Een vraag aan de leider...

Onderwerp: Een vraag aan de leider... wo 21 dec 2011 - 8:53

Featherleaf trippelde naar de Leaders den en wachtte even. Ze keek rond in het kamp. Iedereen was druk in de weer met jagen, op patrouille gaan, of een apprentice trainen. Featherleaf zuchtte. Wat wou ze graag zelf een apprentice! Maar dat was een beetje egoïstisch. Er waren veel meer ervaren krijgers die een leerling verdienden. De lucht was blauw en er scheen een zwak zonnetje. Toch kon dat de angst in haar hart niet wegnemen. Wat als Duststar haar wegstuurde en haar veel langer liet wachten, omdat ze opdringerig was, of eerst haar loyaliteit moest bewijzen. Was ze wel zeker van wat ze ging doen? Maar Duststar was een goede leider, hij zou vast het vast wel begrijpen. Ze haalde nog even diep adem en miauwde: "Duststar, kan ik je even met je praten? Ik zou graag iets met je bespreken." Ze ging zitten en wachtte op een antwoord.

(@Strawberry: Ik heb het aangepast)

Featherleaf schreef:: Featherleaf trippelde naar de Leaders den en wachtte even. Was ze wel zeker van wat ze ging doen? Maar Duststar was een goede leider, hij zou vast wel iets regelen. Ze haalde nog even diep adem en miauwde: "Duststar, kan ik je even met je praten? Ik zou graag iets met je bespreken." Ze ging zitten en wachtte op een antwoord.

(Beetje raar, en heel kort...)

Veel te kort, 5 volle regels Featherlaef, dit zijn er maar 3

Met elegante passen stapte Duststar zijn den in. Zijn lange vacht glansde in de zon. Nog even en er zou sneeuw vallen. Bladkaal was zijn favoriete seizoen. Zijn lijf was erop gebouwd. Alleen jammer dat er éen, groot nadeel was; alle prooi zou verdwijnen. Er zouden misschien katten sterven van de honger, daarbij had hij het niet alleen over zijn eigen Clan. Hijdacht aan het tragische moment dat zijn goede vriendin, Cinnamonscent, stierf. Ze stierf van de honger en kou. Duststar, toen Dustpaw, had gedacht dat hij er nooit overheen zou komen. Ze waren immers beste vrienden geweest en hadden een geweldige toekomst voor zich. De Robuuste kater was ineens veel minder fier geweest. Hij had zich teruggetrokken, zo'n twee manen lang was zijn innerlijke Dustpaw verdwenen. Toen hij zijn negen levens ontvinggaf zij hem liefde. Aan haar ogen kon hij zien dat ze hiermee bedoelde dat het goed was, dat hij verder moest gaan met zijn leven. Ze.. "Duststar, kan ik even met je praten? Ik zou graag iets met je bespreken," Duststar keek op. In de opening van zijn den stond Featherleaf. Hij lachte en wenkte haar naar binnen. "Ja, natuurlijk Featherleaf. Daar ben ik voor," hij snorde en keek haar vriendelijk aan. "Zeg maar,"

-Sorry voor het late antwoord Embarassed

-

"Duststar, kan ik even met je praten? Ik zou graag iets met je bespreken," Duststar keek op. In de opening van zijn den stond Featherleaf. Hij lachte en wenkte haar naar binnen. "Ja, natuurlijk Featherleaf. Daar ben ik voor," hij snorde en keek haar vriendelijk aan. "Zeg maar," Featherleaf aarzelde even, en kwam toen voorzichtig binnen. Ze was nog nooit in de Leaders' Den geweest. Ze ging zitten en krulde haar staart rond haar poten, een teken dat ze nerveus was. 'Wel.. Ehh..', Hakkelde ze, ' Ik-ik dacht... Nu bladkaal volop bezig is, en het kouder wordt... En het begint te vriezen of sneeuwen... Wel, de prooi is al heel mager, maar ook zeer schaars en ehm... Ik dacht dat we misschien meer jachtpatrouilles kunnen uitzenden... Of misschien... Is er achter het Bloesembos nog een jachtterrein. Ik ben daar nog nooit geweest, maar het gebied behoort -tot nu toe- nog tot geen enkele Clan. Zouden zij daar dan bezwaar tegen hebben, als wij daar zouden jagen?' Featherleaf keek neer op haar poten. Hopelijk vond Duststar haar nu niet dom, of naïef. Ze wist wel dat het een onverstandig voorstel was. Ze keek op en probeerde Dusstar's blik zo standvastig mogelijk te beantwoorden.

