nog een goed plaatsje om haar nest neer te leggen. De geur van een van haar Clangenoten deed haar opkijken.
'Hey Everpaw, mag ik mijn nest naast die van jouw maken?' Vroeg ze de oudere Apprentice zachtjes.
TAG:
@Everpaw