დ Two

_{Wist je dat wanneer je probeert niet op te vallen, je het meeste opvalt? Het is alsof je een schijnwerper op jezelf zet. Wellicht is het dan de echte kunst, om onverschillig te zijn. Met lichte voetvallen in de knisperende sneeuw, bewoog Vixenshade zich over de sneeuwige vlaktes heen. Ze boog zich neer over de stroom en zag haar eigen reflectie in het ijs. Twee heldere blauwe ogen keken nieuwsgierig naar haar terug, haar weerspiegeling lachte naar haar. Er was schoonheid in winterse tijden.}

Rester caché est un art en soi

_{Haar pootjes voelde koud aan. Toch was Shrimppaw buiten, want er moesten kruiden gezocht worden. Het liefst zat ze binnen, beschut in haar Den bij haar patiënten. Maar deze dingen moesten gedaan worden. Ze kwam in de buurt van de Stream, die bevroren was. Het herinnerde haar er aan hoe koud het was en ze zette haar zachte crèmekleurige vacht nog wat dikker uit. Een mooie poes keek naar haar reflectie in het ijs. Nieuwsgierig bleef Shrimppaw staan, haar kopje licht gekanteld.}

_{Een schaduw viel over het ijs, een andere kat benaderde haar. Soepel kwam ze overeind toen de Riverclan geur haar neus bereikte. Ze had geen schrik voor haar clangenoten en zeker niet voor de kat die nu tegenover haar stond. Ze neeg haar kop naar de kattin met een vriendelijke glimlach. "Goededag Shrimppaw," miauwde ze op warme toon. "Hoe gaat het ermee?" De medicine cat was een integraal onderdeel van de clan en Vixenshade kon niks anders dan respect voor deze kat hebben. Het maakte niet uit dat ze zo jong was. Ze had kennis die Vixenshade niet bezat.}

_{Ze voelde zich een beetje betrapt toen de mooie poes omkeek naar haar. Alsof ze had staan gluren. Maar Vixenshade glimlachte vriendelijk naar haar en Shrimppaw ontspande wat. 'Goededag Shrimppaw,' miauwde de ander op een warme toon. 'Hoe gaat het ermee?' Shrimppaw glimlachte een lieve glimlach terug, een sprankje verlegenheid was zichtbaar op haar snoetje. 'Het gaat wel goed, Vixenshade. Ik heb het wel een beetje koud, maar de sneeuw ziet er prachtig uit,' miauwde ze terwijl ze haar blauwe ogen even om haar heen liet gaan. Haar pootjes werden nog kouder door het stilstaan.}

_{Een enkele sneeuwvlok danste naar beneden, losgelaten door de grijze wolken die over hen heen rolden. Het was typisch winterweer, maar de lichte kleur van de wolken leek het lijken alsof er nog wel eens een zonnetje door zou kunnen breken. Dus, wat Vixenshade betrof, een prima dag. Ze krulde haar staart vriendelijk terwijl ze naar Shrimppaw luisterde. "Geniet er nog maar even van, het is sneller weg dan dat je verwacht," zei ze, "is dit je eerste sneeuw seizoen, Shrimppaw?" Het zou er om spannen, als ze Shrimppaw's leeftijd goed in haar hoofd had.}

_{Ze richtte haar blauwe oogjes weer op de mooie poes voor haar, die haar staart in een vriendelijk krulletje had. 'Geniet er nog maar even van, het is sneller weg dan dat je verwacht,' zei ze. Shrimppaw knikte. Dat was ook wel weer zo. Het zou nog best lang koud kunnen zijn, maar sneeuw lag er niet zo lang als de kou die het bos overnam. 'Is dit je eerste sneeuw seizoen, Shrimppaw?' De jonge poes schudde haar kopje. 'Nee, dat niet. Maar wel de eerste keer dat ik buiten het kamp ben met sneeuw. Het is hier zoveel mooier dan in het kamp,' antwoordde ze met een klein glimlachje. Ze herinnerde haar kitten tijd in de sneeuw nog wel, hoe ze samen gespeeld had met Whitepebble, toen nog Whitekit.}

_{Het was niet het eerste sneeuwseizoen van de jonge kat tegenover haar. Een lachje ontglipte haar kort. "Je bent alweer zo oud geworden he?" reageerde ze met een zachte glimlach. Het leek nog maar zo kort geleden dat Shrimppaw en haar broer en zus geboren waren. De tijd vloog, ze werd oud. Maar ze was nog jong genoeg om zich te vermaken, al waren de tijden rustig. "De sneeuw verandert het gebied altijd in een sneeuw paradijs," zei ze, waarna ze haar gevlekte voetkussentjes zachtjes op de ijzige laag op de stroom drukte. "Heb je al over het ijs gegleden? Ik geloof dat het dik genoeg is om op te staan."}

_{Vixenshade gunde haar een lachje. 'Je bent alweer zo oud geworden he?' Shrimppaw glimlachte verlegen en knikte, een kleine, zachte grinnik ontsnapte haar bekje. De tijd vloog inderdaad. Over niet heel lang zou ze alweer twaalf Moons zijn, de tijd waarin ze eigenlijk haar Warrior naam zou ontvangen. Maar StarClan had een ander pad voor haar gekozen en ze was nog vol in de leer. 'De sneeuw verandert het gebied altijd in een sneeuw paradijs,' miauwde Vixenshade, waarna ze haar pootje op het ijs zette. 'Heb je al eens over ijs gegleden? Ik geloof dat het dik genoeg is om op te staan.' Shrimp wiebelde haar oortjes. Over ijs glijden? Dat leek haar eerlijk gezegd wel een beetje spannend, ook al kon ze prima zwemmen. Het water zou wel ijskoud moeten zijn. 'Uh, nee, nog nooit,' miauwde ze. Ze twijfelde heel even, maar stapte toen toch naar de rivier toe. Zou ze het aandurven?}

_{De medicine cat apprentice met haar mooie crèmekleurige pels, leek wat terughoudender om het ijs op te stappen. De blauwe ogen stonden onzekerder dan dat ze eerst stonden. "Geen zorgen, het is maar een stroompje," zei Vixenshade met pretlichtjes in haar ogen. Ze besloot het goede voorbeeld te geven en stapte met lichte pasjes het ijs op. Het kraakte iets onder haar voetjes, maar hield haar gewicht verder goed. Ze zette zich af en gleed een stukje, lachend. "Zie?"}

Vixenshade had haar twijfel opgemerkt, maar dat was ook niet zo moeilijk bedacht Shrimp. 'Geen zorgen, het is maar een stroompje,' zei de poes. Shrimp knikte. Dat was ook wel weer waar. En Shrimppaw hield van zwemmen, ze kon het ook best goed. Ze zou eigenlijk wat meer moeten en willen zwemmen, maar goed met het koude water in leafbare was het ook niet zo'n pretje. Ze verheugde zich weer op het warme weer. Vixenshade stapte op het ijs en gleed een stukje. Shrimppaw glimlachte. Als het de poes zou houden, dan moest het haar ook wel houden, bedacht ze. Voorzichtig stapte ze het ijs op, pootje voor pootje, stapje voor stapje. Ze glimlachte en keek op naar Vixen toen ze helemaal op het ijs stond, toch wel trots op haarzelf.