Afwachtend keek Duststar Featherleaf aan. Een tikje nerveus sloeg ze haar staart over haar poten. Wat was er? Was hij hetgene wat haar nerveus maakte, of.. Of wat het haar vraag, waarvan ze niet zeker was? Ze stelde zich wel een beetje kwetsbaar was. Ze was zeker niet op haar gemak hier, dat kon hij wel in haar ogen lezen. Toen begonn ze met spreken. "Wel.. Ehh..," ze stotterde. Wat kon haar zo nerveus maken. Nouja, hij probeerde zich te focussen op haar vraag, "Ik-ik dacht... Nu bladkaal volop bezig is, en het kouder wordt... En het begint te vriezen of sneeuwen... Wel, de prooi is al heel mager, maar ook zeer schaars en ehm... Ik dacht dat we misschien meer jachtpatrouilles kunnen uitzenden... Of misschien... Is er achter het Bloesembos nog een jachtterrein. Ik ben daar nog nooit geweest, maar het gebied behoort -tot nu toe- nog tot geen enkele Clan. Zouden zij daar dan bezwaar tegen hebben, als wij daar zouden jagen?" een beetje beduust keek Duststar Featherleaf in de ogen. "Featherleaf?" begon hij rustig en probeerde helder over te komen. "Featherleaf, ik denk niet dat dit zo'n goed idee is. Ik bedoel.. Het zijn de grenzen. We moeten tevreden zijn met onze grenzen. Toevallig heb ik vanochtend nog een patrouille verhoord. Ze hebben gezocht naar prooi. Maar ik geloof dat ze ook daar niks gevonden hebben. Ze zouden het dan immers wel geroken hebben. Sorry, maar ik denk niet dat het hiervoor nodig is om de grenslijnen uit te breiden. Bedankt voor je oplettendheid, maar het is niet de beste optie," Hij glimlachte vriendelijk. "Was er nog iets anders?"

Featherleaf, wil je aub niet zelf een stukje territorium bedenken? Ik geloof dat dat niet helemaal de bedoeling is zonder toestemming n.n

"Featherleaf?" begon hij rustig en probeerde helder over te komen. "Featherleaf, ik denk niet dat dit zo'n goed idee is. Ik bedoel.. Het zijn de grenzen. We moeten tevreden zijn met onze grenzen. Toevallig heb ik vanochtend nog een patrouille verhoord. Ze hebben gezocht naar prooi. Maar ik geloof dat ze ook daar niks gevonden hebben. Ze zouden het dan immers wel geroken hebben. Sorry, maar ik denk niet dat het hiervoor nodig is om de grenslijnen uit te breiden. Bedankt voor je oplettendheid, maar het is niet de beste optie," Hij glimlachte vriendelijk. "Was er nog iets anders?" Featherleaf schaamde zich diep. Wat had ze ook willen bereiken met zo'n onbezonnen voorstel? Ze had er natuurlijk eerst beter over na moeten denken. En Duststar had helemaal gelijk. Hij probeerde zelfs op een aardige manier duidelijk te maken dat het een belachelijk gedachte was. 'Ja, natuurlijk, Duststar, je hebt gelijk. Ik had er eerst beter over na moeten denken voor ik je hiermee kwam lastigvallen. En nee, ik heb niets anders te melden.' Featherleaf keek naar haar poten, die tintelden in de hoop iets te kunnen vangen. Ze moest nu eerst bewijzen dat ze wel degelijk verstandig kon nadenken over bepaalde dingen.

In Featherleafs ogen kon Duststar een spoorte schaamte ontdekken. "Ja, natuurlijk, Duststar, je hebt gelijk. Ik had er eerst beter over na moeten denken voor ik je hiermee kwam lastigvallen," haar blik was gericht op haar poten. "En nee, ik heb niets anders te melden," hij verbaaste zich licht over haar schaamte. Ach ja, sommigen katten.. Was het dat ze zich niet confortabel voelde, wanneer ze tegenover hem stonden? Maar hij was toch ook gewoon een normale kater? Hij maakte toch ook fouten? Nou ja.. Hij was wel.. Plotseling besefte hij zich dat Featherleaf voor hem op een antwoord of iets stond te wachten. "Ik had niks gezegd over de extra jachtpatrouilles. Ons kamp moet sterk zijn voor aanvallers, zeker wanneer we zo zwak zijn als in bladkaal. Maar ik zou erover kunnen nadenken, en kijken wat ik voor onze Clan kan doen," hij drappeerde zijn pluizige staart over zijn witte pootjes. Zijn oren trokken een beetje naar achter, wachtend op haar reactie.

Duststar zweeg even en het leek of hij diep nadacht. Er bekroop Featherleaf een gevoel van angst. Maar die verdween als sneeuw voor de zon toen hij weer begon te spreken. "Ik had niks gezegd over de extra jachtpatrouilles. Ons kamp moet sterk zijn voor aanvallers, zeker wanneer we zo zwak zijn als in bladkaal. Maar ik zou erover kunnen nadenken, en kijken wat ik voor onze Clan kan doen," hij drappeerde zijn pluizige staart over zijn witte pootjes. Zijn oren trokken een beetje naar achter, wachtend op haar reactie. Featherleaf probeerde nu zo wijs mogelijk over te komen 'Dat is waar, Duststar. Maar denk je dat we binnenkort een aanval van de andere Clans kunnen verwachten?' Er lag een bezorgde ondertoon in haar stem. 'Gelukkig zijn laatst zoveel leerlingen Warrior geworden!' Ze glimlachte toen ze eraan terugdacht. Dan had ze ook haar leerling gekregen... Featherleaf schudde even haar kop, ze moest haar aandacht nu bij dit gesprek houden. Duststar was zo wijs, daarom was hij vast leider geworden. Ze was nog geen getuige geweest van zijn vechtkrachten, maar ze was er van overtuigd dat die niet te onderschatten waren. 'Ik zal binnenkort beginnen met de vechttraining van Vanillepaw. Ik hoop maar dat het mij zal lukken.' Met dat zinnetje bedoelde ze niet alleen het vechten. Er waren zoveel dingen waar ze de zich laatste tijd zorgen over maakte. Haar mentorschap, de kleine prooistapel... En nu had Duststar het nog over aanvallen. Featherleaf wist niet goed meer wat ze van alles moest denken.

Onderwerp: Re: Een vraag aan de leider...